Ας πούμε πως είσαι καλλιεργητής. Βοηθάει ο καιρός τον ιδρώτα σου και βγαίνεις με 40.000 ευρώ κέρδος. Δεν μένεις απολύτως ικανοποιημένος, κι όχι από απληστία παρά επειδή ξέρεις ότι τα σαράντα δικά σου ισοδυναμούν με πενήντα ανίδρωτα των μεσαζόντων. Για να προστατέψεις την καλλιέργειά σου, να την επεκτείνεις ή για να στήσεις ένα μικροδίκτυο πώλησης, να ωφελείται και ο καταναλωτής, πας στην τράπεζα με τα παραστατικά σου και ζητάς δάνειο. Οχι πολλά. Είκοσι χιλιάρικα, το μισό τρέχον κέρδος σου. «Και με τι εγγύηση;» ακούς την αμείλικτη ερώτηση του διευθυντή, όταν επιτέλους τον συναντάς. Το παλιό ντάτσουν δεν μετράει για εγγύηση. Οπότε το τολμάς: «Εγγύησή μου είναι τα κέρδη μου της επόμενης χρονιάς». Γελάει ο διευθυντής. Ειρωνικά. «Είστε σοβαρός, κύριέ μου; Κι αν έχουμε καταιγίδες; Ή εμπάργκο; Αν πέσει πάγος; Αν χτυπήσει περονόσπορος ή πλακώσουν ακρίδες;» Βουνό το δίκιο του. Το καταλαβαίνεις. Τα ίδια ακούς άλλωστε και στις τρεις επόμενες τράπεζες που χτυπάς την πόρτα τους. Αφήνεις τα όνειρά σου για άλλη σεζόν και μένεις στα εσκαμμένα. Ας πούμε τώρα πως είσαι κόμμα. Δηλαδή στέλεχος ενός κόμματος που τα πήγε καλούτσικα στις τελευταίες εκλογές, έχει όμως ανοιχτεί οικονομικά – πολλά γραφεία, πολλοί «εθελοντές» αδρά αμειβόμενοι, χαρτούρα γυαλιστερή, τα γνωστά. Πας στην τράπεζα. Το ραντεβού κλείνεται ακαριαία. «Θα θέλαμε ένα δανειάκι. Και βέβαια ο πρόεδρος προτίμησε εσάς». «Τιμή μας. Πόσα;» «Πεντακόσια». «Εγγύηση;» «Μα η επιδότηση που θα πάρουμε μετά τις επόμενες εκλογές». «Σας στέλνω αύριο κιόλας την επιταγή. Για εξακόσια». Είναι τόσο εύκολο που αποφασίζεις να κάνεις το ίδιο και σε τρεις τράπεζες ακόμη. Να υπάρχει ρευστό. Παντού σε κερνούν ενθουσιωδώς καφέ και ευρώ. Ουδείς σε ρωτάει τι θα γίνει αν το κόμμα δεν σκίσει στις επόμενες εκλογές. Αν μειωθεί η επιδότησή του. Αν διασπαστεί. Αν αλλάξει αρχηγό. Αρκεί ο «αέρας». Ο ίδιος που έδωσαν σαν εγγύηση διάφορα μίντια. Τώρα, κόμματα και μίντια αδυνατούν να ξεχρεώσουν. Σκάνδαλο; Οχι βέβαια. Αν ακούσουμε όσα λένε, σκάνδαλο είναι που τους ζητάμε να ξεχρεώσουν, αλλά και να εξηγήσουν πού ξόδεψαν τα απανωτά δάνεια.
Στο μεταξύ, ο καλλιεργητής μας μετανάστευσε. Κι άντε να τον πείσεις να μην ακούει Καζαντζίδη.