Το τουρκικό ζήτημα

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Το 2017 έδειξε το ζοφερό πρόσωπό του ταχύτατα, προτού καν περάσει μία ώρα από τη συμβολική άφιξή του. Για μία ακόμη φορά η Κωνσταντινούπολη έγινε πεδίο τρομοκρατικής δράσης, με τη δολοφονία 39 αθώων. Το αιματηρό μήνυμα των τρομοκρατών ήταν ξεκάθαρο και με διπλή κατεύθυνση, τόσο προς την Τουρκία όσο και προς τη Δύση εν συνόλω. Οι τρομοκράτες έχουν ως στόχο την πολυπολιτισμικότητα που εκ των πραγμάτων συνοδεύει την παγκοσμιοποίηση και τη συνύπαρξη ως έννοια. Πολίτες με καταγωγή από τη Σαουδική Αραβία, το Μαρόκο, τον Λίβανο, τη Λιβύη, την Ινδία, το Κουβέιτ, τον Καναδά, τη Συρία, την Τουρκία και το Βέλγιο, τη Γαλλία και την Τυνησία, τη Ρωσία και, τέλος, το Ισραήλ, πλήρωσαν με τη ζωή τους το τίμημα των τρομοκρατικών αντιλήψεων στην Κωνσταντινούπολη. Η Τουρκία έχει γίνει στόχος της τρομοκρατίας τους τελευταίους 12 μήνες, με περισσότερα από 30 πολύνεκρα χτυπήματα στις μεγάλες πόλεις της. Επίσης, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, έχει αναδειχθεί, μέσα στο εσωτερικό της Τουρκίας, μια ολοένα και αυξανόμενη επιρροή του Ισλάμ όχι μόνο στη ρητορική, αλλά και στην κοινωνική ζωή, ενώ ο πόλεμος με τους Κούρδους έχει λάβει εκ νέου πολύ μεγάλες διαστάσεις. Αν όλα αυτά συνδυαστούν με τις βλέψεις της Τουρκίας στη βόρεια Συρία και τα παλιά οθωμανικά σύνορα στο βόρειο Ιράκ, γίνεται σαφές ότι το 2017 θα είναι έτος μεγάλων προκλήσεων αλλά και ιστορικών ευκαιριών για την Αγκυρα.

Η σταθερότητα της Τουρκίας έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ. Από όποια πλευρά και αν παρατηρεί κάποιος αυτήν τη μεγάλη χώρα. Από την Ανατολή, όπου δεσπόζει το σιιτικό Ιράν, το οποίο φαίνεται να έχει προς το παρόν συμφωνήσει, με τη διαμεσολάβηση της Ρωσίας, για διαχωρισμό της Συρίας σε κάτι που μοιάζει με ζώνες επιρροής. Και, βεβαίως, από τη Δύση, όπου δεσπόζει η φοβική και έως τώρα γεωπολιτικά απούσα Ευρωπαϊκή Ενωση. Ενδιαμέσως, η Ελλάδα έχει αρκετούς λόγους ώστε να βλέπει το 2017 με δυσπιστία και τη νευρική Τουρκία με επιφύλαξη. Οι συζητήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και θα κορυφωθούν σε εννέα ημέρες στη Γενεύη με την πολυμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, είναι ένας καλός δείκτης ώστε η Αθήνα να ζυγίσει τις γεωπολιτικές επιλογές της με την αρμόζουσα δόση ρεαλισμού.

Εφόσον το Κυπριακό λυθεί, ανοίγει ουσιαστικά ο δρόμος για πολλαπλές αλλαγές στην ανατολική Μεσόγειο, οι οποίες ξεκινούν από το ενεργειακό παιχνίδι και καταλήγουν στο, ούτως ή άλλως ευρισκόμενο σε εξέλιξη, νέο «μοίρασμα» της τράπουλας ισχύος στην ευρύτερη περιοχή. Προφανώς, η αμερικανική στάση μετά τις 20 Ιανουαρίου θα είναι απολύτως καθοριστική για τις εξελίξεις. Σε όλο αυτό το σκηνικό και με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της χώρας, η Ελλάδα δεν μπορεί να αναμένει «μεσσίες», ούτε και να επαναπαύεται στον πανταχόθεν προερχόμενο λαϊκισμό για δήθεν «καλύτερες μέρες». Εχει έρθει η ώρα για ανεξάρτητη εθνική στρατηγική, σε όλα τα μέτωπα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή