Η αφοσίωση και η επιμονή των Ισραηλινών σε κάθε δραστηριότητά τους είναι λίγα από τα πολλά χαρακτηριστικά που μπορεί να θαυμάσει όποιος βρεθεί έστω και για λίγες ημέρες στο Ισραήλ. Αυτές οι γραμμές γράφονται στο Τελ Αβίβ, έπειτα από ένα πολύωρο ταξίδι στη μεθόριο Ισραήλ-Λιβάνου με θέα τα ομιχλώδη Υψίπεδα του Γκολάν, λίγο πριν από την επόμενη στάση στα σύνορα με τη Γάζα. Το πέρασμα από τους οικισμούς στη Δυτική Οχθη (οι Ισραηλινοί προτιμούν να μιλούν για Ιουδαία και Σαμάρια) ώς τα παλιά κιμπούτζ στα κεντρικά της χώρας, αλλά και η παρατήρηση της ζωής στο κοσμοπολίτικο (και πανάκριβο) Τελ Αβίβ ή την ιστορική Ιερουσαλήμ, αποπνέουν μια νοοτροπία μοναδική στον κόσμο, για λόγους συνθηκών και ανάγκης.
Για έναν Ελληνα που βρίσκεται στο Ισραήλ και μιλάει με στρατιωτικούς, πολιτικούς και ειδικούς, η περίπλοκη κατάσταση που επικρατεί δεν μπορεί παρά να θυμίζει αρκετά πράγματα. Η Ελλάδα, βέβαια, δεν είναι σε πόλεμο εδώ και δεκαετίες με κανέναν από τους γείτονές της.
Ωστόσο, τα τελευταία 2-3 χρόνια, οι Ελληνες αντιλαμβάνονται μια αυξανόμενη πίεση, η οποία προκύπτει από τον αναθεωρητισμό κάποιων γειτονικών χωρών και τον αλυτρωτισμό κάποιων άλλων. Η ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου βρίσκεται σε έναν άνευ προηγουμένου αναβρασμό και τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης έχουν γίνει κατανοητά στην Ελλάδα μέσα από τα προσφυγικά και μεταναστευτικά κύματα. Τα τελευταία 6-7 χρόνια η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ έδωσε και στις δύο πλευρές τη μοναδική ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, γνώσεις και στρατηγικές προσλαμβάνουσες. Θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά επ’ αυτών, ωστόσο είναι σαφές ότι η πλέον κρίσιμη παράμετρος που μπορεί να διδάξει την Αθήνα πολλά, είναι η ισραηλινή επιμονή στην πρόληψη.
Καμία κίνηση δεν έχει σχεδιασθεί προτού εξεταστούν εξαντλητικά όλα τα σενάρια και τεθούν επί τάπητος όλες οι πιθανές απαντήσεις. Πολύ συχνά οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν (ιδιαίτερα σε στρατιωτικό επίπεδο) πρέπει να αποφασισθούν μέσα σε λίγα λεπτά. Κάτι τέτοιο σημαίνει αρκετά σημαντική αυτονομία των υπηρεσιών του κράτους από την πολιτική ηγεσία και τις πιθανές καθυστερήσεις που θα μπορούσαν να σημειωθούν σε μια προσπάθεια «διασφάλισης» του πολιτικού κλίματος. Την ίδια στιγμή μια ελεύθερη οικονομία λειτουργεί ικανοποιητικά και η χώρα λειτουργεί ως φάρος σταθερότητας σε μια ευρύτερη περιοχή αβυσσαλέας αστάθειας. Από όσα παρατηρούνται στην πολύ κοντινή γεωγραφική μας γειτονιά, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, η αστάθεια επεκτείνεται και έχει φτάσει πολύ κοντά στην Ελλάδα. Ακόμη και ένα τυχαίο γεγονός θα μπορούσε να δημιουργήσει εντάσεις και προβλήματα που μέχρι πρότινος ήταν αδιανόητα για μια ευρωπαϊκή χώρα. Σε αυτή τη φάση τα λάθη δεν συγχωρούνται και όποιος δεν έχει πραγματικά προετοιμαστεί, μπορεί να βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Εχει έρθει η ώρα να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι και όχι όπως θα θέλαμε.