Οι εξωραϊστές και οι διεκτραγωδοί

Οι εξωραϊστές και οι διεκτραγωδοί

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ξέρουμε πια ότι το δόγμα που συντάσσει τον πολιτικό λόγο κάθε κυβέρνησης είναι απλό, θεμελιωμένο στο ρήμα «εξωραΐζω» και στα συνώνυμά του, τα καλλωπισμού σημαντικά. Απλό είναι και το δόγμα που σφραγίζει τις δημόσιες παρεμβάσεις κάθε αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα της αξιωματικής, που ονειρεύεται τη ρεβάνς την επομένη κιόλας των εκλογών. Εδώ, το ρήμα που οργανώνει την ισχνή σκέψη είναι το «διεκτραγωδώ» και τα δικά του συνώνυμα, τα σχετλιασμού σημαντικά.

Ανάμεσα στη φωτεινογραφία και τη μελανογραφία, που δεν συναντώνται ούτε καν στο άπειρο· ανάμεσα στο «όλα πάνε κατ’ ευχήν» και στο «όλα πάνε κατά διαόλου», εκτείνεται ένας ολόκληρος κόσμος, που ίσως συγγενεύει με τον αυθεντικό πολύ πιο στενά απ’ ό,τι οι κομματικές αναπαραστάσεις της πραγματικότητας, αναπαραστάσεις μονοχρωματικές, αφού οι υποχρεωτικές παρωπίδες δεν επιτρέπουν να δει κανείς όλη την γκάμα. Τον κόσμο αυτόν δεν μπορούν –και μάλλον δεν θέλουν– να τον συλλάβουν και να τον χαρτογραφήσουν οι αναγνώσεις του εκείνες που έχουν έτοιμα τα συμπεράσματά τους πριν προλάβουν να περάσουν το πρώτο δεκαεξασέλιδο. Και πρόκειται για συμπεράσματα που τα παράγει σχεδόν αποκλειστικά η λογική της ατάκας, του εντυπωσιασμού, του εξυπνακισμού – με άλλα λόγια, του λαϊκισμού. Το άγχος της ατάκας, η αγωνία για το φανταχτερό εύρημα που «θα γράψει», βασανίζουν τους πολιτικούς, και φυσικά και τους λογογράφους τους, που θα ’χαν δίκιο εάν ζητούσαν «βαρέα ένσημα».

Η ροπή του κομματικού λόγου στη μονοχρωματική υπερβολή αποκαλύπτεται σε όλη της τη δόξα όταν ο αρχηγός απευθύνεται στα στελέχη του. Παράδειγμα η χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο και η σχεδόν ταυτόχρονη ομιλία του προέδρου της Ν.Δ. στην πρώτη συνεδρίαση της σκιώδους κυβέρνησής του. Στόχος του κ. Τσίπρα ήταν να εγκαρδιώσει τους υπουργούς του, να τους δώσει μπούσουλα για τις τηλεοπτικές εμφανίσεις τους παρά για το πώς να δουλεύουν και να τους πείσει πως η μελωδία της ευτυχίας (της αντοχής, της ανάπτυξης, «του ποταμιού που δεν γυρίζει πίσω») που συνέθεσε, ανταποκρίνεται πιστά στην πραγματικότητα. Δεν αποτελεί δηλαδή εξωραϊστική ανακατασκευή της, με τη συνδρομή της δημιουργικής λογιστικής. Οι ήδη πεπεισμένοι δεν είχαν λόγο να αμφισβητήσουν την αρχηγική σιγουριά.

Ο στόχος του κ. Μητσοτάκη ήταν να υπενθυμίσει σε ομαδάρχες και «βαρώνους» την ηγεμονία του, να πείσει τους τομεάρχες του ότι το κατάμαυρο τετράγωνο που ζωγράφισε α λα Μάλεβιτς είναι πιστή απεικόνιση του αληθούς, να τους διαβεβαιώσει ότι η καταγγελία πως η κυβέρνηση κωλυσιεργεί δεν αντιφάσκει καταφανώς με την ταυτόχρονη καταγγελία πως είναι υποτακτικά προθυμότατη και, τέλος, να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Να υποστηρίξει, δηλαδή, ότι το «να μην κλείσει η αξιολόγηση, για να πέσει η κυβέρνηση» και το «τζάμπα μαγκιά το “δεν ψηφίζω”» του κ. Μεϊμαράκη βρίσκονται σε πλήρη αρμονία. Οι ήδη πεπεισμένοι δεν είχαν λόγο να αμφισβητήσουν την αρχηγική σιγουριά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή