Την Δευτέρα το βράδυ, σ’ ένα από τα πιο κεντρικά σημεία των Αθηνών, εμπρός από το Πολυτεχνείο, ομάδα ατόμων που αποκαλούνται «αναρχικοί» πραγματοποίησε μια ακόμη εγκληματική ενέργεια, στρεφόμενη κατά της περιουσίας του δημοσίου, δηλαδή όλων μας, καταστρέφοντας οχήματα μαζικής μεταφοράς. Αυτή τη φορά ήταν τρία τρόλεϊ. Η ζημιά για την χρεοκοπημένη χώρα μας είναι τουλάχιστον ένα εκατομμύριο ευρώ, καθώς μέχρι στιγμής έχει αποτιμηθεί μόνο το κόστος των δυο οχημάτων. Το σημείο, όπου έγινε ακόμη μια επίθεση με μολότοφ, θα έπρεπε, θεωρητικά, να φρουρείται νυχθημερόν με φανερούς και κρυφούς αστυνομικούς, καθώς αποτελεί το πεδίο που έχουν επιλέξει οι βάνδαλοι καταδρομείς για να «πολεμούν» τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ κατακαίοντάς τα, αφού απομακρύνουν βιαίως επιβάτες και οδηγούς.
Η τελετουργία είναι γνωστή, έχει γίνει πρώτο θέμα επανειλημμένως, όλοι γνωρίζουν ότι το τμήμα αυτό της Πατησίων δεν ανήκει πια στην Ελληνική Επικράτεια, δεν υπόκειται στη λογική και τους νόμους της πολιτείας μας. Αλλά, από ό,τι φάνηκε ακόμη μια φορά, κανείς στην κυβέρνηση και το υπουργείο Δημόσιας Τάξεως δεν είναι σε εγρήγορση. Ανενόχλητοι έδρασαν οι καταστροφείς μετατρέποντας το κέντρο της πρωτεύουσας, τον χώρο εμπρός από το σπουδαιότερο Αρχαιολογικό Μουσείο του κόσμου, σε εμπόλεμη ζώνη. Αντί να ντρέπεται και να απολογείται ο αρμόδιος υπουργός, αντί να εξηγεί πώς είναι δυνατόν στο ίδιο σημείο οι ίδιοι άνθρωποι να εγκληματούν ακόμη μια φορά και να μην συλλαμβάνεται κανείς, ισχυρίζεται ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα σε μια Αθήνα που προσδοκά να ζήσει από τον τουρισμό, σε μια χώρα που χρειάζεται ηρεμία και επενδύσεις, είναι λιγότερο κακό από αυτό που συνέβαινε επί της προηγούμενης κυβέρνησης. Κατά τον υπουργό, επί της “αντιδραστικής” Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, οι επιθέσεις σε καταστήματα ήταν περισσότερες, άσε που γινόταν κατάχρηση χημικών εναντίον διαδηλωτών!
Κοιμάται ήσυχος ο κ. Τόσκας και η κυβέρνηση που με την επαναφορά του ασύλου έχει επιτρέψει να ξαναγίνει το Πολυτεχνείο ορμητήριο των εραστών της καταστροφής. Είναι ήρεμοι και νηφάλιοι, κι ας χάνουν, ας χάνουμε, καθημερινά τις μάχες απέναντι σ’ αυτήν την πρωτοφανή εξουσία της τυφλής βίας. Κι ας συνηθίσαμε τους καμένους κάδους, τα καμένα αυτοκίνητα, τα κατεστραμμένα αγάλματα, τα καμένα σπίτια, τους καμένους ανθρώπους.