Η ιστορία με τη ρόδα στην πλατεία Συντάγματος ανήκει στην κατηγορία με τα μνημειώδη επικοινωνιακά «αυτογκόλ» της χρονιάς που πέρασε. Οι ανακοινώσεις του Δήμου Αθηναίων απλώς επιβεβαιώνουν την καταστροφή, γιατί πίσω από τις ψύχραιμες διακηρύξεις για την ασφάλεια και τις καλές προθέσεις της δημοτικής αρχής εύκολα «διαβάζει» κανείς την απελπισία που προκάλεσε ο επικοινωνιακός όλεθρος.
Ολα έγιναν λάθος με τη ρόδα: η εγκατάστασή της έγινε την τελευταία στιγμή, αφού είχε φωταγωγηθεί η πλατεία και αφού είχε ξεκινήσει για τα καλά η εορταστική περίοδος. Ηταν έτοιμη κυριολεκτικά στο «παρά πέντε» κι ενώ άρχισε να γίνεται «το» θέμα συζήτησης στη χριστουγεννιάτικη Αθήνα και οι φωτογραφίες της έκαναν θραύση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (αδιάψευστος μάρτυρας ότι η «ιδέα» ήταν καλή και «πουλούσε»), ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι άνθρακες ο θησαυρός.
Για ποιο λόγο; Γιατί δεν είχε ολοκληρωθεί η σχετική γραφειοκρατική διαδικασία. Η Αθήνα έκανε Χριστούγεννα με τη θηριώδη κατασκευή να στέκεται αμήχανα καταμεσής της πλατείας Συντάγματος. Η συνέχεια είναι γνωστή και εξίσου καταθλιπτική.
Πολλοί έσπευσαν να προβάλουν το οργανωτικό κάζο της ρόδας στη χρεοκοπία της χώρας σε ένα περισσότερο συμβολικό επίπεδο. Πραγματικά, ό,τι συνέβη, στα όρια της ιλαροτραγωδίας, επιβεβαίωσε στα μάτια πολλών Ελλήνων την αξιοθρήνητη κατάσταση της διοίκησης και αυτό είναι το χειρότερο.
Αλλά έχουν συμβεί πολύ πιο άσχημα πράγματα στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια και η ιστορία της ρόδας μπορεί να αποδειχθεί αναπάντεχα χρήσιμη.
Τι θέλω να πω; Η πρωτοβουλία του δήμου ή, έστω, η απόφασή του να συζητήσει την πρόταση ιδιωτικής εταιρείας για την εγκατάσταση και τη λειτουργία της ρόδας, ήταν απολύτως σωστή. Το εμπορικό κέντρο της Αθήνας κραυγάζει για νέους προορισμούς, για λίγη έκπληξη και χαρά σε ένα σχεδόν μονοθεματικό «αστικό πάρκο» με ταβέρνες, σουβλατζίδικα και καφέ. Οι αρχαιότητες και η Ακρόπολη είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης, αλλά δεν φθάνουν για να κρατήσεις κόσμο στην Αθήνα. Δεν υποστηρίζω ότι η λειτουργία μιας ψυχαγωγικής ρόδας, στα πρότυπα του London Εye, θα αυξήσει από μόνη της την επισκεψιμότητα της ελληνικής πρωτεύουσας. Αλλά θα μπορούσε να παίξει άριστα το χαρτί του αιφνιδιασμού, προσελκύοντας εκατοντάδες επισκέπτες σε καθημερινή βάση.
Υπήρξαν ενστάσεις για τη χωροθέτηση μιας τόσο απαιτητικής κατασκευής στην ήδη επιβαρυμένη πλατεία Συντάγματος. Προσωπικά θα ψήφιζα και με τα δύο χέρια στη μόνιμη εγκατάσταση της ρόδας σε άλλο δημόσιο χώρο στο κέντρο της Αθήνας. Κατασκευές αυτού του μεγέθους έχουν τη δύναμη να δημιουργούν νέους προορισμούς «από το τίποτα». Φανταστείτε μια αθηναϊκή ρόδα στη ρημαγμένη πλατεία Ομονοίας, όπως πρότεινε ένας καλός φίλος πάνω στην κουβέντα (αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο είναι στατικά εφικτό) ή στο επίσης απαξιωμένο Πεδίον του Αρεως.
Συμπέρασμα; Το πρόβλημα δεν ήταν η ίδια η ρόδα, αλλά όλα τα υπόλοιπα.