Πρώτος το είπε ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί κάπως μασημένα και με γαλλική φινέτσα στο Ευρωκοινοβούλιο και αμέσως μετά το επανέλαβε ξεκάθαρα ως Γερμανός, ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Bloomberg: κάποιοι υπουργοί καθυστερούν και υπονομεύουν την αξιολόγηση και το πρόγραμμα. Τα λόγια που χρησιμοποίησαν δεν ήταν ακριβώς τα ίδια, αλλά αυτό ακριβώς ήταν το πνεύμα τους. Αλλά και οι γενικά αισιόδοξες και θετικές προβλέψεις του ΔΝΤ περιλαμβάνουν σαφώς την προϋπόθεση ότι η ελληνική κυβέρνηση θα συνταχθεί με τους όρους του μνημονίου και θα προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις.
Ασφαλώς και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές έχουν φτάσει στο ίδιο συμπέρασμα στο οποίο έχουν φτάσει και οι Ελληνες παρατηρητές των πολιτικών πραγμάτων. Οτι δηλαδή υπάρχουν υπουργοί, όπως ο Π. Σκουρλέτης, ο Χρ. Σπίρτζης ο Θ. Δρίτσας που δεν το κρύβουν άλλωστε, οι οποίοι διαφωνούν κάθετα με τις ιδιωτικοποιήσεις και δεν τους αγγίζει η ανάγκη της προσέλκυσης επενδύσεων στη χώρα. Είναι γνωστές οι επιθέσεις που εξαπολύουν κατά του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιου Πιτσιόρλα και γενικά βάζουν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια προσαρμογής στους όρους του μνημονίου που έχουν υπογράψει ως κυβέρνηση.
Οι Ευρωπαίοι δανειστές έχουν διαπιστώσει επίσης ότι ενώ ο Αλ. Τσίπρας τάσσεται στα λόγια υπέρ των επενδύσεων και των ιδιωτικοποιήσεων και ενώ κάθε τόσο ζητάει επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και επιχειρηματολογεί υπέρ της ανάγκης δημιουργίας θέσεων εργασίας, ή στέλνει στη Βουλή τον Γ. Χουλιαράκη να τα επαναλάβει, δεν κάνει απολύτως τίποτα για να σωφρονίσει τους… ατίθασους υπουργούς του. Αποφεύγει να στηρίξει τον Στ. Πιτσιόρλα όταν εκείνοι του επιτίθενται, ανέχεται την αντίθεσή τους στη δική του γραμμή, μιλάει για συλλογική λήψη αποφάσεων. Αρα παραιτείται της ευθύνης να λειτουργήσει ως πρωθυπουργός της κυβέρνησής του.
Για όλα αυτά, αλλά και επειδή αντιλαμβάνονται ότι πλησιάζει η ώρα ανασχηματισμού, αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι να τα πουν «έξω από τα δόντια». Είναι φανερό ότι επιθυμούν την απομάκρυνση των συγκεκριμένων υπουργών, ίσως και κάποιων άλλων, από κρίσιμα υπουργεία που έχουν άμεση σχέση με ιδιωτικοποιήσεις, ιδιωτικές επενδύσεις, μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη. Ισως ο πρωθυπουργός να σκέπτεται να αλλάξει και άλλους, όπως τον Ν. Φίλη, λόγω Εκκλησίας, τον Ν. Τόσκα, λόγω ανεπάρκειας ή επειδή βρίσκεται στο στόχαστρο κομματικών, ενδεχομένως τον Ν. Παρασκευόπουλο, γιατί δεν μπορεί να ελέγξει τη Δικαιοσύνη στον βαθμό που επιθυμεί η κυβέρνηση, τον Ν. Παππά γιατί προκάλεσε την τρομερή αναστάτωση με τις τηλεοπτικές άδειες… Ομως οι νέες ισορροπίες που θα κληθεί να βρει ο Αλ. Τσίπρας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι μάλλον απίθανο να γίνει ανασχηματισμός πριν από το συνέδριο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις 13-16 Οκτωβρίου. Και να το επιθυμεί ο Αλ. Τσίπρας, δεν είναι εύκολο να «καρατομήσει» πρόσωπα όπως ο Π. Σκουρλέτης και ο Ν. Φίλης που πορεύονται κρατώντας ψηλά την παντιέρα της συριζικής αριστεράς γιατί θα προκληθεί σάλος στο συνέδριο. Δεν θα είναι εύκολος «ο αποκεφαλισμός» ή η αναδόμηση του Ν. Παππά γιατί ήταν το alter ego του ώς τώρα και το ίδιο ισχύει για τον Χρ. Σπίρτζη γιατί αποτελεί «δίδυμο» με τον τελευταίο. Επιπλέον η απομάκρυνσή τους, ακόμη και μετά το συνέδριο θα ερμηνευθεί ως υπακοή στις επιταγές των δανειστών και της Εκκλησίας, κάτι που θα είναι εύκολο να χωνευτεί από τον σκληρό πυρήνα των κομματικών.
Πολλά για το μέγεθος και την ποιότητα του ανασχηματισμού θα κριθούν από το πώς θα βγει ο Αλ. Τσίπρας από το συνέδριο. Ενισχυμένος ή πληγωμένος; Και το ερώτημα είναι επίσης πού θα βρει πρόσωπα για να φρεσκάρει την κυβέρνησή του, πέρα από τον… Φ. Κουβέλη.