ΕΛΥΤΗΣ: (Από κριτική του Αιμιλίου Χουρμουζίου για τους «Προσανατολισμούς») « […] Ο κ. Ελύτης στους “Προσανατολισμούς” του εμφανίζει μια συγκινητικήν αμφιταλάντευση μεταξύ του καθαρώτερου και βαθύτερου εαυτού του, που εκδηλώνεται σε στίχους αληθινά αγνής ψυχικής ανάπλασης και της ανάγκης μιας υποταγής σ’ ό,τι καλούν οι υπερρεαλιστές αυτοματισμό της σκέψεως και του αισθήματος. «Των φθαρτών δακρύων απόγονοι / Κωπηλάτες των ματαίων λιμνών / Αφίσαμε το γήινο δέρμα / Και στον ψίθυρο των δένδρων ψαύσαμε. / Τα λόγια μας / Για τελευταία φορά. // Τώρα στα μέτωπά μας γειτονέψανε άστρα!» Είναι ωραίοι οι στίχοι και το αίσθημα νωπότατη ψυχική ανάκλαση σε κρύσταλλα λέξεων. Η βαθύτερη συγκίνηση βρίσκει διέξοδο ανεμπόδιστη και το σχήμα των συναισθημάτων καθορίζεται περισσότερο από το ειδικό τους βάρος παρά απ’ οποιαδήποτε προσπάθεια επιτήδευσης. […] Είμαι βέβαιος πως ο κ. Ελύτης δεν θ’ αργήσει να επιχειρήσει τη δική του επιστροφή, αν, όταν φύγει η επιρροή των ξένων προτύπων του, δεν παρασύρει μαζύ και την ποιητική του διάθεση. Γιατί σήμερα η διάθεση αυτή υπάρχει πλούσια, γόνιμη, ικανή να οδηγήση σε πραγματικές δημιουργίες, αν δεν αποστραγγισθή από τον υπερρεαλιστικό μανιερισμό. […]».
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥ… κ. ΤΟΛΜΑΔΑΚΗ: (Από πρωτοσέλιδο σχόλιο με την υπογραφή «Ο Συνεργάτης» – μάλλον είναι ο Αιμίλιος Χουρμούζιος.) «Το ζήτημα του Σολωμού –διότι η Ακαδημία εδημιούργησε ζήτημα Σολωμού με την επιμονήν της να εμφανίση τον εθνικόν ποιητήν περίπου Κινέζον– δίνει και παίρνει πάλιν τον τελευταίον καιρόν. Εχω υπ’ όψιν μου άρθρα και φυλλάδια κατακρίνοντα τον επίσημον κριτικόν εκδότην [Νικόλαος Β. Τωμαδάκης] και μερικάς υπό εχεμύθειαν διαμαρτυρίας των κ.κ. Ακαδημαϊκών διά την παγίδα εις την οποίαν ανυπόπτως έπεσαν. Αλλά πληροφορούμαι ακόμη ότι οι Σολωμισταί δεν θα σταματήσουν εις τα φυλλάδια. Επειδή τα συλλαλητήρια δεν επιτρέπονται «λόγω δικτατορίας» θα συνέλθουν εν κλειστώ χώρω, θα κατακερματίσουν και θα φάγουν εν τέλει τον… κ. Τολμαδάκην και θα επιδώσουν κατόπιν γεγραμμένην επί του δέρματός του την διαμαρτυρίαν των εις την Ακαδημίαν. Θεωρείται εκ των προτέρων βέβαιον ότι η Ακαδημία μεταξύ… σολομού και τολμαδάκη θα προτιμήση τον δεύτερον. Διότι από μακρού ο Σολωμός έχει ήδη… καταβροχθισθή από τον κ. Τωμαδάκην. Αλλ’ αυτά είναι αστεία και κακά αστεία, τα οποία περισυνέλεξα από κάποιον φιλοπαίγμονα μέτοχον του Τμήματος Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας. […]».