Η Αθήνα είναι ο πρώτος σταθμός στην τελευταία περιοδεία του Μπαράκ Ομπάμα στην Ευρώπη. Η επίσκεψη αποτελεί προσωπική του επιλογή. Δεν ήταν αποτέλεσμα διεργασιών της γραφειοκρατίας του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Μια στάση στην Ελλάδα δεν του αποφέρει κάποιο πολιτικό όφελος. Ωστόσο, επέμεινε, και θα έρθει.
Κάποιοι αναρωτιούνται πόση σημασία έχει η επίσκεψη ενός απερχόμενου προέδρου δύο μήνες πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του. Και, δη, όταν ο αντικαταστάτης του εμφανίζεται πρόθυμος να ανατρέψει ριζικά την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του.
Ο προβληματισμός είναι εύλογος. Οντως, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα ακολουθήσει τα βήματα του δημοκρατικού προκατόχου του. Ειδικά στα δύο μείζονα ζητήματα για την Ελλάδα, το χρέος και το προσφυγικό, ο νέος πρόεδρος της Αμερικής δεν είναι σύμμαχός μας. Φοβάμαι ότι και στη διαχείριση της Τουρκίας θα είναι πιο «ανεκτικός».
Ωστόσο, μπορεί ο Ομπάμα να βρίσκεται στο λυκόφως της προεδρίας του, αλλά δεν παύει να είναι ο ηγέτης της υπερδύναμης. Και μάλιστα εξαιρετικά δημοφιλής, εντός και, ακόμη περισσότερο, εκτός Αμερικής. Προφανώς, όχι για κάποιους στην Ελλάδα, που καλούν τον κόσμο να διαδηλώσει κατά της επίσκεψης ενός Αμερικανού προέδρου με αποδεδειγμένα υψηλή αίσθηση κοινωνικής ευαισθησίας, ενός ενωτικού ηγέτη που έχει τιμηθεί με το Νομπέλ Ειρήνης, ενός ανθρώπου που αν δεν γκρέμισε ολοσχερώς, σίγουρα ράγισε ανεξίτηλα το τείχος του ρατσισμού ως ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας του κόσμου.
Ταυτόχρονα, ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ένας ηγέτης που έχει αναδείξει το τεράστιο πρόβλημα των προσφυγικών ροών υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για μια βαθιά ανθρωπιστική κρίση που απαιτεί συντονισμένη δράση από όλη την ανθρωπότητα και δεν αρκούν μεμονωμένες κινήσεις κρατών, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης ο ίδιος και οι δύο υπουργοί Οικονομικών της οκταετίας του –Γκάιτνερ και Λιου– υποστήριζαν ότι θα πρέπει να στηριχθεί η Ελλάδα και ασκούν την επιρροή τους τόσο στους κόλπους του ΔΝΤ όσο και προς την ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης, τη Γερμανία, για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Τέλος, εξίσου σημαντικό, που αντανακλά θετικά στην εικόνα της Ελλάδας, θα αποχαιρετήσει τη διεθνή κοινότητα από την Αθήνα. Με μια ομιλία από τη γενέτειρα της δημοκρατίας και του δυτικού πολιτισμού, για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας, την αξία της δημοκρατίας, την ανεκτικότητα –εθνική, φυλετική θρησκευτική–, τη συνύπαρξη χωρών και πολιτισμών, τις ανισότητες και τα κενά που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση, για το κοινό μέλλον όλων.
Οπως η ανθρωπότητα θυμάται την ιστορική ομιλία του Τζον Κένεντι το 1961 στο Βερολίνο, έτσι –ελπίζεται– ότι θα θυμάται την αυριανή ομιλία ενός επίσης ξεχωριστού Αμερικανού προέδρου, στην Αθήνα, η οποία ίσως μείνει στην Ιστορία ως Τhe Obama Athens Democracy Speech. Δεν είναι λίγο.