Είναι φορές που προτιμάς να βλέπεις και να μη βλέπεις. Είναι όμως φορές, και αυτές είναι οι περισσότερες, που η πραγματικότητα έχει εγκατασταθεί μέσα στο άβατο του σπιτιού σου, σε τρώει εσωτερικά και σου δηλητηριάζει τις σκέψεις.
Η σύγχρονη διακυβέρνηση της χώρας προκαλεί πολλά τέτοια αισθήματα. Το πάρτι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο Μαξίμου ήταν το κερασάκι του κυνισμού και της γελοιότητας. Αλλά το μείζον είναι ότι αυτή η παρέα που υποτίθεται ότι κυβερνά παραμένει στο τιμόνι. Σε τρεις μήνες και κάτι, συμπληρώνονται δύο χρόνια από την «καθεστωτική αλλαγή», και ο χρόνος αυτός έδειξε ότι η «παρένθεση» δεν ήταν και τόσο μικρή. Αν η υπόθεση της «παρένθεσης» εξελιχθεί σε εκκωφαντική κατάρρευση, μένει να το δούμε, αλλά το ζήτημα είναι ότι η κυβέρνηση βρίσκει και τα κάνει.
Είναι γεγονός ότι πολλοί από όσους εγκαταλείπουν τον ΣΥΡΙΖΑ το κάνουν κυρίως λόγω αδιέξοδου προσωπικού προϋπολογισμού, λόγω αθέτησης υποσχέσεων του Τσίπρα, λόγω απογοήτευσης από την πολιτική εν γένει. Παραμένουν πολιτικά άστεγοι και πολιτικά ανενεργοί. Είναι απρόβλεπτη η ψήφος τους. Λίγοι από όσους εγκαταλείπουν τον ΣΥΡΙΖΑ το κάνουν για να περιφρουρήσουν τους θεσμούς και βασικά ζητήματα οικονομικής ελευθερίας και ανοικτής παιδείας. Η άλωση των θεσμών και η ίδρυση ενός ημιελεύθερου καθεστώτος ως μιας αυτοαναφορικής βαλκανικής παραδοξότητας στην άκρη της Ευρώπης δεν συγκινεί όσο θα πίστευε κανείς. Είναι αλήθεια ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων έχει γαλουχηθεί να αισθάνεται φοβικά, αμυντικά, επιθετικά, πάντως όχι ορθολογικά και ψύχραιμα, απέναντι στο τραπεζικό σύστημα, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στη δικαστική εξουσία. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι μπορεί άφοβα να παίζει με αυτά τα ανακλαστικά. Οπως επίσης γνωρίζει ότι οι ιδέες της οικονομικής ελευθερίας και της ανοικτής κοινωνίας δεν είναι και τόσο δημοφιλείς στην Ελλάδα.
Υπάρχει ένα ζήτημα ευρύτερο της κομματικής προτίμησης και του βαθμού απογοήτευσης ή ψυχικής αποξένωσης από τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει ένα θέμα κατανόησης της λειτουργίας της δημοκρατίας, μέσα στην οποία κανένας Γιώργος Κιμούλης δεν θα είχε θέση σε επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Υπάρχει ένα θέμα κατανόησης της ελεύθερης οικονομίας και της σύνδεσής της με την απασχόληση. Ωσπου να έρθει η κατάρρευση, ας δούμε πώς θα καταλάβει ο μέσος ψηφοφόρος ότι η αποχή ή η στείρα απογοήτευση βαθαίνει την υπανάπτυξη.