Οταν το «καραβάκι» επέστρεψε στο Σύνταγμα

Οταν το «καραβάκι» επέστρεψε στο Σύνταγμα

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς άρχισε ο ελληνικός πληθυσμός να υποβάλλεται στην ιδέα ότι το χριστουγεννιάτικο έλατο, που όλοι στολίζαμε μέχρι τότε, δεν συνάδει ιδιαίτερα με την ελληνική παράδοση και πρέπει να το επανεξετάσουμε ως έθιμο.

Ηταν η δεκαετία του ’80, η ακμή της πασοκικής «πολιτιστικής επανάστασης», με τα ΔΗΠΕΘΕ (Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα) και την «κουλτούρα» της αποκέντρωσης να κάνουν θραύση. Και χωρίς να το πολυκαταλάβουμε άρχισε να πλασάρεται ως «ελληνικό» και «παραδοσιακό» το «χριστουγεννιάτικο καραβάκι» το οποίο, όπως μας έλεγαν, στόλιζαν «τα παλιά τα χρόνια» οι νησιώτες του Αιγαίου.

Η μόδα δεν κράτησε για πολύ: Θυμάμαι ελάχιστους κουλτουριάρηδες φίλους των γονιών μου να λένε δήθεν αδιάφορα (αλλά με κάποιο στόμφο) ότι «εμείς φέτος στολίσαμε καραβάκι» και η ομήγυρη να ανταποκρίνεται με σεβασμό. Ηταν άνθρωποι με πρώιμες οικολογικές ανησυχίες που στις προηγούμενες εκλογές θα είχαν ψηφίσει ή ΚΟΔΗΣΟ (αν ήταν δεξιοί και ντρέπονταν να πουν ότι ψήφισαν Ράλλη ή Αβέρωφ) ή ΚΚΕ Εσωτερικού (αν ήταν αριστεροί και ντρέπονταν να ομολογήσουν ότι είχαν ψηφίσει με μανία Ανδρέα Παπανδρέου, αν και τον λάτρευαν). Κατά βάθος λυπόμασταν τα παιδιά τους, που, αντί για ένα εντυπωσιακό, θεαματικό έλατο με φωτάκια και μπάλες, έπρεπε ξαφνικά να συμβιβαστούν με ένα μίζερο, τσουρούτικο καραβάκι που έπιανε ελάχιστο χώρο πάνω σε ένα έπιπλο.

Η δεκαετία του ’80 πέρασε, το ΠΑΣΟΚ έχασε προσωρινά την εξουσία και το καραβάκι ξεχάστηκε όπως ξεχάστηκαν κι άλλα τοτέμ εκείνης της περιόδου. Ακολούθησε ο πυρετός της ευημερίας, το Χρηματιστήριο, το ευρώ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το «πιο ψηλό δέντρο στην Ευρώπη» διά χειρός του σημερινού επιτρόπου Δημήτρη Αβραμόπουλο. Στα αθηναϊκά μπαλκόνια (και όχι μόνο) δόθηκε σιωπηρά το σύνθημα για την πιο πληθωρική χριστουγεννιάτικη διακόσμηση στη χώρα, αν όχι στην Ευρώπη και σε όλο τον πλανήτη. Κανείς δεν θυμόταν πια την «παράδοση» και τα «καλόγουστα» καραβάκια είχαν εξαφανιστεί σε κάτι ημιδιαλυμένες μαύρες πλαστικές σακούλες απορριμμάτων σε σκοτεινά πατάρια με υγρασία.

Ομως το καραβάκι δεν είχε πει την τελευταία του λέξη: επανήλθε στα μουλωχτά ως χριστουγεννιάτικος διάκοσμος στην πλατεία Συντάγματος πριν από λίγα χρόνια ως εναλλακτική λύση στο ταλαίπωρο δέντρο, που εν τω μεταξύ είχε γίνει παρανάλωμα του πυρός τον Δεκέμβριο του 2008. Ως «περισσότερο ελληνικό» από το «ξενόφερτο» έλατο, αθώο και ανυπεράσπιστο, και χωρίς τον παραμικρό υπαινιγμό φιλοδοξίας, το καραβάκι συγκέντρωνε λιγότερες πιθανότητες να υποστεί βανδαλισμό. Παρ’ όλα αυτά αδυνατούσε να συγκινήσει, με αποτέλεσμα το επίφοβο «έλατο» να επιστρέψει.

Φέτος, ο Δήμος Αθηναίων επέλεξε εκ νέου καραβάκι για την πλατεία Συντάγματος. Πίσω από αυτή την εκ πρώτης όψης ασήμαντη απόφαση υπάρχει η κάπως αλλόκοτη ιδέα ότι το καραβάκι «δεν προκαλεί». Μπορεί να μην συγκινεί, αλλά (τουλάχιστον) δεν προκαλεί… Πόσα πράγματα μπορεί να υποδηλώνει μια τόσο αθώα επιλογή;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή