Υπάρχει μια εκκεντρική αντίδραση. Να μην έχεις καμία σχέση με τον κόσμο της γνώσης γιατί αγνοείς τον μηχανισμό της όσο και τις αξίες της και παρ’ όλα αυτά να προσποιείσαι τον «μορφωμένο». Είναι ριζωμένη αυτή η αντίδραση σε κάθε άνθρωπο που νιώθει μειονεκτικά. Το βλέπει κανείς διαχρονικά, από τις απαντήσεις των υποψηφίων στα καλλιστεία έως τα τσιτάτα που παπαγαλίζει ο πρωθυπουργός μας.
Μπορεί να είναι κωμικό ή θλιβερό να επιδεικνύει στη Βουλή ονόματα και σοφίες ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά, δυστυχώς, είναι ένας τρόπος και αυτός υπονόμευσης της αυθεντίας.
Ο,τι και να σκαρφιστούν οι ακόμη πιο άσχετοι λογογράφοι και σύμβουλοι του πρωθυπουργού, αυτός και η κυβέρνησή του θα αποτελούν μονίμως μέρος της νέας διεθνούς των αχαλίνωτων δημαγωγών. Περί αυτού πρόκειται.
Δυστυχώς για εμάς, η κυβέρνηση που επέλεξε ο ελληνικός λαός ανήκει στη λάθος πλευρά της διεθνούς σκακιέρας. Γιατί το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνον) δεν είναι μοναδικό φαινόμενο. Απλώς, λόγω «ελληνικών ιδιαιτεροτήτων», ανέλαβε και τη διακυβέρνηση χώρας της Ευρωζώνης. Αυτό είναι εξαιρετικά δυσμενές, όχι μόνο για τη συνολική επίπτωση που έχει η διακυβέρνησή του αλλά γιατί απαιτούνται μεγάλοι χρονικοί κύκλοι ώστε τμήματα των ψηφοφόρων να κατανοήσουν ότι χρησιμοποιούνται από τη διαπλοκή λαϊκιστών και δημαγωγών.
Διεθνώς, ο ορθός λόγος αμύνεται. Σε όλη τη Δύση, η τομή της κοινωνίας αλλά και της πολιτικής εστιάζει στην απόσταση ανάμεσα σε όσους χλευάζουν, ομαδοποιούν και διχάζουν και όσους κρατούν αποστάσεις σύμφωνα με τους θεσμικούς ελέγχους και την παράδοση της δημοκρατίας. Η διάκριση δεν είναι μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, αλλά μεταξύ όσων δοξάζουν την αμάθεια και την προκατάληψη και όσων προάγουν τον ορθό λόγο και την επίπονη γνώση. Με πολλές διακυμάνσεις, ποιότητες και αποχρώσεις, ο πόλεμος στο εσωτερικό της Δύσης διεξάγεται με σημαία τον νεο-αντιελιτισμό.
Αυτό ταιριάζει γάντι στον ΣΥΡΙΖΑ που κόβει και ράβει στα μέτρα του. Πόσο μάλλον που η ρητορική του ορθού λόγου τείνει να ταυτιστεί με τον ελιτισμό. Τα πλαίσια του ορθολογισμού έχουν τόσο πολύ ραγίσει που δυνάμεις της δημαγωγίας έχουν βρει έδαφος ακόμη και σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο ή η Γαλλία. Το πώς και το γιατί ράγισε ο ορθολογισμός ως συνεκτικό υλικό είναι μια τεράστια όσο και σύνθετη συζήτηση.