Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό

3' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τ​​ο τέλος του 2016 βρίσκει, δυστυχώς, τη χώρα εν μέσω διαρκούς υπαρξιακής κρίσης.

Χωρίς ίχνος αντιπολιτευτικής «χαιρεκακίας», η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ύστερα από σχεδόν δύο χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η Ελλάδα κατακλύζεται από ασφυκτικά προβλήματα.

Το πρόσφατο «Βατερλώ» της εθνικολαϊκιστικής κυβερνητικής πολιτικής, η οποία «κατόρθωσε» να μην επιτύχει το παραμικρό στο ζήτημα των θηριωδών πρωτογενών πλεονασμάτων, αλλά και να οδηγήσει στην αναστολή της εφαρμογής των μέτρων βραχυπρόθεσμης ελάφρυνσης του χρέους, είναι μία ακόμη απόδειξη της προχειρότητας με την οποία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ προσεγγίζουν την εθνική προσπάθεια. Ο σχεδιασμός και η αίσθηση σοβαρότητας αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά terra incognita για την κυβέρνηση που επεδίδετο επί μία εβδομάδα σε πανηγυρισμούς, για ένα «πουκάμισο αδειανό», όπως στην ουσία ήταν η ρύθμιση του χρέους. Η ενέργεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας δε να ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία για την ψήφιση ή μη της παροχής του βοηθήματος από την… αντιπολίτευση απέδειξε περίτρανα ότι ο μοναδικός της σχεδιασμός είναι η λαϊκιστική μετάθεση ευθυνών και βέβαια όχι το εθνικό συμφέρον.

Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύεται με κάθε αφορμή κατώτερη των περιστάσεων. Και αυτό, τη στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει τις απροκάλυπτα εχθρικές προθέσεις γειτονικών κρατών, που φτάνουν στην πρωτοφανή αξίωση αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης, στην περίπτωση της Τουρκίας, θέτοντας ευθέως ζήτημα εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας ή σε μια σειρά συστηματικών προκλήσεων ακόμα και από την πλευρά της ασήμαντης Αλβανίας. Είναι προφανές πως η έλλειψη στρατηγικής της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική και οι διαρκείς αυτοσχεδιασμοί, χωρίς μεσοπρόθεσμο έστω ορίζοντα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μετατροπή της χώρας μας σε «εργαλείο» του κ. Ερντογάν για την άσκηση πιέσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση στο μεταναστευτικό, οδηγούν γειτονικά κράτη στην αποθράσυνση, χωρίς καν ουσιαστική αντίδραση από ελληνικής πλευράς.

Συνιστά δε πρόδηλη γελοιότητα και όχι εθνική απάντηση η παράταξη των βουλευτών της πλειοψηφίας και της Χρυσής Αυγής στις εσχατιές της επικράτειας.

Δυστυχώς, τίποτε δεν προοιωνίζεται καλύτερο στους κρίσιμους τομείς, όσο η σημερινή κυβέρνηση παραμένει στην εξουσία:

Τα δημοσιονομικά μεγέθη, η κατάσταση της πραγματικής οικονομίας (η οποία θα επιδεινωθεί από την επερχόμενη «καταιγίδα» φορολογικών βαρών και ασφαλιστικών εισφορών από την 1/1/2017), το μεταναστευτικό, η διατήρηση, αν όχι η αύξηση της μακρόχρονης ανεργίας, αναδεικνύουν μια χώρα αντιμέτωπη με τρομακτικά προβλήματα που πόρρω απέχει από την κυβερνητική μακαριότητα.

Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την κλιμάκωση της εγκληματικότητας (ήδη πάνω από 25% αύξηση σε σύγκριση με το 2014), τη γενικότερη εικόνα «αποσύνθεσης» στη δημόσια ασφάλεια, τη νοσηρή κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος και τα τρομακτικά προβλήματα στην καθημερινότητα των πολιτών, με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις την κατάρρευση της δημόσιας υγείας και τα προβλήματα στην Παιδεία, είναι δείγματα ενός κράτους που εφόσον δεν αναστρέψει πορεία κινδυνεύει να καταλήξει να χαρακτηρίζεται failed state.

Επιστρέφοντας στην οικονομία, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: το ΑΕΠ του 2016 είναι κατά 20 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερο από αυτό που θα υπήρχε εάν δεν είχε ανατραπεί η προηγούμενη κυβέρνηση (176 αντί 196 δισ.), οι καταθέσεις έχουν μειωθεί κατά 40 δισεκατομμύρια ευρώ, (στα 133 δισεκατομμύρια ευρώ από 173 δισεκατομμύρια ευρώ τον Δεκέμβριο του 2014), το ύψος των «κόκκινων» δανείων έχει ανέλθει στα 110 δισεκατομμύρια ευρώ σήμερα, ενώ ήταν λιγότερα από 70 εκατομμύρια ευρώ τον Δεκέμβριο του 2014. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα ανέρχονται στα 6,2 δισεκατομμύρια ευρώ από 3,8 δισεκατομμύρια ευρώ το 2014.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πολιτικής. Χρειάζεται αλλαγή κυβέρνησης. Δεν χρειάζεται μια επανάληψη των όσων δραματικών συνέβησαν το καλοκαίρι του 2015, ούτε ένα τεχνητό σκηνικό ρήξης με τους εταίρους. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρωτίστως πολιτικό, δεν είναι οικονομικό.

Οι ευθύνες των εταίρων είναι επίσης μεγάλες. Με τη συμφωνία τους σε ένα πρόγραμμα το οποίο είναι εν γνώσει τους αδιέξοδο, λόγω του ύψους των φορολογικών επιβαρύνσεων και των ασφαλιστικών εισφορών, ενυποθηκεύουν την κοινή προσπάθεια και επιτρέπουν τη διάλυση του κοινωνικού ιστού στην Ελλάδα.

Είναι προφανές ότι αν συνεχίσει αυτή η πολιτική, η αστική τάξη της Ελλάδας θα εξαφανιστεί και τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να υποφέρουν.

Τα ασφυκτικά προβλήματα αλλά και το εθνικό καθήκον, η θεά Ευθύνη όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν επιτρέπουν την υστερόβουλη σκέψη να αφεθεί η σημερινή κυβέρνηση να αναλάβει πλήρως το πολιτικό κόστος του νέου αδιεξόδου.

Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να εξαρτά τη μοίρα της από ιδεοληψίες ανικάνων. Χρειάζεται μια νέα πολιτική, με στήριξη του επιχειρείν, προσέλκυση επενδύσεων, μεγάλες αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και στην Παιδεία, μικρότερο αλλά καλύτερο κράτος, πραγματικές και όχι τριτοκοσμικές κοινωνικές δομές, αποκατάσταση του αισθήματος δημόσιας ασφάλειας και θωράκιση των συνόρων, τόσο από τις παράνομες μεταναστευτικές ροές όσο και από τις επιβουλές των γειτόνων.

Οσο και αν αυτό σήμερα φαντάζει ακατόρθωτο, η Ελλάδα με την εφαρμογή των βέλτιστων πολιτικών μπορεί σύντομα να γίνει ισχυρή και ακμάζουσα.

Επαναλαμβάνω: Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό.

*Ο κ. Νίκος Δένδιας είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και βουλευτής Β΄ Αθήνας της Νέας Δημοκρατίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή