Η δουλειά όσων βρίσκουν και οργανώνουν τη διδακτέα ύλη ή, όπως το λένε σήμερα, το πρόγραμμα σπουδών είναι υπεύθυνη και δύσκολη. Απαιτεί την απομάκρυνση των στελεχών του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που τελεί υπό την εποπτεία του υπουργού Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων και λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος ως επιτελικός επιστημονικός φορέας μακριά από κάθε κομματική και εξειδικευμένη ιδεολογική ταυτότητα. Απαιτεί, εις επίρρωσιν του προηγουμένου, την ουδετερότητα του υπουργού όταν το ζητούμενο είναι τι θα περιλαμβάνει το βιβλίο και τι θα αφαιρεθεί από την προηγούμενη έκδοσή του. Ο υπουργός δεν είναι ιδεολογικός καθοδηγητής.
Σε αυτό έσφαλε ο Νίκος Φίλης. Επιχείρησε να αρπάξει φήμη και πολιτικό κεφάλαιο εγκαθιδρύοντας ένα νέο καθεστώς διδαχής και προσέγγισης των Θρησκευτικών, και το επιδίωξε στα μουλωχτά, προπαγανδίζοντας τη σύγκρουση με τους ιεράρχες και, το χειρότερο, χωρίς να έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη όσων –και είναι πολλοί, θέλω να πιστεύω– συμφωνούν σε μια νέα προσέγγιση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Με τις παραλείψεις του, ο κ. Φίλης ευθύνεται για κάτι πολύ σοβαρό. Το αποτέλεσμα της σύσκεψης υπό τον πρωθυπουργό ήταν να ρεζιλέψει ο αντιδραστικός εταίρος της πλειοψηφίας την προσπάθεια του υπουργού. Γίνεται μάλιστα ακόμη πιο ρεντίκολο όταν φίλοι της δημοσιογραφίας απευθύνονται «για όσους δεν έχουν ακόμα καταλάβει» για να τους υπενθυμίσουν πως δήθεν «το πρόγραμμα διδασκαλίας των Θρησκευτικών εξακολουθεί και ισχύει ως είχε»!
Ως ανώτατο εκτελεστικό στέλεχος της κυβέρνησης όφειλε να έχει διαβάσει (και κατανοήσει) τα δύο άρθρα του Συντάγματος που οπλίζουν τον πράο και νουνεχή λόγο του Αρχιεπισκόπου. Στο άρθρο 16 παρ. 2 ορίζεται πως όταν το κράτος οργανώνει την παιδεία, έχει τη «βασική αποστολή για την ανάπτυξη της (…) θρησκευτικής συνείδησης». Και αυτό όταν έχει προηγηθεί το άρθρο 3 που ορίζει ότι «επικρατούσα θρησκεία είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού». Τι δεν καταλαβαίνει ο κ. Φίλης; Δεν έχει ακόμη καταλάβει ότι με τους άσκοπους και προκλητικούς χειρισμούς του απλώς ξεπούλησε μια σοβαρή μεταρρύθμιση, μια από τις ελάχιστες που θα μπορούσε να έχει φέρει σε πέρας μια σχετικώς ειλικρινής κυβέρνησης της… Αριστεράς;
Υπάρχει λόγος και εξήγηση στην πολιτική πανωλεθρία του κ. Φίλη. Προτού φτάσει στο σημείο να προκαλέσει την Εκκλησία, είχε επιδιώξει να επιφέρει πολλαπλές ζημίες σε όλους όσοι θα μπορούσαν να τον υποστηρίξουν. Εμφορούμενος μικρονοϊκής συνδικαλοπρεπούς τακτικής, επιχείρησε να βλάψει μια μερίδα προσφοράς ποιοτικής παιδείας, με όσες αδυναμίες την προσφέρουν ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Με το άλλο χέρι θύμισε στην κοινωνία τη σχέση σιαμαίων διδύμων που έχουν εκείνοι που κερδίζουν από το «στάτους» του αιώνιου φοιτητή με τις κομματικές νεολαίες. Αφού τσακώθηκε με όλους, ξέχασε και να προσευχηθεί. Ας πρόσεχε!