«Σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο» λέγει σε τόνους εορταστικούς η κυβέρνηση, προς όποιον θα ήθελε να την ακούσει προσεκτικά. Καμία αντίρρηση. Πριν όχι πολύ καιρό όμως, όταν λέγαμε στους κυβερνητικούς «πάρτε αυτό που υπάρχει στο τραπέζι» και αργότερα θα προχωρήσουμε στη συζήτηση για μια συνολική ρύθμιση χρέους, οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν με στόμφο: «όλη τη ρύθμιση για το χρέος, ειδάλλως δεν κλείνουμε την αξιολόγηση».
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο άρχων των οικονομικών στο Βερολίνο θα αντιτραγουδήσει «μας πήρατε, μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο». Αν και, με κάποιον τρόπο, το έκανε ήδη με τη συνέντευξή του στο κυριακάτικο φύλλο της λαϊκίστικης εφημερίδας «Bild», όταν είπε ότι το πρόβλημα με τους Ελληνες δεν βρίσκεται στο χρέος, αλλά στην απροθυμία τους να εφαρμόσουν και να αξιοποιήσουν τις διαρθρωτικές αλλαγές που τόσο έχουν ανάγκη η οικονομία και η χώρα. Εξάλλου, η λεγόμενη βραχυπρόθεσμη ρύθμιση για το κρατικό χρέος ήταν λίγο πολύ γνωστή. Αυτό θα έπρεπε να περιορίζει τους πανηγυρισμούς, αλλά δεν πειράζει. Ομως, ήταν ακόμη πιο γνωστό ότι ο κ. Σόιμπλε είχε πλήρως συμφωνήσει με τους σχεδιασμούς του Κλάους Ρέγκλινγκ, τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθεροποίησης και το σχέδιο έχει την ευχή του. Αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, την έμπρακτη απόδειξη ότι οι άρχοντες της Ευρωζώνης τήρησαν την υπόσχεσή τους. Ως προς αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Το βραχυπρόθεσμο πακέτο είναι μάλιστα ενισχυμένο, σε σύγκριση με όσα προβλέπει η πρώτη (από τις δύο) απόφαση του περασμένου Μαΐου, γι’ αυτό και το αποκάλεσα, προ ημερών, «βραχυπρόθεσμο plus».
Αυτό που δεν πήρε η κυβέρνηση από την προχθεσινή ευρωομάδα είναι η έγκριση του κειμένου που τιτλοφορείται «Πρόσθετο Μνημόνιο» και περιλαμβάνει όσα έχουν συμφωνηθεί και όσα δεν έχουν συμφωνηθεί επί της δεύτερης αξιολόγησης.
Αρα, η κυβέρνηση δεν πήρε το επίδικον. Δεν έχει συμφωνία στο δύσκολο. Κι ας λέγει ο υπουργός της Σταθάκης (ΣΚΑΪ ΤV) ότι έκλεισε και η αξιολόγηση (μα πού βρίσκεται ο άνθρωπος!).
Γνωρίζοντας πόσες πολλές δυσκολίες υπάρχουν για να γίνει αυτό, η κυβερνητική προπαγάνδα επιδιώκει να ρίξει το φταίξιμο αλλού: «φταίει το ΔΝΤ». Οχι ιδιαίτερα πρωτότυπο, πρέπει να παρατηρήσουμε. Ο εκπρόσωπός της μάλιστα κατηγόρησε τον διεθνή οργανισμό ότι έχει «αντιφατική στάση» καλλιεργώντας μετ’ ευτελείας τη γνωστή από άλλες περιστάσεις αλλοπρόσαλλη στάση της σε τόσο σημαντικές εξελίξεις. Ισως πάλι να γνωρίζει η κυβέρνηση –καλύτερα από όλους μας– ότι στο τέλος θα δεχθεί μια ξεχωριστή συμφωνία με το Ταμείο. Μάλιστα, επειδή θα είναι ξεχωριστή από το ευρωπαϊκό μνημόνιο, θα έχει νεωτεριστικές δεσμεύσεις και τρόπους ελέγχου. Το σίγουρο είναι ότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Το Βερολίνο δεν θα βιαστεί: θα μας αφήσει να σιγοψηθούμε.