ΣΕΦΕΡΗΣ – ΕΛΙΟΤ: [Τα νέα βιβλία.] Θ. Σ. Ελιοτ: Η έρημη χώρα. Μαρίνα. Δυσκολίες πολιτευομένου. Τρία χορικά. Εισαγωγή, Σχόλια, Μετάφραση Γιώργου Σεφέρη. (Ποιήματα). Αθήνα 1936. Σχ. 8ον. Σελ. 98.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΕΒΙΤΣ ΡΟΖΑΝΩΦ: Στην εβδομαδιαία Φιλολογική Σελίδα της «Καθημερινής», με υπεύθυνο τον Αιμίλιο Χουρμούζιο, δημοσιεύεται το ποίημα «Η γλυκειά» του Βασίλη Ροζανώφ, μεταφρασμένο από τον Νίκο Προεστόπουλο. «Δεν πέρασες πλάι στον κόσμο, νεια κοπέλλα… / Ω, η πιο γλυκειά μέσ’ τις γλυκειές!… / Μα τονε κύτταες μ’ ένα μάτι τρομαγμένο κι’ ολοφώτεινο. // […] Το ξέρεις, νεια κοπέλλα, πως “ο κόσμος είναι που διαβαίνει” κ’ όχι εμείς. / Ο Κόσμος θα περάσει, κ’ έχει κιόλας περάσει. Ενώ εμείς θα μείνουμε παντοτεινά. / Γιατί η αλήθεια είναι μαζύ μας, ενώ ο κόσμος είν’ άδικος».
Το ποίημα ακολουθεί μια σκιαγραφία του Ροζανώφ, γραμμένη από τον Νίκο Καζαντζάκη, ενδεχομένως προερχόμενη από την «Ιστορία της Ρωσσικής Λογοτεχνίας» που είχε εκδώση στον Ελευθερουδάκη. Γράφει ο Καζαντζάκης: « […] Ο Ροζανώφ δεν είχε δημιουργήσει κανένα λογικά συναρμολογημένο φιλοσοφικό ή αισθητικό σύστημα· όλη του η ζωή, η εσωτερική κι’ εξωτερική, ήταν γεμάτη αντιφάσεις: Γράφει άρθρα με βίαιες φιλελεύθερες ιδέες και την ίδια μέρα άλλα άρθρα, με άλλο όνομα, γεμάτα εξ ίσου με βίαιο μισελεύθερο φανατισμό. Δέχεται σπίτι του τους πιο αναρχικούς ριζοσπάστες και συνάμα τους πιο αποτρόπαιους σφαγείς των Εβραίων. Οταν στα 1917 εξερράγη η Ρωσσική επανάσταση, έρριξε αναθέματα κι’ εναντίον του “ολοσάπητου” Τσαρισμού όσον κι’ εναντίον της “βδελυράς” επανάστασης. Εξυμνεί τον Θεό της ζωής, της κίνησης, της γονιμότητας και συνάμα κάθεται ακίνητος σπίτι του, πίνει διαρκώς τσάι, μαζεύει, όταν βγαίνει έξω, τ’ αποτσίγαρα στους δρόμους […]. Κανένας δεν έγραψε τόσο άμεσα, τόσο τολμηρά κι’ αδιάντροπα και τους πιο κρυφούς του στοχασμούς. […]».