Είναι αξιοσημείωτο πως και η νέα γενιά Ελλήνων «ανταρτών πόλης» ενστερνίζεται τη φιλοδοξία των παλαιοτέρων να εισχωρήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή, να εκτρέψει την πορεία του «συστήματος» ως ενεργό κομμάτι του. Οπως η επαναστατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» μιμείτο αυτό που υποτίθεται ότι θα ανέτρεπε (υιοθετώντας τον πατροπαράδοτο εθνικισμό και τη λαϊκή βουλιμία ως ιδεολογία, «απαλλοτριώνοντας» τράπεζες για να αποκτήσουν μέλη της εξοχικές βίλες) έτσι και η «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» επιχειρεί να εισχωρήσει σε μια υπόθεση που αφορά τον πυρήνα του πολιτεύματος. Εισβάλλοντας στο πεδίο της Δικαιοσύνης, προσπαθεί αυτομάτως να αυτοαναγορευθεί σοβαρός παίκτης, αυτός που καθορίζει το αποτέλεσμα του αγώνα.
Αυτό αφορά κυρίως τους λίγους που αποτελούν τους «Πυρήνες», οι οποίοι, μάλιστα, ανακοίνωσαν χθες ότι ντύνουν την εκστρατεία τους κατά της Δικαιοσύνης με το σπουδαιοφανές όνομα «Νέμεσις». Δυστυχώς, όμως, αφορά όλη την κοινωνία, επειδή η τρομοκρατία δεν είναι η μόνη απειλή που αντιμετωπίζουν σήμερα οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, αλλά η βία έρχεται να εντείνει τα άλλα προβλήματα. Οι «Πυρήνες» δήλωσαν ότι στράφηκαν εναντίον της Γεωργίας Τσατάνη επειδή έχει διαχειριστεί υποθέσεις που τους αφορούν, αλλά, με το κριτήριο των δημοσίων σχέσεων που τους διακρίνει, επέλεξαν την εισαγγελέα εφετών ενώ βρίσκεται σε μια πολύκροτη διένεξη με τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης. Ετσι, οι αυθαίρετοι τιμωροί υιοθετούν τις καταγγελίες μιας πλευράς, δικάζουν χωρίς δίκη, επιβάλλουν την ποινή που οι ίδιοι αποφασίζουν. Τους διαφεύγει η ειρωνεία ότι δεν προσφέρουν στα θύματα τα δικαιώματα που οι ίδιοι απαιτούν, διαμαρτυρόμενοι για όσα πιστεύουν ότι στερούνται.
Με την επιλογή στόχου, οι βομβιστές γίνονται μέρος μιας πραγματικής και σοβαρής αναταραχής στον χώρο της Δικαιοσύνης – ένα ασήμαντο μέρος, ίσως, αλλά με την ικανότητα να περιπλέξουν μια ήδη δύσκολη κατάσταση. Τα πολλά εγκλήματα της «17 Νοέμβρη» αποσκοπούσαν να αλλάξουν την πορεία της πολιτικής, της κοινωνίας και της οικονομίας, αλλά το μόνο που πέτυχαν ήταν να εκτελέσουν ανθρώπους, να καταστρέψουν ζωές. Ετσι και η σημερινή «φουρνιά» θα σκορπίσει φόβο και θλίψη και θα εξαφανιστεί. Είναι ευθύνη των διωκτικών αρχών να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Αυτό που αφορά την πολιτεία και τους πολίτες, όμως, είναι να επέλθει ηρεμία στη Δικαιοσύνη το συντομότερο. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης να διαφυλάξει την ανεξαρτησία και την αξιοπιστία του θεσμού – ούτε να παρεμβαίνει στη δουλειά κάποιων ούτε να αφήνει να φανεί ότι συναλλάσσεται με άλλους. Εάν οι υπεύθυνοι πολιτικοί και δικαστικοί λειτουργοί δεν έχουν παραδεχθεί ακόμη ότι η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη, ίσως η «παρέμβαση» των βομβιστών να σημάνει συναγερμό. Πέρα από τις ευθύνες των πολιτικών –κυβέρνησης και αντιπολίτευσης– το κύρος των θεσμών εξαρτάται και από τους ίδιους τους λειτουργούς τους.
Βλέποντας ότι το χάσμα που διευρύνεται στη δημόσια ζωή ενθαρρύνει τη γέννηση τεράτων, ίσως όσοι προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους θεσμούς καταλάβουν ότι όταν βάζουν το δικό τους συμφέρον πάνω απ’ αυτό του συνόλου, όλοι χάνουμε. Οτι ο διχασμός εκτρέφει τη βία, ενώ μόνο ενωμένες δημοκρατικές δυνάμεις μπορούν να τη νικήσουν.