«Οσο και αν ζούμε σε παρακμιακή φάση, να δείξουμε ότι συγκροτούνται φωνές που σέβονται και τη νομιμότητα και να προστατεύσουμε το κύρος της Δικαιοσύνης. Αν χάσουμε και το αγαθό της Δικαιοσύνης, η χώρα μας θα βρεθεί στο τελευταίο σκαλοπάτι». Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Αντώνης Μανιτάκης είναι σαφής. Μπορεί να αναφέρεται στα πρόσφατα κρούσματα των τηλεοπτικών αδειών και της λειτουργίας του ΣτΕ, του τρόπου που η κυβέρνηση παρεμβαίνει και προσπαθεί να χειραγωγήσει τη Δικαιοσύνη πέρα από κάθε έννοια νομιμότητας, όμως το σχόλιό του φανερώνει μια μεγαλύτερη αγωνία. Αν σκεφτεί δε κανείς ότι ο κ. Μανιτάκης είναι μάλλον άνθρωπος που προσέχει πολύ τον δημόσιο λόγο του, αποφεύγει τις οξύνσεις, υποστηρίζει την «εθνική συνεννόηση» και «συναίνεση», αιφνιδιάζει με τις παρεμβάσεις του το τελευταίο διάστημα. Θυμίζουμε ότι τέλος Ιουλίου (31/07) είχε δημοσιεύσει άρθρο του στην «Κ» για το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης με τίτλο «Ανάμεσα στη γελοιοποίηση και στην ασέβεια». Πριν από τέσσερα χρόνια (10/06/2012), ως υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών, σε «Γεύμα» της «Κ» είχε επισημάνει: «Δεν με ανησυχεί τόσο η βία όσο με ανησυχεί η χαλάρωση της νομιμοφροσύνης. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος έχει χάσει την πίστη του στην αξία, στην αναγκαιότητα του νόμου. Η σχέση πίστης και εμπιστοσύνης του πολίτη προς τον νόμο έχει διαρραγεί».
Σε αυτήν την ήδη κακοφορμισμένη σχέση προστίθεται τώρα και η στάση της κυβέρνησης με δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών της. Από τη μία, μιλούν για συμφέροντα και διαπλοκή, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει τη ρήση-σύνθημα του Ηλία Ηλιού «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα», και από την άλλη, υπογείως και εμφανώς κάνουν ό,τι μπορούν για να ελέγξουν τη Δικαιοσύνη, απαξιώνοντας το κύρος της. Το γράφουμε συχνά και αρχίζει να ξεθωριάζει. Λέμε «απαξίωση» και φαντάζει πια σαν κάτι σύνηθες, σχεδόν trivial. Και το προσπερνάμε. Ως πότε…
Η δημόσια αποδοκιμασία του προέδρου του ΣτΕ Νικόλαου Σακελλαρίου δεν είναι σύμπτωμα κακοφορμίσματος; Και δεν είναι η πρώτη φορά. Μπορεί ο κ. Σακελλαρίου να είναι ο δικαστικός που δήλωσε ότι «αφουγκραζόμαστε την κοινωνία», για να εισπράξει από πολλές πλευρές αυστηρή κριτική –«οφείλει να είναι ανεξάρτητος και να ακούει τον νόμο και τη δικανική του συνείδηση»– αλλά αυτό δεν έχει σχέση με τους προπηλακισμούς. Τα «ντροπή σου», «είστε πουλημένοι», «κάνετε συναλλαγές για εσάς», κ.ά που καταγράφηκαν σε προηγούμενη εμφάνιση του ίδιου στο κέντρο της Αθήνας δεν έχουν να κάνουν με «αυστηρή κριτική». Ο κ. Ν. Σακελλαρίου –μας αρέσει, δεν μας αρέσει, αλίμονο αν είχαμε δικαίωμα επιλογής– εκπροσωπεί έναν θεσμό. Υπάρχουν αρμόδια όργανα να κρίνουν και να αποφασίσουν. Η διά βοής αποδοκιμασία επιταχύνει απλώς την κάθοδο στο «τελευταίο σκαλοπάτι» που επικαλείται ο κ. Μανιτάκης.
Το διευρυνόμενο bullying –ας μην επαναλάβουμε ότι πριν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση ήταν υπό τις ευλογίες του– απαιτεί άμεση, διακομματική, αυστηρή αντίδραση και ανυποχώρητη στάση. Αλλιώς, διά της σιωπής, νομιμοποιείται. Οπως και διά της απροθυμίας, που δηλώνει ατύπως και εν μέρει ικανοποίηση. Δηλαδή, το «καλά να πάθει» ή «το ευχαριστήθηκα», που άρρητα ανακυκλώνεται, τρυπώνοντας μέσα σε άλλα θέματα ή διατυπώσεις, δεν απέχει από το «είστε πουλημένοι» των «εξοργισμένων» περαστικών.
Επαναλαμβάνεται (και επαναλαμβάνουμε) διαρκώς ότι η σήψη είναι γενικευμένη και διάχυτη. Ομως και ο μηδενισμός αυτός δεν βοηθάει, δεν οδηγεί πουθενά. Ποιος διαφωνεί με τη γενίκευση; Κανείς. Στο σημείο αυτό τελειώνει και η κουβέντα και στην επόμενη στροφή του δρόμου εκτοξεύεται το επόμενο «είστε πουλημένοι».
Μπορούν να πολλαπλασιαστούν οι φωνές που αντιτάσσονται στην αυθαιρεσία και σέβονται τη νομιμότητα; Μπορούν…