Η καφενειακού επιπέδου δήλωση ότι «δεν πειράζει αν μας πάρουν νησιά οι Τούρκοι διότι θα τα πάρουμε ξανά πίσω» από τον κ. Ζουράρι φανερώνει το μέγεθος της άγνοιας σε ό,τι αφορά το τι κάνει το στράτευμα σε έναν πόλεμο. Οι περισσότεροι, λοιπόν, νομίζουν ότι στις εχθροπραξίες άπαντες οι ένστολοι, μόνιμοι και έφεδροι, πολεμούν στην πρώτη γραμμή. Στην πραγματικότητα, αυτοί που βάλλουν κατά του εχθρού και βάλλονται από αυτόν (δηλαδή, όσοι κάνουν τη «βρωμοδουλειά») αποτελούν τη μειοψηφία σε ένα στράτευμα, ακόμα και σε μία εκστρατεία. Π.χ., από τις 220.000 περίπου άνδρες που απάρτιζαν το καλοκαίρι του 1921 τη Στρατιά Μικράς Ασίας είναι ζήτημα αν βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή οι μισοί (κι ας πήραν όπλο και οι μάγειροι ακόμα σε κρίσιμες μάχες).
Αυτό σημαίνει ότι οι υπόλοιποι, στα μετόπισθεν, δεν πολεμούν; Οχι, δεν πολεμούν με τη στενή έννοια της ανταλλαγής πυρών. Αυτό όμως δεν σημαίνει διόλου πως δεν κοπιάζουν νυχθημερόν, πως δεν εργάζονται πυρετωδώς προκειμένου να στηριχθούν όσοι είναι στη γραμμή των πρόσω. Στράτευμα σημαίνει επιμελητεία, μηχανικό, υγειονομικό, εφοδιασμός, μεταφορές, στρατολογία, στρατονομία και πολλά ακόμη. Δεν σημαίνει μόνον καταδρομείς, πεζοναύτες, πεζικό, πυροβολικό, τεθωρακισμένα, αντιτορπιλικά, καταδιωκτικά αεροσκάφη και βομβαρδιστικά. Ισα ίσα που για την υποστήριξη των τελευταίων απαιτούνται η ατσάλινη οργάνωση και πειθαρχία, το υψηλό ηθικό φρόνημα και το αίσθημα του καθήκοντος στα μετόπισθεν. Ενας από τους πολλούς λόγους της τραγικής αποτυχίας της εκστρατείας στον Σαγγάριο το 1921 ήταν και ότι εξαιτίας των τεράστιων αποστάσεων και του δυσχερούς εδάφους είχε ουσιαστικά αποκοπεί η γραμμή των πρόσω από τα μετόπισθεν. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε –το έχουμε ξαναγράψει– το στράτευμα στην Ελλάδα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κουβαλάει όλες εκείνες τις βαρύτατες παθογένειες που παρατηρούμε στο Δημόσιο και στην πολιτική «ελίτ» της χώρας. Δεν αρκεί το αξιόμαχο των όντως συγκινητικών μάχιμων ειδικοτήτων και μονάδων μας σε όλα τα Οπλα και Σώματα. Πώς, δηλαδή, θα «ξαναπάρουμε τα νησιά»; Αλλά τέτοιες εξοργιστικές κουβέντες ξεστομίζονται από ανθρώπους που θα στείλουν άλλους να πολεμήσουν στη θέση τους, εικοσάχρονα παιδιά (και όχι πάντως τα δικά τους) και ικανούς αξιωματικούς, όλους ωσάν πρόβατα για σφαγή.