Είναι να απορεί κανείς γιατί η κυβέρνηση διακηρύσσει πομπωδώς τα αυτονόητα. Δηλαδή είναι βασική αρχή της δημοκρατίας αυτό που είπε ο κ. Νίκος Παππάς: «Τους νόμους τους συντάσσει, τους γράφει η εκλεγμένη Βουλή. Τα δικαστήρια έρχονται πάντα να κρίνουν, δεν είναι αυτά που νομοθετούν» (25.10.2016). Πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται. Οπως επίσης αυτονόητο είναι αυτό που είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας στη συνεδρίαση της νέας Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή «οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν από δικαστικές αποφάσεις» (24.10.2016). Ετσι δεν λειτουργεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία; Η πλειοψηφία στη Βουλή αποφασίζει για την πτώση ή τη μακροημέρευση μιας κυβέρνησης.
Η μία εξήγηση για την επίκληση του αυτονόητου είναι πως τα «βλαστάρια της δρακογενιάς» τώρα έμαθαν πως υπάρχει Δικαιοσύνη και κρίνει τους νόμους. Και αυτό θέλουν να το πουν σε όλο τον κόσμο. Είναι σαν τα παιδάκια που βλέπουν πρώτη φορά αεροπλάνο και ζαλίζουν όλους τους υπόλοιπους τσιρίζοντας το «μπαμπά, μπαμπά, κοίτα! Ενα αεροπλάνο…». Η δεύτερη εξήγηση είναι λίγο πιο πονηρή. Το Μαξίμου, μέσα στην απελπισία του, προσπαθεί να φτιάξει ένα νέο αφήγημα με παλιά υλικά και το μπουρδουκλώνει με μεγαλοστομίες. Οπως είπε και ο κ. Τσίπρας, «το διακύβευμα δεν είναι απλώς η ερμηνεία του Συντάγματος, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο: Αν η εκλεγμένη από τον λαό κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει δικαίωμα να ρυθμίσει το χάος του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου ή αν τα ιδιωτικά συμφέροντα είναι υπεράνω της δημοκρατίας».
Και το παραπάνω αυτονόητο είναι. Η εκλεγμένη από τον λαό κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν έχει απλώς δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να ρυθμίζει οποιοδήποτε «χάος» παρουσιάζεται στην ελληνική επικράτεια.
Με σεβασμό όμως στο γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος. Δηλαδή αν μια εκλεγμένη κυβέρνηση αποφασίσει να απαγορεύσει την κυκλοφορία των πολιτών για να αντιμετωπίσει «το χάος στα πεζοδρόμια» των πόλεων, σίγουρα κάποιο δικαστήριο θα κρίνει την απόφαση αντισυνταγματική. Δεν θα νομοθετήσει το δικαστήριο, δεν θα πέσει η κυβέρνηση· απλώς τα σαΐνια της θα υποχρεωθούν να τροποποιήσουν τον νόμο έτσι ώστε να είναι συμβατός με τη συνταγματική επιταγή περί ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων. Ισχύει αυτό που είπε ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού Δημήτρης Τζανακόπουλος: «Η απόφαση του ΣτΕ είναι νομικά δεσμευτική για την κυβέρνηση. Αναλόγως με το είδος αυτής της απόφασης, θα επιλέξουμε πώς θα κινηθούμε… Θα μπορούσε να υπάρξει ένας νέος νόμος, θα μπορούσαν να υπάρξουν διορθώσεις στον υπάρχοντα νόμο. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση διατηρεί τη νομοθετική πρωτοβουλία, σε κάθε περίπτωση το Κοινοβούλιο της χώρας διατηρεί τη νομοθετική εξουσία» (RealFM 25.10.2016).
Οπως και να έχει το ζήτημα πάντως, η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να κάνει τον καμπόσο, για τα μάτια των ψηφοφόρων της, τραυμάτισε καίρια τη Δικαιοσύνη. Τα ραντεβού στο Μαξίμου, οι υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών στους ανώτατους δικαστές, οι αναβολές της Ολομέλειας του ΣτΕ «λόγω κλίματος», οι δηλώσεις τύπου «δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα να ακυρώσει στο ΣτΕ τον διαγωνισμό για τις άδειες» δεν περιποιούν τιμή στη δημοκρατία. Ας το λήξουν εδώ γιατί τα προβλήματα φουντώνουν…