«Ζήτω η Ελλάς» και ελληνική αναγέννηση

«Ζήτω η Ελλάς» και ελληνική αναγέννηση

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από τα χείλη του Ομπάμα, το «Ζήτω η Ελλάς» βγήκε αβίαστα, ήχησε ομαλά, έφτασε έως κάτω στην πλατεία της νέας, λαμπρής Οπερας της Αθήνας, και σε όλους τους πολίτες. Ενα από τα πολλά παράδοξα της ελληνικής δημοκρατίας είναι ότι, στο εσωτερικό ακροατήριο, έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα στη δημόσια εκφώνηση του «Ζήτω η Ελλάς» σε επικίνδυνους, αφελείς ή ακραίους. Δύσκολα ένας μεταρρυθμιστής, ένας φιλελεύθερος, ένας κεντροδεξιός ή κεντροαριστερός, θα περιελάμβανε κάτι ανάλογο σε έναν λόγο του. Θα προτιμούσε να το αποφύγει. Βεβαίως, η γλώσσα είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο νομιμοποιείται και αποκτά βάρος κάθε αναφορά. Και εν προκειμένω, το «Ζήτω η Ελλάς» του Ομπάμα ήταν η απόληξη ενός συλλογισμού, ενός ιδιωτικού αισθήματος και μιας δημόσιας στάσης. Υπήρχε ένας συμβολισμός. Εύληπτος. Ωστόσο, οι Ελληνες που χειροκρότησαν με θέρμη, θα ήταν πιο συγκρατημένοι αν το είχαν ακούσει από χείλη ελληνικά. Υπάρχει ένα ζήτημα αυτοπροσδιορισμού της ανάγκης για την ελληνική αναγέννηση.

Ολο και πιο συχνά προσεγγίζεται το μείζον θέμα της Ελλάδας μετά την πολυετή κρίση, ή έστω της Ελλάδας που «προκύπτει» ως εξέλιξη της δικής της αδυναμίας να δει την πραγματικότητα. Ενα συμβολικό «Ζήτω η Ελλάς» είναι λίγο, ελάχιστο και ίσως λειτουργεί στον αντίποδα, όταν ακούγεται σε μια χώρα υπνωτισμένη. Κατανοητός και καλοδεχούμενος ήταν, δίχως αμφιβολία, ο διεθνής έπαινος από τα χείλη του Ομπάμα, αλλά μόλις κρύωσε το χειροκρότημα κοιταχτήκαμε μεταξύ μας. Υπάρχει σαφώς ένα ζητούμενο ιδεολόγημα, που δεν έχει ακόμη «κατοικηθεί», γιατί το απολύτως αναγκαίο αντιλαϊκιστικό ρεύμα των μεταρρυθμίσεων και της γενικής ανάταξης, όσο απαραίτητο και αν είναι, δεν μπορεί να προκαλέσει ένα «Ζήτω η Ελλάς». Πιθανώς, πολλοί θέλουν να το ακούσουν αλλά λίγοι θα πιστέψουν τον ήχο του δικού τους χειροκροτήματος. Ζητείται, λοιπόν, περιεχόμενο και αφήγημα, σύμφωνα με το κλισέ, που θα μπορέσουν να συσπειρώσουν και να συνεγείρουν σε κάτι υψηλότερο από τον προσωπικό προϋπολογισμό, σε κάτι που θα αξίζει να δακρύσεις, έστω και μόνος. Ορισμένοι από τα δεξιά δουλεύουν για τον νέο ρεπουμπλικανισμό στην Ελλάδα, άλλοι αναζητούν διάχυση μίας φιλελεύθερης μεταρρύθμισης σε μορφή κοινωνικής επανάστασης. Προς το παρόν, το «Ζήτω η Ελλάς» δεν το λέμε, αλλά θέλουμε κάποτε να μπορέσουμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή