Πατατοφάγοι και κομψευόμενοι

Πατατοφάγοι και κομψευόμενοι

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Γνωστό και αποδεκτό από τη συντριπτική πλειονότητα· κι όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, τη σκυτάλη παραλαμβάνει, μέσω κάλπης, η αποδεδειγμένα σοφή λαϊκή ετυμηγορία. Ούτε στις τραγωδίες υπάρχουν αδιέξοδα, θα επέμεναν μετά γνώσεως οι ευέλικτοι αρχαίοι πρόγονοί μας, γεννήτορες του από μηχανής θεού που εμφανιζόταν με τη βοήθεια προηγμένης τεχνολογίας ουρανοκατέβατος επί σκηνής δίνοντας λύσεις όταν οι θνητοί σήκωναν τα χέρια ψηλά. Μια διαχρονική παράφραση του η ελπίδα πεθαίνει τελευταία δηλαδή.

Στο εξίσου δημοφιλές με το θέατρο ποδόσφαιρο, ο από μηχανής θεός κατά κανόνα μορφοποιείται ως η χρυσή αλλαγή. Είναι αυτός που, ενώ δεν χωράει στη βασική ενδεκάδα, σηκώνεται από τον πάγκο και δίνει το φιλί της ζωής στην ομάδα του σκοράροντας στα τελευταία λεπτά/δευτερόλεπτα του παιχνιδιού, σώζοντας την τιμή των βασικών συμπαικτών του και παίρνοντας εφήμερο παντεσπάνι δόξας. Γιατί τότε δεν παίζει βασικός αλλά επιστρατεύεται μόνον σε προπονητικούς ανασχηματισμούς έκτακτης ανάγκης; Γιατί όσες φορές δοκιμάστηκε πέρασε απαρατήρητος, δεν αντέχει το βάρος ολόκληρου 90λεπτου, ο αληθινός Θεός τον προίκισε με την ιδιότητα του από μηχανής θεού, αυτό είναι το κοστούμι του ρόλου του. Οι έχοντες (-ουσες) ευρύτερη παιδεία ασφαλώς απονέμουν στον «δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο», Νορβηγό Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ, το παράσημο Α΄ Τάξης για τις επικές ανατροπές στην εκπνοή χρόνου με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, υπό τας διαταγάς της αλεπούς των πάγκων σερ Αλεξ Φέργκιουσον. Οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί –μη σπεύσουν κάποιοι να προβούν σε ανόσιες παραλληλίες– είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Οι μνήμονες συναινούν: οι αναδομήσεις –για να θυμηθούμε τον μέγα διδάξαντα– κατά κανόνα γίνονται για να πάει η μπάλα στην εξέδρα, ένα επικοινωνιακό bypass, μια καραμπόλα προσώπων –φύγε συ, έλα συ– με βυζαντινό ενδοκομματικό αλισβερίσι. Αλλά και μια εξόφθαλμη παραδοχή ότι κάποιοι τα έκαναν μαντάρα αν και επελέγησαν να παίξουν στην πρώτη κυβερνητική ομάδα. Για τη θέση τους καραδοκούν τόσοι (πόσοι;) άλλοι προς αξιοποίηση αναπληρωματικοί, με στολή χρυσής αλλαγής. Ανασύρω τυχαία την εμβληματική δήλωση του συμπαθέστατου Παύλου Χαϊκάλη όταν υποδύθηκε για ένα φεγγάρι τον υφυπουργό Εργασίας: «Αναλαμβάνω μια πολύ καυτή πατάτα, αν μπορώ θα τη δροσίσω». Απορία –υποθέτω πολλών αφελών– που θα μείνει αναπάντητη: Δεν βρέθηκε ένας, μα ένας, κομψευόμενος ή μη να εγκαταλείψει τον θώκο του παραιτούμενος, συντετριμμένος από τις αποφράδες συλλογικές και ατομικές αυταπάτες; «Οι εκλογές θα γίνουν το 2019», μηρυκάζουν ώστε να ολοκληρωθεί –ο από μηχανής θεός να βάλει το χέρι του– το έργο τους. Σε αυτό το πρωτοφανές μεταπολιτευτικά δραματικό ελληνικό σκηνικό, η φράση τους ζυγίζει τόνους ελαφρότητας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή