Παιδεία και ο πολιτισμός μας έχουν με την παρούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πέσει στα χέρια οπαδών μεταπολεμικών νεομαρξιστικών θεωριών που μία από τις κύριές τους ήταν η καταδίκη των άνωθεν επιβεβλημένων «εθνικών κρατών». Προσπαθούν σχεδόν δύο χρόνια τώρα να τις εφαρμόσουν εδώ και να «αφελληνίσουν» και τα δύο. Οι ΑΝΕΛ μερικές φορές αντιστέκονται.
Ο κ. Φίλης και οι περί αυτόν, ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, το προσπαθεί εδώ και ένα χρόνο: με την εχθρότητά του προς τη διδασκαλία των Αρχαίων (νεκρή γλώσσα κατ’ αυτόν), προς τη διδασκαλία των Θρησκευτικών (σκοταδιστική, παρά την αναγκαία αναμόρφωσή της με την αφαίρεση ορισμένων θεμάτων που ενδιαφέρουν μόνον όσους επιλέξουν να γίνουν κληρικοί) και προς την ανάδειξη εθνικών συμβόλων, όπως σημαίες, εθνικές στολές κ.λπ., και τη συμμετοχή των σχολείων σε εθνικές επετειακές παρελάσεις.
Παραβλέπει ότι η σημερινή καθομιλουμένη έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική και τις επί 3.000 χρόνια μετεξελίξεις της, ότι η Ορθοδοξία είναι το επίσημο θρήσκευμα των Ελλήνων και ότι τα εθνικά μας σύμβολα εκπροσωπούν την ελευθεροφροσύνη μας. Και τα τρία στενά συνδεδεμένα με την από αιώνων εθνική μας ταυτότητα.
Ο κ. Μπαλτάς –προκάτοχός του– γνωστός από την καταδίκη της «αριστείας», οπαδός της σχολής Althusser και του μαθητή του Étienne Balibar, προσπαθεί και αυτός να εφαρμόσει τις θεωρίες των στον πολιτισμό θεωρώντας πολλές από τις εκδηλώσεις ή τα αιτήματά του «εθνικιστικά».
Μην ξεχνάμε ότι τον κ. Balibar επέλεξε ο έτερος νεομαρξιστής του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Πειραιώς καθ. κ. Δουζίνας για να εγκαινιάσει ως ομιλητής τον κύκλο «Θεωρία στο Μέγαρο», εμπνεύσεώς του, στο ΜΜΑ στις 6 Μαΐου φέτος. Δεν ήμουν εκεί. Αλλά ο κ. Balibar είναι γνωστός από τη «θεωρία» ότι είναι αδύνατο να διακρίνεις την απαρχή ενός έθνους και να ισχυρισθείς ότι οι σύγχρονοι κάτοικοι του εθνικού τους κράτους είναι οι απόγονοί του. Συνάγει από αυτήν την παραδοχή ότι κανένα από τα σύγχρονα κράτη-έθνη δεν έχει εθνικό θεμέλιο και οι ηγεσίες του δημιουργούν τεχνικές εθνότητες με μύθους καταγωγής, πλαστά εθνικά σύμβολα, επιβάλλοντας και κοινή γλώσσα για να δημιουργήσουν σταθερότητα και αποφυγή τοπικών, ταξικών ή φυλετικών διενέξεων μεταξύ των υπηκόων των. Και θεωρεί ότι το σχολείο είναι ο κατ’ εξοχήν θεσμός που παράγει αυτού του είδους πλαστή εθνική συνείδηση. Υπηρετεί την κατά Althusser θεωρία ότι τα σχολεία είναι τμήμα του «ιδεολογικού κρατικού μηχανισμού καταστολής».
Είμαι της γνώμης ότι ο κ. Balibar ήρθε σε λάθος χώρα να αναπτύξει τις δοξασίες του. Για άλλες ευρωπαϊκές χώρες ίσως να έχει δίκιο. Δύο, όμως, είναι τα έθνη σήμερα στη Δύση που γνωρίζουν την απαρχή τους: οι Ελληνες και οι Εβραίοι.
Δεν έχουν δε μόνο μύθους αλλά και ιστορικά πρόσωπα για να ανατρέξουν στην καταγωγή τους. Ειδικότερα οι Ελληνες έχουν την αδιάσπαστη συνέχεια της γλώσσας πάνω από 3.000 χρόνια. Αγνοεί επίσης ότι πρόσφατες έρευνες βιολόγων διαπίστωσαν ότι άτομα διαφορετικών φυλετικών γονότυπων, όταν εγκατασταθούν σε χώρες με ισχυρό πολιτιστικό υπόβαθρο και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον, αποκτούν πρόσθετους πολιτιστικούς γονότυπους, το λεγόμενο «πολιτιστικό DNA». Διαπιστωμένο ήδη από την αρχαιότητα σε εμάς με τη γνωστή ισοκράτεια ρήση: «Και μάλλον Ελληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας».
Διερωτήθηκα αν οι στα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού θητεύσαντες κ. Μπαλτάς και Φίλης έχουν σε τέτοιο βαθμό ενστερνισθεί τις θεωρίες του για να προσπαθούν τόσο επίμονα να τις εφαρμόσουν στη χώρα τους. Αν είναι «έμφυλοι» με την αρχαία έννοια της λέξεως.
Ανατρέχω συνήθως στις περιπτώσεις αυτές στο τρίτομό μου «Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης» του Ανθίμου Γαζή (έκδοσης Βιέννης 1835). Εκεί ορίζεται: «Ανήρ έμφυλος… όστις ανήκει εις αυτό το ίδιον έθνος, εις το γένος, εις την ιδίαν φυλήν…», αλλά και ο αντίθετός του, ο «….εξηλλαγμένος, παρηλλαγμένος, όστις αλλάζει τον εθνικόν του τρόπον, χαρακτήρα, και παίρνει ξένον, αποξενόνεται καθόλου από το έθνος, γένος του…»
*Επ. δικηγόρος Δ.Ν., τ. βουλευτής Επικρατείας.