Μικρή σημασία έχει τι άλλαξε τους σχεδιασμούς του παλαιότατου ενοίκου του Μπούντες Φινάντς Μινιστέριουμ (που υπολογίζει να μείνει στο κτίριο του Γκέρινγκ και μετά τις προσεχείς εκλογές) για να ακυρώσει τη συνάντηση με το Νομισματικό Ταμείο και τους άλλους. Εκνευρίστηκε με τις αυθάδεις δηλώσεις του Ρέντσι, που έκρινε –δικαίως πάντως– ότι αφού το ένα κράτος μπορεί να κοιτάζει πάνω από τον ώμο των οικονομικών του άλλου κράτους, είναι λογικό να ζητεί η Ιταλία από τη Γερμανία να αυξήσει τις δαπάνες της και να αγοράσει περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες από τους άλλους της Ευρωζώνης;
Φοβάται ότι οι βουλευτές της Μπούντεσταγκ θα ρωτήσουν αν τα ελληνικά δάνεια είναι πράγματι ασφαλισμένα; Ή μήπως, ακόμη χειρότερα, ότι αφού το Ταμείο δεν έχει ακόμη επιστρέψει –και μάλιστα με δικά του κεφάλαια– στην υπόθεση διάσωσης της Ελλάδας, ίσως να προτιμά να μείνει μακριά από αυτή το ζήτημα; Ενόσω ο κ. Σόιμπλε είχε δώσει τον λόγο του ότι το Ταμείο θα ήταν, σε κάθε περίπτωση, ο υπέρτατος κριτής καλής εκτέλεσης του ελληνικού προγράμματος;
Μήπως πάλι θεώρησε ότι τα δικά μας παλικάρια, εδώ στην Αθήνα, ετοιμάζονται για έναν ακόμη γύρο «πολιτικού καιροσκοπισμού και πάρε-δώσε» από αυτούς στους οποίους ο κ. Τσίπρας δείχνει να έχει το «χάρισμα» κι ας βγαίνει πάντοτε χαμένος; Στο Βερολίνο καθόλου δεν εκτιμούν τις τσιριμόνιες του κ. Τσακαλώτου που φέρεται να λέει στο Μαξίμου ότι δεν είναι «έτοιμος» να υπογράψει το Μεσοπρόθεσμο με τα πλεονάσματα του τρίτου μνημονίου ή άλλους, βουλευτές αλλά και παράγοντες, που αναλύουν (!) γιατί τα επιτόκια του ΕΜΣ (ESM), με το οποίο έχουμε συμφωνήσει το τρέχον πρόγραμμα προσαρμογής, είναι πολύ καλύτερα από το καλύτερο επιτόκιο που θα μπορούσε να μας δώσει η αγορά; Με το σκεπτικό αυτό και γνωρίζοντας ότι η έξοδος στις αγορές θα πρέπει να γίνει το 2018, όσο δεν εκτελούμε τα συμπεφωνημένα τόσο η Ελλάδα θα μένει παγιδευμένη στην προοπτική ενός τέταρτου μνημονίου.
Καλώς ή κακώς, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι αυτό που λένε οι ειδικοί global player, δηλαδή ένας παίκτης διεθνούς βεληνεκούς, ικανός να σκέφτεται πολυεπίπεδα και έτοιμος να κάνει το σωστό για το κράτος που υπηρετεί με μόνη «κόκκινη γραμμή» όσα κρατούν τον δυτικό κόσμο ενωμένο.
Προσώρας βεβαίως, γιατί οι αρχικές πρωτοβουλίες του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ αποκαλύπτουν έναν κόσμο που ετοιμάζεται να κλειστεί πίσω από κρατικά σύνορα. Ενας λόγος παραπάνω για τον άτυπο ηγέτη της γερμανικής Δεξιάς να περιχαρακωθεί στο μόνο ρητό που συγκινεί τους πολιτικούς αυτής της χώρας κι ας θυμίζει σε όλους τους άλλους αυτό που υποσχεθήκαμε να ξεχάσουμε, για το ποιος είναι πάνω από τους υπόλοιπους.
Το μόνο σίγουρο σε αυτή την παρτίδα είναι πως το πραγματικό συμφέρον της Ελλάδας είναι να κλείσουμε, εδώ και τώρα, τη δεύτερη αξιολόγηση. Κάθε βήμα στην ώρα του!