Αν κάποιος ρωτήσει ποιο είναι το γενικό συμπέρασμα από το πολυδιαφημισμένο –και αναμενόμενο με ενδιαφέρον και αγωνία από τη διεθνή κοινότητα κατά την κυβερνητική προπαγάνδα– συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, η απάντηση είναι απλή. Επιβεβαιώθηκε η πλήρης κυριαρχία του Αλ. Τσίπρα στο κόμμα του, όπως άλλωστε αναμενόταν, και ταυτόχρονα εμπεδώθηκε η ομόφωνη βούληση όλων των συνέδρων να κρατηθούν με κάθε τρόπο στην εξουσία. Αυτή τη βούληση εκφράζει καθημερινά η κυβέρνηση με τους χειρισμούς και τις παρεμβάσεις της σε διάφορους τομείς και σε εκείνους που υποτίθεται ότι έχουν θεσμικά και συνταγματικά κατοχυρωμένη την ανεξαρτησία τους.
Τα υπόλοιπα που έγιναν στο συνέδριο χαρακτηρίζονται από παραδοξότητες και αντιφάσεις που αφορούν κυρίως εσωκομματικές ισορροπίες, αλλά δεν αποκλείεται να κρύβουν και ένα στίγμα που θα αισθανθεί η κοινωνία στο άμεσο μέλλον, αρχής γενομένης από τον ανασχηματισμό, εφόσον ο πρωθυπουργός αποφασίσει να προχωρήσει σ’ αυτόν. Τότε ίσως φανεί αν έχει σημασία ο αριθμός των ψήφων και η σειρά με την οποία εξελέγησαν στην Κεντρική Επιτροπή διάφορα «πρωτοκλασάτα» στελέχη του κόμματος.
Με όρους ιδεολογίας είναι όντως δύσκολο να ερμηνευθούν πολλά από όσα έγιναν στο συνέδριο. Τι σημαίνει, για παράδειγμα, «η πρωτιά» του Ευκλ. Τσακαλώτου όταν είναι ο υπουργός Οικονομικών που εφαρμόζει κατά γράμμα τη «νεοφιλελεύθερη» πολιτική, σύμφωνα με τα κυβερνητικά στελέχη, του τρίτου μνημονίου; Και αν είναι εύκολο να εξηγηθεί η εξαιρετική επίδοση του Ν. Φίλη επειδή όρθωσε τα στήθη του απέναντι στην Εκκλησία, κρατώντας ψηλά την παντιέρα της Αριστεράς, πώς εξηγείται η επίσης καλή επίδοση του Π. Σκουρλέτη, που ως υπουργός λειτουργεί σε αντίθεση με εκείνα που ευαγγελίζεται ο Αλ. Τσίπρας; Οχι μόνον ως πρωθυπουργός, αλλά και ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως προέκυψε από την εισήγησή του στο συνέδριο.
Και επιπλέον, τι επιπτώσεις θα έχει η χαμηλή θέση εκλογής των Αλ. Φλαμπουράρη και Αρ. Μπαλτά, σε αντίθεση με την πολύ καλή επίδοση του Ν. Βούτση, ο οποίος μία ημέρα πριν «προσγείωσε» τον Ν. Παππά στη Βουλή; Ή τι προμηνύει η προσφώνηση «σύντροφοι» του Π. Καμμένου, μήπως σύμπραξη, ακόμη και ενσωμάτωση των ΑΝΕΛ στον ΣΥΡΙΖΑ, για να δικαιωθεί η «γραμμή» του Αλ. Τσίπρα για άνοιγμα σε άλλες δυνάμεις της κοινωνίας; Οσο για τις θέσεις που ανέπτυξε ο πρωθυπουργός σχετικά με τη δεύτερη αξιολόγηση σε συνάρτηση με τη ρύθμιση του χρέους, τα αποτελέσματά τους θα φανούν στην πορεία, καθώς θα πρέπει να υπερβούν τις αντιρρήσεις ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών…
Με λίγα λόγια, επρόκειτο για ένα συνέδριο που έδωσε λίγες απαντήσεις και προκάλεσε πολλά ερωτήματα τα οποία ζητούν απαντήσεις. Το πιθανότερο είναι ότι τις απαντήσεις δεν τις έχει ούτε ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, όπως δεν διαθέτει μάλλον και τις εξηγήσεις για τις αντιφάσεις. Συνεπώς, θα πάει βλέποντας και κάνοντας.