Δεν γνωρίζουμε από πού αντλεί την πίστη του ο κ. Νίκος Μουζέλης ότι είναι «εσφαλμένη [η] ιδέα πως το κόμμα έχει σαν στόχο την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι λάθος. Για παράδειγμα, η ιδέα πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαν στόχο να καταστεί μόνιμα το κυρίαρχο κόμμα δημιουργώντας ένα αυταρχικό καθεστώς τύπου Πούτιν ή Ερντογάν (βλ. άρθρο του καθηγητή Ιωακειμίδη, Βήμα, 9/10/16) είναι λανθασμένη». Εξάλλου, όπως θα έλεγε κι ένας Αμερικανός δημοσιολόγος, είναι αμαρτία να πιστεύεις στις κακές προθέσεις των κυβερνώντων, αλλά σπανίως είναι λάθος.
Το θέμα βεβαίως, για τους πολίτες, δεν είναι πρωτίστως οι προθέσεις τού (κατά Βαρουφάκη) «αριστερού τσούρμου» για το πολίτευμα. Είναι τα πολλά τραύματα στη Δημοκρατία που καταφέρει με την πολιτική του, τραύματα που σε κάποιες άλλες και ακόμη οξύτερες συνθήκες μπορεί να οδηγήσουν στην κατάλυσή της· ανεξαρτήτως των στόχων που έχει ή δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και ασχέτως αν το κάνει αυτό το κόμμα ή κάποιο άλλο. Οπως πολύ καλά ξέρει και ο κ. Μουζέλης, τα καθεστώτα τύπου Πούτιν ή Ερντογάν, ή και άλλα ακόμη χειρότερα του παρελθόντος, δεν προκύπτουν μαγικώς. Προηγείται μια μακρά περίοδος διάβρωσης των δημοκρατικών θεσμών, σαν αυτή που κάνει σήμερα η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Εστω κι αν η διάβρωση γίνεται για την πραγμάτωση μικροπολιτικών στόχων και όχι για τον χείριστο, δηλαδή την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Δεν θα αναφερθούμε στην απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης από τον πρωθυπουργό ούτε στην κατάργηση των ανεξάρτητων αρχών από τον υπουργό και «συμβλαστό» της ίδιας «δρακογενιάς» ούτε στους τεμενάδες του κοσμικού κράτους στην Εκκλησία. Θα αναφερθούμε όμως στην Επιτροπή Συνταγματικής Αναθεώρησης, την οποία κοσμεί με την παρουσία του ο διαπρεπής καθηγητής, παραβλέποντας το έστω συμβολικό γεγονός ότι τέτοια επιτροπή εμφανίστηκε μόνο στη χούντα.
Το θέμα δεν είναι απλώς γραφειοκρατικό, όπως το υποβιβάζει ο κ. Μουζέλης: «Ο,τι και αν έχει στο μυαλό του ο πρωθυπουργός … πρόκειται για μια επιτροπή που σχεδιάζεται να δώσει τα συμπεράσματά της σε μια δεύτερη επιτροπή αποτελούμενη από νομικούς/συνταγματολόγους. Αυτή η επιτροπή θα κωδικοποιήσει τα συμπεράσματα της πρώτης και θα τα καταθέσει για συζήτηση στη Βουλή».
Θα δούμε αν υπάρξει η δεύτερη επιτροπή –έτσι έλεγαν και για τα θεματικά κανάλια–, αλλά στο κάτω κάτω της γραφής όλες οι συνταγματικές αναθεωρήσεις στην περίοδο της Δημοκρατίας δεν έγιναν εν κενώ· η συμβολή –μικρή ή μεγάλη– της κοινωνίας των πολιτών, διανοουμένων, ΜΚΟ κ.λπ. υπήρξε. Αλλά όταν γράφει ο κ. Μουζέλης ότι «ασχολείται με θέματα που σχετίζονται με την ελληνική κομματικοκρατία, δηλ. με την ανισορροπία δύναμης μεταξύ κράτους και κοινωνίας, [και] θεωρώ καθήκον μου να δεχτώ την πρόταση για συμμετοχή στην επιτροπή», δεν κατανοεί την αντίφαση συμμετοχής σε μια κρατική επιτροπή; Ο πρωθυπουργός τούς διόρισε, διάολε! Ή μήπως το Μέγαρο Μαξίμου είναι η Κοινωνία των Πολιτών; Δεν βάζουμε το χέρι στη φωτιά για τους στόχους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όπως κάνει ο κ. Μουζέλης, αν και θα είναι μεγάλη έκπληξη αν έχουν κάποιο στόχο. Το μόνο που ξέρουμε μέχρι στιγμής είναι πως διαβρώνουν και καταστρέφουν κάθε έννοια ευπρέπειας και συνταγματικής τάξης στο διάβα τους…