Επί της ουσίας, το τελευταίο «κόλπο» του Αλ. Τσίπρα είναι μία πολιτική και οικονομική απάτη. Πολιτική απάτη, γιατί δικαιολόγησε το βοήθημα που έδωσε με τον ισχυρισμό ότι πήρε μία τάξη πολιτών που χτυπήθηκε πιο άγρια από την κρίση. Αν και οι χαμηλοσυνταξιούχοι δεν έγιναν… πιο χαμηλοσυνταξιούχοι στη διάρκεια της κρίσης. Ηταν χαμηλοσυνταξιούχοι και πριν, όταν το ασφαλιστικό σύστημα ήταν γενναιόδωρο, επειδή οι περισσότεροι είχαν λίγα ή καθόλου ασφαλιστικά χρόνια και δεν πλήρωναν εισφορές (π.χ. ΟΓΑ). Οικονομική απάτη, γιατί το βοήθημα είναι περίπου ίσο με το ποσό που το κράτος θα «εξοικονομήσει» από την κατάργηση του ΕΚΑΣ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάσταση των χαμηλοσυνταξιούχων είναι ζηλευτή. Κάθε άλλο. Εκείνοι όμως που έχουν υποστεί άγριες περικοπές στη διάρκεια της κρίσης είναι οι μεσαιοσυνταξιούχοι και υψηλοσυνταξιούχοι. Αυτοί υποβαθμίστηκαν οικονομικά, ακόμη και ταξικά σε πάρα πολλές περιπτώσεις, από τις συνέπειες της κρίσης και συνεχίζουν να το «παθαίνουν» ως μεσαία τάξη στη θεωρία. Αλλωστε, ο Αλ. Τσίπρας δεν έκρυψε ότι το συγκεκριμένο βοήθημα εντάσσεται στην πολιτική αναδιανομής του εισοδήματος, που υποτίθεται ότι έχει υιοθετήσει και εφαρμόζει η κυβέρνησή του. Αναδιανομή από αναδιανομή διαφέρει και ο πρωθυπουργός επέλεξε, όπως συνηθίζει, τη λαϊκίστικη και ψηφοθηρική μορφή της. Με την έννοια ότι τα λεφτά του βοηθήματος θα μπορούσαν να διατεθούν πιο παραγωγικά για την ανακούφιση ανέργων και την καταπολέμηση της ανεργίας ή για την ενίσχυση νέων εργαζομένων!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού είχαν βασικό στόχο να «στριμώξουν» την αντιπολίτευση και ιδιαίτερα τη Ν.Δ., δημιουργώντας παράλληλα εντυπώσεις περί σθεναρής και αγέρωχης στάσης απέναντι στους Ευρωπαίους δανειστές, στον Σόιμπλε, στο ΔΝΤ. Ως αντιπερισπασμός, για να ανακουφιστεί η κυβέρνηση από την πίεση και να σταματήσει η φθορά της. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι εξαγγελίες έγιναν εν μέσω διαπραγματεύσεων με την τρόικα για τη δεύτερη αξιολόγηση, με την κυβέρνηση να διαλαλεί ότι δεν πρόκειται να δεχθεί άλλα μέτρα. Η «βιαστική» διανομή μέρους του πλεονάσματος, πριν αυτό διαπιστωθεί οριστικά (μετά τον Φεβρουάριο), χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους δανειστές, ίσως καθ’ υπέρβαση των όρων του μνημονίου (το 40% του πλεονάσματος μπορεί να διαθέσει η κυβέρνηση όπως θέλει), είχε επίσης στόχο να προσφέρει τροφή στα «ηρωικά» αντανακλαστικά του μέσου πολίτη, κατά το «του Ελληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει». Και να προκαλέσει με την ευκαιρία και μία ένταση με τους δανειστές, για πάσα χρήση.
Η αλήθεια είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας πέτυχε επικοινωνιακά σε μεγάλο βαθμό τους στόχους του. Κατάφερε να δημιουργήσει αμηχανία στην πλευρά της αντιπολίτευσης και ένταση στην πλευρά των Ευρωπαίων. Ηταν αμέσως φανερό ότι επρόκειτο για ένα νέο «τερτίπι» προκειμένου να βάλει σε δύσκολη θέση την αντιπολίτευση. Ποιο κόμμα θα μπορούσε να πει «όχι» σε ένα βοήθημα προς «αναξιοπαθούντες» συνταξιούχους, όταν γενικά οι συνταξιούχοι σήμερα αποτελούν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα με δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική των κυβερνήσεων στο αδιέξοδο του Ασφαλιστικού; Στην πίεση μάλιστα που άσκησε ο πρωθυπουργός προσέθεσε την «ονομαστική ψηφοφορία», με αποτέλεσμα η Ν.Δ. να παλινδρομήσει δημόσια –όχι καλό δείγμα πολιτικής επάρκειας–, πριν κατασταλάξει, να υπάρξουν κάποιες μουρμούρες στο εσωτερικό της και τελικά να καταλήξει στο «παρών», ενώ άλλα κόμματα επέλεξαν ίδια στάση ή αποχή και το ΠΑΣΟΚ το «ναι».
Το ΠΑΣΟΚ είπε «ναι» στη σχετική διάταξη, γιατί προσπαθεί να αντλήσει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά την αντίθετη γνώμη του Ευ. Βενιζέλου. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ευθυγραμμίστηκε με την ευρωπαϊκή σοσιαλιστική ομάδα, καθώς Ολάντ, Σαπέν, Μοσκοβισί, Πιτέλα, ακόμη και ο Σουλτς βρήκαν ευκαιρία να διαχωρίσουν τη θέση τους από την τιμωρητική τάση που άρχισε να διαμορφώνεται στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών και σε κοινοτικά όργανα με επικεφαλής Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες ή στελέχη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Είναι σαφές ότι θέλησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους –και ενόψει εκλογών στις χώρες τους– απέναντι στην ηγεμονία του Σόιμπλε, υποστηρίζοντας ότι δικαιωματικά ο Ελληνας πρωθυπουργός διέθεσε τα εκατομμύρια από το πλεόνασμα όπου ήθελε.
Ο Αλ. Τσίπρας, βεβαίως, αφού έκανε το «κόλπο» του, έσπευσε να δηλώσει ότι το βοήθημα δόθηκε «εφάπαξ» και δεν θα έχει συνέχεια. Αισθάνθηκε ίσως ότι η πρόκληση έχει όρια, ή φοβάται ότι θα υπάρξουν αντίποινα…