Στην 5η σελίδα της έκθεσης του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία και μόλις στην πρώτη παράγραφο υπάρχουν δύο διαγράμματα. Στο πρώτο βλέπουμε την εξέλιξη στην περίοδο 2009 – 2015 δύο κρίσιμων μεγεθών: του ισοζυγίου πληρωμών με τη διεθνή αγορά και του πρωτογενούς δημοσιονομικού ισοζυγίου.
Θα θυμάστε ότι αυτό το «διπλό έλλειμμα», που με τόση έμφαση υπογράμμιζε η Τράπεζα της Ελλάδος, επί πολλά έτη προτού σκάσει η χώρα και βρεθούμε δεμένοι χειροπόδαρα υπό τον ιδιότυπο οικονομικό έλεγχο, 113 έτη μετά τη διάσημη πτώχευση του 1897, την οποία είχε προαναγγείλει ο Χαρίλαος Τρικούπης το 1893 με το ιστορικό «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Το διπλανό διάγραμμα είναι, επίσης, πολύ ενδιαφέρον. Μετράται το πραγματικό προϊόν (δηλαδή το ΑΕΠ χωρίς τον πληθωρισμό) και τα χρόνια που χρειάστηκε για να επανέλθουν διάφορες οικονομίες από την εκδήλωση της ύφεσης στην προτέρα κατάσταση. Κρατηθείτε! Στην περίπτωση της Ασιατικής Κρίσης (που ξέσπασε το 1997, έναν χρόνο πριν από τη ρωσική καταστροφική κρίση) χρειάστηκαν περίπου δύο χρόνια για να γυρίσουν οι οικονομίες σε άνοδο, παρά τα πολύ σοβαρά προβλήματα που συνέχισαν να υπάρχουν. Στην περίπτωση της Ευρωζώνης, που μπήκε σε κρίση και ύφεση το 2008 όταν το τσουνάμι από τον σεισμό της χρηματοοικονομικής κρίσης των ΗΠΑ πέρασε τον Ατλαντικό, η αντίσταση φάνηκε ήδη από το δεύτερο χρόνο, αν και βεβαίως, από τότε δεν έχουν φανεί στοιχεία για ένα νέο δυναμισμό, δεν υπάρχει όμως περαιτέρω χειροτέρευση. Τέλος, στο ίδιο διάγραμμα γίνεται η σύγκριση με τη Μεγάλη Υφεση που χτύπησε βάναυσα τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1929, όταν χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να γυρίσει η οικονομία!
Ολες αυτές οι χαρακτηριστικές περίοδοι κρίσης συγκρίνονται στο διάγραμμα με την ελληνική κρίση. Εξι χρόνια μετά την εκδήλωση της ύφεσης, δηλαδή μετά την κορυφή που πιάσαμε το 2007, και το μόνο που κατάφερε η Ελλάδα είναι να μην συνεχίζεται η πτώση. Δεν έχουμε όμως ακόμη, μέχρι το 2015, κατορθώσει να γυρίσουμε ανοδικά, σίγουρα όχι με σαφήνεια, την οικονομία. Οκτώ χρόνια μετά το 2008, όταν ξεκίνησε η ύφεση και ακόμη ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού. Η ελληνική κρίση θα μελετάται για πολλά πολλά χρόνια ως παράδειγμα που πρέπει να αποφύγει όποιος βρεθεί αντιμέτωπος με τις αναπόφευκτες οικονομικές κρίσεις.
Η έκθεση Τόμσεν – Βελκουλέσκου θα διαδραματίσει σπουδαίο πλην όμως καταστροφικό ρόλο για τη χώρα μας. Η ακριβώς προηγούμενη, του 2009, την οποία δεν διάβασαν τότε οι πολιτικοί μας, ήταν εκεί όταν εμφανίστηκαν τα σύννεφα με το ελληνικό χρέος. Οσοι όμως έσπευσαν να μάθουν τι γίνεται με μας, τη διάβασαν, κατάλαβαν ότι η παρτίδα ήταν χαμένη και περίμεναν το μνημόνιο. Η παρούσα έκθεση θα διαβαστεί με τον ίδιο τρόπο. Πιθανόν όταν η Ελλάδα θα έχει πλέον σκάσει. Είτε εντός κάποιου ακόμη πιο ασφυκτικού μηχανισμού πτώχευσης, είτε εκτός Ευρωζώνης και ευρωπαϊκών κανόνων. Μια χαμένη χώρα!