Persona non grata και ο Αίολος

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«​​​Λεύτερα βουνά χωρίς αιολικά, ούτε στη Μάνη ούτε πουθενά». Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε αυτό το τρικυμιώδες σύνθημα γραμμένο στα μαύρα πανό που ξετυλίχτηκαν και υψώθηκαν την περασμένη Τετάρτη το πρωί έξω από το υπουργείο Πολιτισμού στην οδό Μπουμπουλίνας. Είχε κάτι ρετρό αυτή η εικόνα, θύμιζε άλλες εποχές, τότε που οι άνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι στη θέα του πρώτου τρένου, του σιδερένιου θηρίου, από φόβο μην τους καταπιεί.

Δεν είναι εύκολο να ερμηνεύσει κανείς αυτό το σύνθημα, όσο καλοπροαίρετος ή ανοικτός σε διάλογο κι αν είναι. Λίγο να έχει ταξιδέψει στον κόσμο και να έχει δει αιολικά πάρκα, ελάχιστες γνώσεις να διαθέτει για τα οφέλη της αιολικής ενέργειας και για το πόσο αποφασιστικά μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όταν φυσικά υπακούει στους απαραίτητους περιβαλλοντικούς κανόνες, αδυνατεί να συγχρωτιστεί με το απόλυτο «πουθενά» των συγκεκριμένων Μανιατών.

Για όσους δεν γνωρίζουν το θέμα: Τη διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Πολιτισμού διοργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα Ενάντια στην Εγκατάσταση Ανεμογεννητριών στη Μάνη, η οποία εκπροσωπεί συλλόγους, φορείς και 1.167 πολίτες που έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση των Υπουργικών Αποφάσεων (του Γ. Παπακωνσταντίνου) του 2012, που αδειοδοτούν τα πρώτα αιολικά πάρκα στη Μάνη, με τις πρώτες 42 ανεμογεννήτριες από σύνολο 100. Γιατί κινητοποιήθηκαν; Θέλουν να κηρυχθεί η Μάνη ιστορικός τόπος και προστατευόμενη περιοχή και καταγγέλλουν ως βλαπτικές για τον τόπο τις γνωμοδοτήσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, υπέρ της εγκατάστασης ανεμογεννητριών. Επιλέγουμε ένα απόσπασμα από το δελτίο Τύπου που εξέδωσε η επιτροπή αγώνα: «Η σημερινή διαμαρτυρία μας στο ΥΠΠΟΑ σηματοδοτεί τη νέα φάση στον αγώνα μας να κρατήσουμε τη Μάνη ακέραιη και αλώβητη από τα ξένα και εγχώρια συμφέροντα της επιδοτούμενης υποτιθέμενης “ανάπτυξης”, στην ουσία καταστροφής. Συνεχίζουμε μαζί, είμαστε πολλοί και θα γίνουμε ακόμα περισσότεροι. Επόμενος σταθμός η 17η Μαρτίου στην Αρεόπολη, εκεί που παίχτηκε η πρώτη πράξη της ελευθερίας του ελληνικού έθνους». Την ώρα που αυτή η διαμαρτυρία-ολική άρνηση του πολιτισμού των σύγχρονων αδούλωτων Μανιατών που κυνηγούν… μύλους, βρισκόταν σε εξέλιξη, στο κέντρο της Αθήνας, μια άλλη πράξη, μια περφόρμανς, (νομίζω θα διεκδικούσε εύκολα τον τίτλο) κορυφωνόταν.

Κρήτες αγρότες με τη χαρακτηριστική τους στολή, την παραδοσιακή βράκα, τα κεφαλομάντιλα και τα στιβάνια, αφού προηγουμένως είχαν πιει τις ρακές τους, έδιναν μάχες σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ, διαμαρτυρόμενοι για το ασφαλιστικό, με τις κατσούνες τους να ανεμίζουν στον αέρα και να σπάνε τα τζάμια στις κλούβες των ΜΑΤ. Το απόγευμα μπήκαν στα πλοία και επέστρεψαν στο νησί τους. Μπορεί κάποιοι να συγκινούνται με την υπεράσπιση των «λεύτερων βουνών» της Μάνης, να διακρίνουν έναν ρομαντισμό σε όλη αυτήν την κινητοποίηση. Αλλοι, πάλι, ενδεχομένως να ενθουσιάστηκαν με την παραδοσιακή ενδυμασία των περήφανων Κρητών έτσι όπως έδωσαν μια διαφορετική πινελιά στην καθημερινότητα της γκρίζας και δύσθυμης Αθήνας.

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν κρύβει το τεράστιο πρόβλημα που φαίνεται καθημερινά σε μικρές και μεγάλες, ατομικές ή συλλογικές πράξεις. Είναι η μεγάλη άγνοια, η άρνηση της πραγματικότητας, ο «τσαμπουκάς». Είναι τα σημάδια μιας κοινωνίας σε έξαλλη, σχεδόν σε ημιάγρια κατάσταση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή