Σελίδα 10, στην ημερήσια «Καθημερινή»: Οι μετανάστες βρίσκονται στην Ειδομένη, τουρτουρίζουν κουκουλωμένοι μέσα στις σκηνές που έχουν στηθεί στον καταυλισμό της! «Και πότε να αρχίσουμε να ανησυχούμε;», ρωτά ένας μετανάστης. «Οταν θα σας έλθει ο ΕΝΦΙΑ», του απαντά ένας αξιωματικός. Πρόκειται για άλλη μια έξοχη γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη στην «Κ» μέσα στο 2016, η οποία μου θύμισε εκείνο το άλλο (;) δράμα των προσφύγων στα σύνορα προς την ΠΓΔΜ, όταν η προσοχή μας ήταν στραμμένη εκεί. «Δραματική παραμένει η κατάσταση στην Ειδομένη, με τους μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι εκεί, και οι οποίοι ξεπερνούν τους 12.500, να πρέπει να επιβιώσουν υπό τραγικές συνθήκες, εκτεθειμένοι στα έντονα καιρικά φαινόμενα. Το βράδυ της Πέμπτης η βροχόπτωση μετέτρεψε σε λασπότοπο τον καταυλισμό και όσοι δεν έχουν σκηνές, περίπου 1.600 άτομα, αναγκάστηκαν να κοιμηθούν στο κρύο και τις λάσπες», γραφόταν στον Τύπο αρχές Μαρτίου 2016.
Οκτώ μήνες μετά, το BBC χθες ενημέρωνε για τα προβλήματα στον χιονισμένο καταυλισμό στη Μόρια της Λέσβου, προστιθέμενο στα όσα διεθνή ΜΜΕ ρίχνουν λάδι στην κατακραυγή κατά των ελληνικών κρατικών υπηρεσιών, την ίδια στιγμή που η «Αυγή» επεσήμανε ότι «είναι ευθύνη του κράτους να βρει λύση», στο ίδιο μήκος κύματος με τα σχόλια της εκπροσώπου της Κομισιόν Νατάσα Μπερτό, για «κατάσταση ανεπαρκή» και για «ευθύνη των ελληνικών αρχών».
Η επανάληψη της ανεπάρκειας των ιθυνόντων έχει πλέον οξειδώσει τον ελληνικό δημόσιο βίο, λειτουργώντας σαν ναρκωτικό που χορηγείται σε μικρές δόσεις τόσες ώστε και ο ασθενής να μην πονά αλλά και να μην πεθαίνει. Ενας ατέρμων βαυκαλισμός, που μεταδίδεται και κολλά σαν βδέλλα ακόμη και σε εκείνους που έχουν δώσει εχέγγυα επάρκειας. Δείτε για παράδειγμα τον Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος εκλήθη να χειριστεί (περισσότερο σε διαχειριστικό επίπεδο, παρά σε πολιτικό) το μεταναστευτικό πρόβλημα αλλά ούτε ένα δελτίο καιρού αποδεικνύεται πως προνόησε να μελετήσει!
Το σκηνικό συμπληρώνει το θόλωμα του τοπίου που επιχειρούν οι κυβερνώντες διά της επίρριψης μέρους των ευθυνών σε κάποιον άλλον (δήμοι, αξιωματική αντιπολίτευση κ.λπ.). Η έμμεση αποποίηση ευθυνών έχει καταντήσει τόσο προβλέψιμη τα τελευταία χρόνια της κρίσης (όταν η υπομονή έχει εξαντληθεί), με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται πλέον έως και πρωτότυπη η αλήστου μνήμης δικαιολογία περί του… στρατηγού ανέμου που «καθοδηγούσε» απρόβλεπτα τα πύρινα μέτωπα το καλοκαίρι του 2007. Πάντα, το ίδιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο: οι κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ θωρακισμένοι στις κολακείες του περιβάλλοντός τους χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα, απογοητεύοντας τους πολίτες που ζητούν λύσεις. Και οι λύσεις δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο. Ισως, θα μπορούσαν να είχαν ιδεολογικό πρόσημο οι παραιτήσεις λόγω ανάληψης ευθυνών, και μάλιστα αριστερό πρόσημο με δεδομένο ότι κάποτε (έως και το 2014, δηλαδή) μερικοί πιστώναμε στην Αριστερά την πολιτική αξιοπρέπεια. Μπα, ούτε και αυτό συμβαίνει.