«Πώς μπορεί κάποιος σήμερα να είναι χρυσαυγίτης;». Σε αυτό το κεντρικό ερώτημα και τα παρακλάδια του επιχειρεί να απαντήσει η δημοσιογράφος Αγγελική Κουρούνη στο ντοκιμαντέρ της «Χρυσή Αυγή: Μια προσωπική υπόθεση», αποτέλεσμα πέντε χρόνων αδιάκοπης έρευνας για τα αίτια της μεταπήδησης ενός κομματικού μορφώματος του 0,2% στο ελληνικό Κοινοβούλιο με 18 βουλευτές. Το ντοκιμαντέρ είναι απόρροια ομαδικής προσπάθειας, αλλά για τη δημοσιογράφο, η οποία είναι γεννημένη και μεγαλωμένη στη Γαλλία, αποτελεί πράγματι «προσωπική υπόθεση». Οπως έχει πει, «ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιος μου γκέι, ο άλλος αναρχικός και εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα, το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιο βαγόνι θα μας βάλουν». Αλλά, παρότι η ταινία βραβεύθηκε σε φεστιβάλ του εξωτερικού, δεν βρήκε διέξοδο στις ελληνικές αίθουσες, με εξαίρεση την «Αλκυονίδα» για μία και μόνον επίσημη προβολή την προηγούμενη Παρασκευή.
Ο φόβος υποβαθμίζει την υπόθεση Χρυσή Αυγή, την άνοδο ουσιαστικά του νεοναζισμού στην Ελλάδα, σε κατά συρροή «προσωπικές υποθέσεις». Υπήρξε προσωπική υπόθεση της Λιάνας Κανέλλη όταν ήταν η μόνη που αντέδρασε στο ξέσπασμα Κασιδιάρη μπροστά στον τηλεοπτικό φακό, προσωπική υπόθεση του Πύρρου Δήμα που σηκώθηκε να αντιμετωπίσει τον Νίκο Μίχο, που κινούνταν εναντίον του Π. Τατσόπουλου, των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που αντιμετώπισαν το τάγμα εφόδου στο Πέραμα, της Μαίρης Μαυρή-Βαβαγιάννη που δεν φοβήθηκε τον Ηλία Κασιδιάρη στο δικαστήριο, των δεκάδων μεταναστών που έχουν γνωρίσει τη μήνιν των χρυσαυγιτών στους δρόμους και τους καταυλισμούς, των δημοσιογράφων που δέχονται απειλές, των ανθρώπων των Jail Golden Dawn και Golden Dawn Watch, των αντιφασιστικών οργανώσεων. Πάνω απ’ όλα υπήρξε προσωπική υπόθεση του Σαχζάντ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα, η θυσία του οποίου έφερε την οργάνωση ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Οι μοναχικές αυτές μονάδες δεν συνιστούν ενιαίο μέτωπο, πίσω τους δεν χωράει να κρυφτεί η συλλογική μας αβουλία. Η Χρυσή Αυγή συνεχίζει να αλωνίζει χωρίς αρραγές πολιτικό σύστημα απέναντί της, αποφασισμένο να μη συνδιαλέγεται μαζί της, να μην εκμεταλλεύεται τις ψήφους της, να αποκρούει αποτελεσματικά τη ρατσιστική και φασιστική της ρητορική. Αντιθέτως, άφωνοι, παρατηρούμε περαιτέρω εξασθένηση των αμυνών του συστήματος. Με τη δίκη σε εξέλιξη, υπουργοί περιοδεύουν με χρυσαυγίτες βουλευτές, βουλευτές της αντιπολίτευσης φωτογραφίζονται μαζί τους «για καλό σκοπό», αριστερός πρώην υπουργός μάς καλεί να στηρίξουμε τον «εκδημοκρατισμό» του κόμματος. Εκτός από αναποτελεσματική (χθες, χρυσαυγίτες εισέβαλαν στην ΕΣΗΕΑ, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη συζήτηση για τις μειονότητες, φώναξαν συνθήματα, τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο και αποχώρησαν με στρατιωτικό παράγγελμα), η τακτική αυτή είναι ακόμη ένα χτύπημα σε όσους έκαναν τη Χρυσή Αυγή προσωπική τους υπόθεση.