Να βοηθήσω θέλω

4' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Καθήκον του δικαστή, είπε ο πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας, είναι «να πιάνει τον σφυγμό της κοινής γνώμης». Εστω ότι υπάρχει ο σφυγμός της κοινής γνώμης. Οι μόνοι με την επιστημονική δυνατότητα να τον πιάσουν είναι οι στατιστικολόγοι των εταιρειών που κάνουν τις δημοσκοπήσεις – και αυτοί μόνο κατά προσέγγιση, όπως δείχνουν οι εκπλήξεις των δημοσκοπήσεων διεθνώς τα τελευταία χρόνια. Οταν τον έχουν καταγράψει, παραδίδουν το αποτέλεσμα της έρευνας στον πελάτη που πληρώνει. Ο δικαστής, όμως, αφού τον πιάσει, τον σφυγμό, τι ακριβώς τον κάνει;

Δεν μπορώ να απαντήσω, διότι συμβαίνει να έχω τελείως διαφορετική ιδέα για τον ρόλο του δικαστή σε μια χώρα όπου επικρατεί το κράτος δικαίου (αν μεταφράζω σωστά την έννοια του «rule of law»). Νομίζω, δηλαδή, ότι οι δικαστές ενισχύονται από την Πολιτεία με όλα τα προνόμια που έχουν, ακριβώς για να μη λαμβάνουν υπ’ όψιν το κλίμα της επικαιρότητας. Ωστόσο, αναγνωρίζω ότι το πρόβλημα είναι πραγματικό για τον συγκεκριμένο δικαστή –ο ίδιος τα είπε αυτά, άλλωστε, μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό– και θέλω να βοηθήσω! (Πάντα θέλω να βοηθώ, μη γελάτε, παρακαλώ…)

Να, λοιπόν, μια ιδέα: μήπως να στραφεί ευθέως το ΣτΕ προς τις δημοσκοπήσεις και να επιδιώξει συνεργασίες με ΜΜΕ, εταιρείες και οργανισμούς, πολιτικούς και κόμματα, που ζητούν τις έρευνες της κοινής γνώμης; Σοκάρει κάπως η πρόταση; Οχι πάντως όσο η δήλωση του προέδρου. Είναι δύσκολη στην εφαρμογή (τι είναι εύκολο σήμερα;), είναι όμως καλή ιδέα και ταιριάζει υπέροχα με το σχέδιο της κυβέρνησης για τον έλεγχο της ενημέρωσης.

Το άλλο εντυπωσιακό από τις δηλώσεις του προέδρου είναι ότι αντιλαμβάνεται ως ευθύνη του «να μη χειραγωγούνται οι δικαστές μου». Του; Μα δεν υποτίθεται ότι ο καθένας τους διαμορφώνει τη νομική θέση του ανεξαρτήτως; (Αλλωστε, ο ίδιος ο πρόεδρος υπερηφανεύεται ότι έχτισε τη σταδιοδρομία του ως μειοψηφία του ενός…) Με πολλή λύπη, μοιράζομαι μαζί σας μια φρικτή υποψία: ότι από χθες ο πρόεδρος του ΣτΕ, ως δικαστής, έχει αυτοκτονήσει…

Από την πλευρά της, τώρα, η κυρία Θάνου με μπέρδεψε κάπως. Καθώς άκουγα το δελτίο από το ραδιόφωνο, για λίγα δευτερόλεπτα νόμισα ότι οι παραγωγοί του δελτίου είχαν κάνει λάθος. Είχαν βάλει, έτσι μου φάνηκε, ένα τέιπ πενταετίας τουλάχιστον, από την εποχή που η κυρία Θάνου ήταν συνδικαλίστρια. Διότι μου φαινόταν παράδοξο, με τόσα θέματα να σοβούν στη Δικαιοσύνη, να ακούω για τα μισθολογικά των δικαστών και μάλιστα από μια πρόεδρο του Αρείου Πάγου, η οποία έχει διατελέσει και υπηρεσιακή πρωθυπουργός.

Μετά το χθεσινό, όποιος δεν ανησυχεί –για να μην πω, φοβάται– για την πορεία την οποία έχει πάρει η χώρα είτε είναι τερατωδώς ψύχραιμος είτε τερατωδώς ηλίθιος… Τι ακριβώς, δεν ξέρω. Πάντως τερατώδες…

Στον ίδιο κουβά

Πού είναι ο Καμμένος, ρωτούσαμε τόσο καιρό. Να τος ο Καμμένος και μάλιστα «πάρα πολύ ευτυχής», όπως δήλωσε μετά τη συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο στο Μαξίμου. Και γιατί να μην είναι, αφού εμφανίζεται ως επίδοξος σωτήρας της κυβέρνησης, με διπλό ρόλο μάλιστα. Κατ’ αρχάς, για τον συμβιβασμό στο Εκκλησιαστικό. Ηταν φανερό από τη σκηνοθεσία προχθές ότι ο σκοπός του καλλιτέχνη ήταν να προβληθεί ο Καμμένος, η δεξιά συνιστώσα της κυβέρνησης, ως ο σταθεροποιητικός παράγων στις σχέσεις της με την Εκκλησία.

Επειτα, είχαμε χθες τις νέες αποκαλύψεις Καμμένου για τον Καλογρίτσα. Σε δύο συναντήσεις που είχαν, όπως λέει, του ζήτησε, στην πρώτη από αυτές, να συνεργασθεί με την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και, στη δεύτερη, να μη συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προσδιόρισε, πάντως, χρονικά το γεγονός της πρώτης συνάντησης περίπου πέντε μήνες προτού σχηματισθεί η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. (Οπότε, εκτός των άλλων χαρισμάτων του, ο Καλογρίτσας έχει και το λεγόμενο «κληρονομικό»…)

Ανεξαρτήτως των παρεμβάσεων Καμμένου, η σκοπιμότητα του κυβερνητικού σχεδιασμού είναι εμφανής. Τόσο στον καβγά με την Εκκλησία όσο και στον άλλον για τη διαπλοκή, οι ΑΝΕΛ εμφανίζονται να αντισταθμίζουν τα λάθη της κυβέρνησης, ώστε οι ψήφοι να μείνουν τελικά στον ίδιο κουβά. Ωραία ιδέα, αλλά η απόδοσή της δεν είναι εγγυημένη. Υπάρχει πάντα ένα όριο, μετά το οποίο η κοροϊδία δεν περνάει στον κόσμο…

Κορίτσια ο Καλλιάνος!

Μια και ο τέως εκπρόσωπος του Λεβέντη εθεάθη για πρώτη (φαντάζομαι και τελευταία) φορά στα γραφεία της Ν.Δ., θυμήθηκα μια ωραία ιστορία σχετικώς. Ο Γ. Καλλιάνος ανήκει σε μια γενιά που γοητεύθηκε με την τηλεόραση και τη δημοσιότητα που φέρνει. Εξ ου η συμμετοχή σε talent show, η δουλειά στην τηλεόραση ως παρουσιαστής δελτίου καιρού, καθώς και το σύντομο πέρασμα από τη λαϊκή πίστα. Είναι δε και ομορφόπαιδο, οπότε καταλαβαίνετε – δεν χρειάζεται να το πω εγώ. Προ καιρού, όταν ήταν εκπρόσωπος του Λεβέντη, είχε πάει σε τηλεοπτικό σταθμό για να συμμετάσχει σε πάνελ. Μπήκε, λοιπόν, στην αίθουσα του μακιγιάζ με τον αέρα του σταρ και άρχισε να μοιράζει χαιρετούρες σε άπαντες τους παρευρισκομένους. Πλησιάζει και ένα βουλευτή της Ν.Δ., ο οποίος περίμενε να τον βάψουν. Τώρα, αυτός τον είχε αναγνωρίσει αλλά παρίστανε ότι δεν ήξερε. Κάνουν τη χειραψία και προτού προλάβει να συστηθεί ο Καλλιάνος, ο βουλευτής τού λέει: «Εσείς θα με βάψετε;». Φαντάζομαι ότι το βράδυ θα πέρασε τρεις ώρες μπροστά στον καθρέπτη του για να συνέλθει…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή