Οι παροιμίες σε όλες τις χώρες είναι απόσταγμα της πολύχρονης λαϊκής σοφίας. Ετσι και η παροιμία του τίτλου, που θέλει να πει εμφατικά ότι οι άνθρωποι μέχρι να πεθάνουν δεν αλλάζουν τις συνήθειές τους. Ειδικότερα οι πολιτικοί μας. Εχω στα χέρια ένα έγγραφο του Υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης με ημερομηνία 25 Ιανουαρίου 2017 και Αριθμ. Πρωτ.: ΔΙΠΑΑΔ/Φ.1.1/οικ. 2354 με θέμα: Διορισμός συγγενών εξαιτίας των καταστρεπτικών πυρκαγιών του έτους 2007, το οποίο και αντιγράφω:
«Σας πληροφορούμε ότι κατ’ εξουσιοδότηση των διατάξεων του ν. 3624/2007 (ΦΕΚ 289/Α΄/24-12-2007), εκδόθηκαν οι ΔΙΠΠ/Φ.ΕΠ.1/11/οικ. 1553/17-01-2008 και ΔΙΠΠ/Φ.ΕΠ. 1.1/12/οικ. 26795/06-10-2008 Αποφάσεις του Υπουργού Εσωτερικών, που παρέχουν τη δυνατότητα διορισμού ενός (1) μέλους της οικογένειας θανόντος εξαιτίας των εκτεταμένων και καταστρεπτικών πυρκαγιών που έπληξαν τη χώρα το έτος 2007, μέχρι β΄ βαθμού συγγένειας με αυτόν ή συζύγου αυτού στο Δημόσιο, στα ΝΠΔΔ, στους ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού και στους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 2190/1994, όπως ισχύει σύμφωνα με συγκεκριμένη σειρά προτεραιότητας.
Επιπλέον, με την περ. β΄, παρ. 5 του άρθρου 45 του ν. 37131/2008 (ΦΕΚ 263/Α΄/23-12-2008), το δικαίωμα διορισμού παρέχεται και στα άτομα τα οποία υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα και νοσηλεύτηκαν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ή προέκυψε ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67%.
Επειδή η Υπηρεσία μας είναι εκ του νόμου αρμόδια για την διαδικασία διορισμού των συγγενών θανόντων εξαιτίας των καταστρεπτικών πυρκαγιών του έτους 2007, παρακαλούμε όπως μας γνωστοποιήσετε το αργότερο μέχρι τις 31 Ιανουαρίου 2017, στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected], την ύπαρξη κενών οργανικών θέσεων σε υπηρεσίες ή σε φορείς σας, κατηγορίας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) οι οποίες μπορούν να καλυφθούν από πτυχιούχο του Τμήματος Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) οι οποίες μπορούν να καλυφθούν από πτυχιούχο του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Πατρών, με άδεια άσκησης επαγγέλματος Κοινωνικού Λειτουργού στο νομό Αττικής…
…Επισημαίνεται ότι ο διορισμός των συγγενών θανόντων εξαιτίας των καταστρεπτικών πυρκαγιών του έτους 2007 είναι υποχρεωτικού χαρακτήρα και δεν εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του κάθε φορέα. Επίσης οι φορείς οι οποίοι έχουν κενές οργανικές θέσεις, τις οποίες θα τις διαθέσουν σύμφωνα με το παρόν έγγραφο, δεν θα πρέπει να τις προκηρύξουν προς πλήρωση με άλλο τρόπο (διορισμός, μετάταξη κ.λπ.)». Υπογράφει «Η Υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Ολγα Γεροβασίλη».
Ζητώ την κατανόησή σας, γιατί σας υπέβαλα στο μαρτύριο να διαβάσετε ένα καθαρά γραφειοκρατικό έγγραφο, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να διαπιστώσετε πώς γίνονται οι «φωτογραφικοί» διορισμοί. Τέτοια φωτογραφία ούτε η περίφημη Polaroid δεν θα μπορούσε να βγάλει. Μόνο τα ονόματα λείπουν για να δούμε ποιοι θα διοριστούν «υποχρεωτικά».
Αυτό το έγγραφο είναι μνημείο ρουσφετολογίας. Για να τα δούμε μαζί. Πόσοι συγγενείς θανόντων ή τραυματισθέντων έχουν φοιτήσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στη συγκεκριμένη ειδικότητα; Ακόμα, πόσοι συγγενείς θανόντων ή τραυματισθέντων είναι απόφοιτοι του ΤΕΙ Πατρών στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας και έχουν άδεια άσκησης επαγγέλματος στην Αττική; Προσωπικά δεν θα στοιχημάτιζα ούτε τον πρωινό καφέ μου ότι υπάρχουν περισσότεροι από ένας στην κάθε κατηγορία. Κάπου ήθελαν να βολέψουν με «διορισμό» τους «δικούς» τους, ανέσυραν από το χρονοντούλαπο τις πυρκαγιές του 2007, βρήκαν του νόμους που πέρασε η τότε Κυβέρνηση και ιδού η λύση. Τώρα, αν από το 2007 μέχρι σήμερα έχουν διοριστεί μερικές εκατοντάδες συγγενείς, κανένας φυσικά δεν μπορεί να ελέγξει. Ακόμα, πώς τεκμηριώνεται ότι αυτοί που θα διοριστούν με το νέο έγγραφο είναι συγγενείς μέχρι β΄ βαθμού κάποιου που νοσηλεύτηκε το 2007 σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας; Πολύ δύσκολα αν πάει κάποιος «με τον σταυρό στο χέρι» ή πολύ εύκολα αν θέλεις να βολέψεις κάποιον ημέτερο.
Η ιστορία αυτή, πέρα από τους φωτογραφικούς διορισμούς, μας ξαναθυμίζει μια άλλη σοβαρότατη παθογένεια του πολιτικού συστήματός μας. Είναι γεγονός ότι με τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, πολλοί έχασαν τα σπίτια τους και αρκετοί έχασαν την ζωή τους. Αξίζουν την συμπαράστασή μας. Αν θυμάμαι καλά, δημιουργήθηκε τότε ένα ταμείο και μαζεύτηκαν αρκετά χρήματα. Τι απέγιναν αυτά; Επίσης, χορηγοί έκτισαν και δώρισαν μερικά σπίτια σε κατοίκους της περιοχής. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί θα πρέπει ο διορισμός στο Δημόσιο να θεωρείται σαν αποζημίωση. Βλέπετε πόσο έχουμε αλλοτριωθεί. Θεωρούμε, και έτσι είναι, ότι ο διορισμός στο Δημόσιο είναι μια χαριστική πράξη, που ισοδυναμεί με αποζημίωση! Οταν κάποιος διορίζεται χαριστικά, να είστε βέβαιοι ότι δεν αισθάνεται και την υποχρέωση να δουλεύει.
Πάμε τώρα και σε μια άλλη κατηγορία διορισμών. Στις 16 Ιανουαρίου 2017 δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ η απόφαση της υπουργού Ολγας Γεροβασίλη με την οποία διορίζονται στο Δημόσιο 156 αθλητές. Η απόφαση αρχίζει: «Εχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις του άρθρου 10 παρ. 2 και 3 και του άρθρου 11 του ν. 3833/2010 “Προστασία της εθνικής οικονομίας – Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης”… 11. Το γεγονός ότι από την Παρούσα δεν προκαλείται επί πλέον δαπάνη,… αποφασίζουμε την κατανομή 156 διακριθέντων αθλητών κατηγορίας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ), Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ), Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) και Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ), ως έξης:», όπου ακολουθεί ονομαστικός κατάλογος των αθλητών και ο φορέας διορισμού των.
Δηλαδή για την προστασία της εθνικής οικονομίας και σαν επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, επειδή υπάρχουν κενές οργανικές θέσεις στο Δημόσιο, προσλαμβάνονται 156 αθλητές, χωρίς να προκαλείται επί πλέον δαπάνη. «Ημαρτον», όπως θα έλεγε και ο γνωστός αθλητικός παρουσιαστής. Δηλαδή, αυτοί θα πληρώνονται με αέρα κοπανιστό και δεν θα καταλαμβάνουν κανένα χώρο ώστε να δημιουργούν παρελκόμενα έξοδα.
Αναδεικνύεται όμως και ένα άλλο ζήτημα. Δεν έχω καμία αντίρρηση η Πολιτεία να ανταμείβει τους αθλητές μας που καταφέρνουν να τιμήσουν την Ελλάδα. Γιατί όμως ο διορισμός στο Δημόσιο να θεωρείται η ενδεδειγμένη ανταμοιβή; Μια προκαθορισμένη χρηματική αμοιβή ανάλογα με την επίδοση και την διοργάνωση θα ήταν η σωστή αναγνώριση. Ετσι γίνεται σε άλλες χώρες. Ο διορισμός στο Δημόσιο δίνει και πάλι το λάθος μήνυμα. Θεωρείται μια χαριστική πράξη. Από την άλλη μεριά, στερεί τις θέσεις αυτές από άλλους άξιους νέους, οι οποίοι μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας θα τις καταλάμβαναν. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 156 αθλητές σχεδόν οι μισοί είναι Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ αρκετοί της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης έχουν πτυχίο Φυσικής Αγωγής. Ετσι θα αναβαθμίσουμε το επίπεδο των δημοσίων υπαλλήλων; Εσείς τι νομίζετε;
Επί πλέον, αν ένας αθλητής πραγματικά διακριθεί σε μια σημαντική διοργάνωση (π.χ. Ολυμπιακούς Αγώνες), θα αποκτήσει πληθώρα χορηγών οι οποίοι θα του εξασφαλίσουν ένα καλό μέλλον. Ο διορισμός στο Δημόσιο είναι ένας άλλος πνευματικός ευνουχισμός της νεολαίας μας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στους 156 αθλητές υπήρχαν και ορισμένοι που αποδεδειγμένα βρέθηκαν ντοπαρισμένοι. Δεν γνωρίζω αν ανακλήθηκε ο διορισμός τους. Αλλά είναι και αυτό χαρακτηριστικό της σπουδής με την οποία έγιναν οι διορισμοί.
Σας κούρασα και θέλω να σας αφήσω με μια χαριτωμένη αλλά απολύτως αληθινή και ανθρώπινη ιστορία. Το 1958, ο μακαρίτης και καλός φίλος Χρήστος Χιώτης αναδείχθηκε Βαλκανιονίκης στη Σόφια στα 1.500 μέτρα. Ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής δέχτηκε τους αθλητές μας όταν επέστρεψαν. Ρώτησε τον Χιώτη «τι θέλεις από την Πολιτεία;». Και τότε ο Χρήστος τού ζήτησε «ένα ελευθέρας για τη συγκοινωνία»! Από τότε και για πολλά χρόνια, τον πειράζαμε φιλικά. «Βρε Χρήστο, δεν βρήκες τίποτα άλλο να ζητήσεις, παρά μόνο το ελευθέρας;» και έπεφτε το γέλιο της αρκούδας. Να είναι ελαφρό το χώμα που σε σκεπάζει, φίλε Χρήστο!
Αυτοί όμως ήταν οι πραγματικοί ερασιτέχνες αθλητές που τίμησαν τη Χώρα τους, χωρίς τα «βοηθήματα» για καλύτερες επιδόσεις.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.