Εις την αρχαία Ρώμη, και προφανώς στα χρόνια της ακμής, επικρατούσε η αντίληψη ότι «οι πραίτορες δεν ασχολούνται με τα μηδαμινά», υποτονθόρυζε στο περιστύλιο της Βουλής, και μάλιστα στη λατινική, παλαιός πολιτικός της «αβερωφικής σχολής». Ωραίες πράγματι οι αναφορές στο παρελθόν, αλλά ως νοσταλγικές αναπολήσεις, διότι πλέον διεθνώς και όχι αποκλειστικά σε τοπικό επίπεδο επικρατεί η ενασχόληση με τα «μηδαμινά».
Τα ανωτέρω, βεβαίως, δίχως καμία πρόθεση ηθικολογίας περί του επιπέδου της πολιτικής ζωής. Αλλά κάτω από τον επιπόλαιο ρητορικό φλοιό υπάρχει η πραγματικότητα, που είναι αμείλικτη και διαμορφώνει το μέλλον των πολιτών της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες.
Ευρέως πιθανολογείται ότι η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα ολοκληρωθεί σε κάποια φάση και θα αποφευχθεί η χρεοκοπία της Ελλάδος εντός της Ζώνης του Ευρώ. Θα ήταν άσκοπο να διακινδυνεύσει πρόβλεψη κανείς, αλλά οι στόχοι της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι σαφέστατοι και ταξικοί, δίχως καμία αμφιβολία. Εκτροχιάσθηκε το πρόγραμμα της «σωτηρίας» της Ελλάδος κατ’ επανάληψιν, στο παρελθόν, με οικονομικές συνέπειες ιδιαίτερα επιβαρυντικές, ασχέτως εάν η λύση που προεκρίθη ήταν ορθή ή εσφαλμένη.
Αυτό ακριβώς συνέβη και επί της πρωθυπουργίας του κ. Αλέξη Τσίπρα, με μόνη τη διαφορά ότι το κόστος θα βαρύνει πλέον σε ένα τεράστιο ποσοστό την ανώτερη μεσαία και την ανώτατη οικονομική τάξη της χώρας ό,τι και εάν σημαίνουν αυτοί οι προσδιορισμοί. Αυτή είναι η ουσία του προγράμματος που διαπραγματεύεται ο κ. Τσίπρας με τους «θεσμούς», διότι απλούστατα οι πολίτες των κατηγοριών που προαναφέρθηκαν δεν είναι ψηφοφόροι του και ούτε ποτέ θα γίνουν.
Εν ολίγοις, ακόμη και εντός του πλαισίου του «φιλελεύθερου» ευρωπαϊκού συστήματος, υπάρχει περιθώριο ασκήσεως ταξικής πολιτικής. Εάν μάλιστα η αξιολόγηση ολοκληρωθεί, αυτό το γεγονός θα αποτελέσει το πιστοποιητικό «αριστερής ταυτότητος», ευελπιστώντας να αναχαιτίσει τη διαρροή των ψηφοφόρων του.
Ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης, υπουργός Εργασίας των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είχε ανακοινώσει την «κατάργηση της πάλης των τάξεων». Μάλλον προώρως για τους μαρξιστές.
Η άμβλυνση της «ταξικής μειονεξίας» ήρθη επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως με το δάνειο χρήμα και την οικτρή διαχείριση του ευρώ. Η κρίση έπληξε σε πρώτη φάση μεσαία και κατώτερα εισοδήματα και ο κ. Τσίπρας επεκτείνει μεθοδικά την πτωχοποίηση προς τα ανώτερα κλιμάκια. Διά του τρόπου αυτού επέρχεται η «σύγκλιση» σε ένα κατώτερο επίπεδο.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι «θεσμοί» δεν φαίνεται να αντιτίθενται σε μια τέτοια επιλογή. Σε χώρες της Ευρώπης, τους πάσης φύσεως αναξιοπαθούντες από την τάση της «παγκοσμιοποιήσεως» προσελκύουν τα κόμματα της νέας Δεξιάς, που ευθέως στρέφονται εναντίον της «ενωμένης» Ευρώπης και του ευρώ. Ο κ. Τσίπρας προωθεί την ταξική πολιτική του εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και εκόντες άκοντες μαζί του συνεργάζονται.