Οι ηθελημένες παρεξηγήσεις είναι πλέον πολύ συχνές για να είναι αθώες. Πριν από λίγες μέρες μάθαμε ότι «με εντολή Σόιμπλε γεμίζουν με ράβδους χρυσού τα θησαυροφυλάκια της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη». Τις τελευταίες μέρες χρησιμοποιήθηκε στις τηλεοπτικές συζητήσεις, με τον πιο συστηματικό όσο και προφανή τρόπο, η «είδηση» ότι, σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, «τα ελληνικά νοικοκυριά έχασαν το 40% του εισοδήματός τους». Υπάρχουν και άλλες «παρεξηγήσεις», καθόλου αθώες που ενώ στηρίζονται σε «μίτον αληθείας» διαστρέφονται καταλλήλως προκειμένου να προσθέσουν κάτι στους καλά εμπεδωμένους μύθους που διατρέχουν τις πεποιθήσεις των Ελλήνων την εποχή των μνημονίων.
Στην πρώτη περίπτωση, η Γερμανία, εδώ και μερικά χρόνια μεταφέρει σταδιακά μέρος τού αποθεματικού της σε φυσικό χρυσό σε κάποια από τα 35 καταστήματά της. Ο κύριος λόγος που κρατούσε τον γερμανικό χρυσό στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στη Γαλλία ήταν ο εξ Ανατολών κίνδυνος αλλά και η αρχιτεκτονική του διεθνούς νομισματικού συστήματος μετά τον Πόλεμο. Πλην των δρομολογίων που ακολουθούν τα φορτηγά, το πρόγραμμα έχει με λεπτομέρειες εξηγηθεί από τις νομισματικές αρχές της Γερμανίας. Τίποτε λοιπόν το «πονηρό» δεν υπάρχει, τίποτε σχετικό δεν συνέβη προσφάτως, κάποιος δημοσιογράφος έπρεπε να γράψει ένα «τεμπέλικο κομμάτι» για τις χρονιάρες μέρες. Ομως, ότι ο Σόιμπλε κάνει κάτι «απόκρυφο» ταιριάζει πολύ καλά με τα άλλα στοιχεία της πιο τρομακτικής αντιμνημονιακής προπαγάνδας.
Δεύτερον, η επικαιρική επαναλαμβανόμενη στατιστική έρευνα της ΕΚΤ αφορά στη χρηματοοικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, θέμα αυτονοήτως ενδιαφέρον για την Τράπεζα. Τα στοιχεία παρακολουθούν τις τάσεις εντός της Ευρωζώνης και όχι τις εξελίξεις σε κάθε ένα κράτος χωριστά. Παρουσιάζονται όμως και συγκρίσεις μεταξύ των κρατών.
Σε ένα διάγραμμα και σε μια παράγραφο της έκθεσης, η Ελλάδα εμφανίζεται ως πρωταθλήτρια της πτώσης της καθαρής αξίας του πλούτου των ανθρώπων της. Βεβαίως, ο «πλούτος» που είναι η καθαρή θέση των νοικοκυριών όταν από την αξία όσων κατέχουν αφαιρεθεί το ποσό των δανειακών τους υποχρεώσεων είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το εισόδημά τους. Συνηθισμένη παρεξήγηση, να μπερδεύουμε κάτι που αποτελεί μια σωρευμένη χρηματική αξία περιουσιακών στοιχείων (ακίνητα, καταθέσεις, επενδύσεις) με τις χρηματικές ροές του τρέχοντος εισοδήματος (μισθοί, αποδόσεις, τόκοι). Αν όμως αυτό ήταν σαφές, ο θυμός για τη συγκεκριμένη «μνημονιακή εξαθλίωση» θα έπρεπε να περιοριστεί. Στην Ελλάδα όπως και αλλού, η απόκρυψη ή, απλούστερα, η διαστρέβλωση γεγονότων, ειδήσεων και στατιστικών στοιχείων συμμετέχει αποτελεσματικά στην επικράτηση του λαϊκισμού. Αν όμως σε άλλα κράτη το φαινόμενο αυτό μόνον προσφάτως έχει λάβει επικίνδυνες διαστάσεις, στη χώρα μας αποτελεί τον κανόνα, άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο έντονο.