Είναι αλήθεια ότι λίγο ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο η υπόθεση των τηλεαδειών. Είναι μικρή μειοψηφία εκείνοι που γνωρίζουν τι είναι και τι κάνει το Συμβούλιο της Επικρατείας και το παιχνίδι με το Σύνταγμα και τους θεσμούς που παίζει η κυβέρνηση. Ακόμη λιγότεροι ενδιαφέρονται να μάθουν, καθώς πνίγονται από τα προβλήματα της καθημερινότητας, ακόμη και της επιβίωσής τους. Ισως γι’ αυτό η κυβέρνηση συντηρεί με όλες τις δυνάμεις της το θέμα στην επικαιρότητα. Το χρησιμοποιεί, δηλαδή, ως αντιπερισπασμό για να μην εκδηλωθεί η δυσαρέσκεια και η οργή που προκαλούν οι αποφάσεις και οι χειρισμοί της σε άλλους τομείς, πολύ πιο κρίσιμους για τους πολίτες. Είναι όμως έτσι;
Είναι αλήθεια ότι η χορήγηση των τηλεαδειών είναι πλέον θέμα άκρως πολιτικό. Με ευθύνη της κυβέρνησης, η οποία από την πρώτη στιγμή το πολιτικοποίησε με στόχο να χειραγωγήσει την ενημέρωση, ενδεχομένως και την… ψυχαγωγία. Αυτό προκύπτει από όλες τις κινήσεις της, οι οποίες, όμως, «έπεσαν» πάνω στην απόφαση του ΣτΕ –που ακόμη δεν ξέρουμε την ακριβή διατύπωσή της– και κατέληξαν σε πολιτική αποτυχία και στη δημιουργία χάους στην τηλεοπτική αγορά.
Σε πρώτη ανάγνωση, ο πολιτικός στόχος της κυβέρνησης διαφοροποιήθηκε στη συνέχεια. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να περιορίσει τις διαστάσεις της πολιτικής αποτυχίας, καταφεύγοντας σε «τερτίπια» για να ξεπεράσει την απόφαση του ΣτΕ. Αφ’ ενός για να μη μεταβληθεί η πολιτική αποτυχία σε πολιτική ήττα με απρόβλεπτες συνέπειες, αφ’ ετέρου για να συμμαζευτούν τα πράγματα στο εσωτερικό του κόμματος και να απλωθεί ένα πέπλο προστασίας πάνω από τον Ν. Παππά, εμπνευστή και διαχειριστή του όλου εγχειρήματος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι χειρισμοί του Ν. Παππά προκάλεσαν τριγμούς στο εσωτερικό της κυβέρνησης (Ν. Βούτσης) και του ΣΥΡΙΖΑ (αντιδράσεις για Πολύδωρα), σε βαθμό που έγιναν αισθητοί παντού και έπρεπε να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις. Είναι όμως και πάλι μόνον αυτό;
Από τη στάση των Ν. Παππά και Ν. Βούτση χθες στη Βουλή προκύπτουν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ο Αλ. Τσίπρας είναι κυριολεκτικά «δεμένος» με τον Ν. Παππά. Τον στήριξε πλήρως στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων και τον στηρίζει και τώρα. Δεύτερον, επέβαλε να ευθυγραμμιστούν όλοι στη «σκληρή γραμμή» στο ζήτημα των τηλεαδειών, αδιαφορώντας για την απόφαση του ΣτΕ, εξ ου και η αλλαγή κατεύθυνσης του Ν. Βούτση. Τρίτον, μετεξελίχθηκε ξανά ο βασικός πολιτικός στόχος σε προσπάθεια απομόνωσης της Νέας Δημοκρατίας, κάτι που στην κυβέρνηση θεωρούν ότι μερικώς επιτεύχθηκε με τα «ήξεις αφήξεις» κυρίως του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του Ποταμιού. Οπότε το νέο ερώτημα που τίθεται είναι μήπως στρώνεται δρόμος προς εκλογές και μετωπική σύγκρουση με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στρώνεται για να υπάρχει και θα δουν… Είναι όμως έτσι; Ισως, μπορεί και όχι.