Στην τελευταία δημοσκόπηση των New York Times/CBS, οκτώ στους δέκα ερωτηθέντες δηλώνουν «αηδιασμένοι» από την προεκλογική εκστρατεία και εν γένει τα πολιτικά δρώμενα στις ΗΠΑ. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων θεωρεί ότι και οι δύο υποψήφιοι για το χρίσμα είναι ανέντιμοι και τους αξιολογεί αρνητικά.
Η απαρέσκεια των ψηφοφόρων προς το πολιτικό σύστημα δεν είναι μόνο αμερικανικό φαινόμενο. Παρατηρείται διεθνώς, καταγράφεται σε ανάλογες δημοσκοπήσεις. Ο Ολάντ, για παράδειγμα, ξεπέρασε κάθε αρνητικό ρεκόρ, συγκεντρώνοντας μόλις 4% θετικών απόψεων των Γάλλων. Στην Ελλάδα, στο ερώτημα εάν «είστε ικανοποιημένοι από τη λειτουργία της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης», το 91% δηλώνει δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση και το 79% από την αντιπολίτευση (σύμφωνα με το πολιτικό βαρόμετρο της Public Issue).
Το πολιτικό προσωπικό –όχι μόνο στην Ελλάδα– περιγράφεται με επίθετα όπως «ανίκανο», «κατώτερο των περιστάσεων», «διεφθαρμένο». Είναι οι πολιτικοί τα εξιλαστήρια θύματα στις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται και με τις οποίες ο κόσμος δεν μπορεί να συμφιλιωθεί; Οσο αθροίζεται το αναποδογύρισμα της καθημερινότητας, η ανεργία, η εργασιακή αστάθεια, η περιθωριοποίηση, η απουσία προσδοκίας, τόσο οι πολιτικοί πορεύονται με το θυμικό, τροφοδοτείται ο μεγαλοϊδεατικός εθνικισμός μαζί με τη δυσφορία των ψηφοφόρων. Η πολιτική αφλογιστία διαμορφώνει ένα κοινωνικό τοπίο μεγάλης κόπωσης και απροθυμίας. Πολύ σωστά επισημαίνεται (από τους New York Times) ότι η αυξανόμενη τοξικότητα απειλεί και τον νικητή των εκλογών. Ποιος μπορεί να πανηγυρίσει για την εκλογική νίκη του μέσα σε παρόμοιο περιβάλλον;
Και στην Ελλάδα, ενώ τα ποσοστά όσων υποστηρίζουν ότι χρειάζονται εκλογές και όσων υποστηρίζουν ότι δεν χρειάζονται είναι σχεδόν μοιρασμένα (50% έναντι 48%), στην ερώτηση ποια κυβέρνηση νομίζετε ότι μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματα της χώρας, το 51% απαντά καμία από τις δύο (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή Ν.Δ., αν και η δεύτερη έχει σημαντικά μεγαλύτερο προβάδισμα).
Σε αυτήν την εξουθενωτική αμφισημία η Ακροδεξιά και η ακροαριστερή ρητορεία, ο αντισυστημισμός, κερδίζουν έδαφος και το Κέντρο θυμίζει όλο και περισσότερο πολυδιαφημισμένη συναυλία που κινδυνεύει να αναβληθεί από μη προσέλευση κοινού.