Με άριστα στον θόρυβο το απολυτήριο Φίλη

Με άριστα στον θόρυβο το απολυτήριο Φίλη

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εικονογραφούνται, στην περίπτωση της περιπέτειας του Νίκου Φίλη, γνωστές αδυναμίες του συστήματος διακυβέρνησης, αλλά και η επιζήμια καθυστέρηση των κομμάτων στο πάντοτε κρίσιμο ζήτημα του εκσυγχρονισμού του κράτους μας. Αυτό που με εξέπληξε με όσα είπε ο τέως υπουργός Παιδείας ΚΑΙ Θρησκευμάτων κατά την αποχώρησή του από το πόστο, στο οποίο έμεινε μόλις έναν χρόνο και σαράντα ημέρες, είναι η υποκατάσταση του κυβερνητικού λόγου από μιαν συναισθηματική και γεμάτη συμβολισμούς πολιτική παρεκτροπή.

Αλλα περιμέναμε από τον κ. Φίλη. Ξεχνά ότι του δόθηκε η ευκαιρία να χειριστεί κάποια σημαντικά ζητήματα με τα οποία φορτίστηκε η γενιά μας και τα έκανε μαντάρα. Επιτυχημένος υπουργός είναι αυτός που προετοιμάζει συστηματικά και ελίσσεται έξυπνα προκειμένου να φέρει τελικώς χειροπιαστό και σταθερό αποτέλεσμα. Οσοι συμφωνούμε ότι ο τρόπος μελέτης των Θρησκευτικών έπρεπε να αλλάξει και να προσαρμοστεί στην εποχή μας ηττηθήκαμε μαζί με τον κ. Φίλη επειδή ακριβώς προτίμησε τον θόρυβο και την απρογραμμάτιστη σύγκρουση. Αν δεν υπήρχε ο Αρχιεπίσκοπος για να τον βγάλει νοκ άουτ, θα είχε έτσι κι αλλιώς παραβεί το Σύνταγμα και, το χειρότερο, τις όποιες αλλαγές στο συγκεκριμένο μάθημα θα τις έπαιρνε πίσω ένας επόμενος υπουργός. Ο τέως υπουργός προτίμησε να παραμείνει ένας θορυβώδης αντιρρησίας παρά ένας στιβαρός μεταρρυθμιστής.

Παρακολουθώντας τον αποχαιρετιστήριο απολογισμό του αντιλαμβανόμαστε πως μπερδεύτηκε το εξέχον κομματικό στέλεχος. «Σφυρηλατήσαμε τη στάση μας στα ανυπότακτα μαθητικά χρόνια της ύστερης χουντικής περιόδου και της πρώιμης μεταπολιτευτικής όταν ανοίγαμε τη δική μας περπατησιά στον κόσμο, όταν μαχόμασταν τον πανταχού παρόντα αυταρχισμό, όταν καταπατούσαμε τους πατριαρχικούς οικογενειακούς περιορισμούς, όταν βγάζαμε τη γλώσσα στα συντηρητικά δήθεν χρηστά ήθη, όταν μας απέβαλλαν από τα σχολεία, όταν μας χαρακτήριζαν μιάσματα και αλήτες», είπε.

Ο κ. Φίλης δεν λέει την αλήθεια. Ηταν επτά ετών όταν επικράτησε το πραξικόπημα και μόλις 14 όταν έπεσε η χούντα. Επομένως, ενηλικιώθηκε και «σφυρηλατήθηκε» την περίοδο Παπανδρέου και είχε σίγουρα την ευκαιρία να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα από τη συνύπαρξη λαϊκίστικων πολιτικών με την Εκκλησία. Επιπλέον, είχε διαπιστώσει τη διαπλοκή μεταξύ επιχειρηματικών και κρατικών συμφερόντων από τη θέση του δημοσιογράφου που έβλεπε εκ των έσω τις ατραπούς του εκλεκτικού καθεστώτος που επικράτησε στην Ελλάδα στις δύο κρίσιμες δεκαετίες ’80 και ’90.

Ο κ. Φίλης ήταν όλα αυτά τα χρόνια στην πλευρά του κατεστημένου και όχι της αμφισβήτησης. Απόδειξη ότι δέχθηκε να αναλάβει υπουργείο στο οποίο ο Πάνος Καμμένος είχε την ψιλή κυριότητα. Σε αυτή την άτιμη συμμαχία με τον δεξιό σύμμαχο που εξασφάλισε την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ, και σε κανένα «συμβόλαιο πολιτικού θανάτου», οφείλει ο κ. Φίλης να εξεύρει τις αιτίες της απερίγραπτης ήττας του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή