Μου είναι σχετικώς συμπαθείς και οι τρεις. Ο Γ Ραγκούσης,η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Γ Φλωρίδης, δεν επέδειξαν ποτέ πολιτική συμπεριφορά τυπικώς πασοκική. Δεν θυμάμαι αλαζονικές εκδηλώσεις, ιδιοτελείς πρακτικές, ούτε να έχουν πρωτοστατήσει σε ακραίους κομματικούς πατριωτισμούς . Διαμαντοπούλου και Φλωρίδης ανήκουν βεβαίως στην παλαιά πολιτική φρουρά, ενώ ο Ραγκούσης ήρθε από τον ιδιωτικό τομέα και την Δημαρχία Πάρου ως αστέρας της περιόδου Γ Παπανδρέου. Για τους δυο πρώτους λοιπόν θα τίθεται μονίμως το αμείλικτο ερώτημα, «εσείς τι κάνατε για να αποτρέψετε την χρεοκοπία;». Φαντάζομαι ότι θα απαντούν παραθέτοντας τις εκσυγχρονιστικές τους περγαμηνές. Ο Ραγκούσης εισέβαλε στην κεντρική πολιτική σκηνή μόλις το 2007 ως εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ, ενώ κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Γ Παπανδρέου , έδωσε είναι η αλήθεια αρκετές μάχες στο μέτωπο του εκσυχρονισμού του κράτους υπό αντίξοες συνθήκες, ως υπουργός εσωτερικών.
Το πολιτικό κουτσομπολιό δίνει και παίρνει γύρω από την κίνηση των τριών, άλλοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ένα «κεντροαριστερό δεκανίκι» της Νέας Δημοκρατίας, άλλοι απλώς για ένα πρόσχημα όσων θέλουν να ενταχθούν στην συντηρητική παράταξη και να υπουργοποιηθούν και δεν συμφέρει να το κάνουν ευθέως και κάποιοι ότι πρόκειται για μια προσπάθεια ηγεμόνευσης του κεντροαριστερού εγχειρήματος . Οι πρωταγωνιστές, εννοείται ότι επικαλούνται την ανιδιοτελή τους πολιτεία και επιμένουν ότι η πατρίδα έχει ανάγκη μια μεγάλη κεντρώα παράταξη.
Χρόνια παλεύουν μ αυτήν την κεντροαριστερά η όπως αλλιώς τη βαφτίζουν . Έχω διαβάσει άπειρες αναλύσεις για την αναγκαιότητα της , αλλά και για την επιθυμία πλήθους πολιτών να ιδρυθεί . Αμφιβάλλω απολύτως. Κατανοώ ότι όσοι ξεκίνησαν την ιστορία επιθυμούσαν να κρύψουν κάπου το Πασοκ, στα χέρια του οποίου χρεοκόπησε η χώρα. Αλλά τα πλήθη τα οποία υποτίθεται φλέγονται για τον νέο φορέα που κρύβονται, τι ψηφίζουν σήμερα; Από που θα φύγουν για το κέντρο; Γιατί αν απέχουν απηυδισμένοι θα επιστρέψουν στην κάλπη μόνον εάν πολιτικοί άφθαρτοι , πρόσωπα σχετικώς καινούργια εμπλακούν σε ένα κόμμα χωρίς δεξιές και αριστερές αγκυλώσεις, με σχέδιο πλήρες και πειστικό. Άλλωστε και κεντροαριστερά υπάρχει και κυβερνά και κεντροδεξιά εν αναμονή…