Δύο διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικές αντιλήψεις για τον κόσμο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και τις πολιτικές ελευθερίες, ο Ντόναλντ Τραμπ και η Αγκελα Μέρκελ, θα έχουν προσεχώς την πρώτη τους συνάντηση, στον Λευκό Οίκο. Καλούνται να διαλύσουν τα σύννεφα που πλανώνται απειλητικά το τελευταίο διάστημα πάνω από τις αμερικανογερμανικές σχέσεις και να επιχειρήσουν να οικοδομήσουν μια λειτουργική εταιρική σχέση, προς όφελος όχι μόνον των χωρών τους αλλά και της ευρωατλαντικής συνεργασίας και τελικά της παγκόσμιας ισορροπίας. Ανάμεσα στα πολλά κομμάτια του περίπλοκου παζλ που οι ηγέτες της ισχυρότερης οικονομίας του κόσμου και της ισχυρότερης της Ευρώπης θα έχουν μπροστά τους, όχι απαραίτητα αύριο, αλλά το επόμενο διάστημα, είναι και η Ελλάδα. Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει διαμηνύσει ότι η ελληνική κρίση είναι «ευρωπαϊκό ζήτημα» και δεν νοείται το πλούσιο κλαμπ των εύπορων ευρωπαϊκών χωρών να απαιτεί από τον υπόλοιπο κόσμο να χρηματοδοτεί –μέσω του ΔΝΤ– μια χώρα η οποία, παρά τη βαθιά κρίση που βιώνει τα τελευταία επτά χρόνια, παραμένει μία από τις 35 πλουσιότερες του κόσμου. Ωστόσο, πέραν της οικονομίας, το μεγάλο αμερικανογερμανικό παζλ περιλαμβάνει και το παγκόσμιο γεωπολιτικό σκηνικό. Και εδώ η Ελλάδα είναι άλλο ένα κομμάτι, το οποίο ενδιαφέρει –ή πρέπει να ενδιαφέρει– και την Αμερική. Ιδιαίτερα στο σημερινό εύφλεκτο περιβάλλον που επιδεινώνεται από την απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη πλέον συμπεριφορά του Ταγίπ Ερντογάν. Μπορεί η γεωγραφική θέση της χώρας του να είναι σημαντική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να απειλεί τις δυτικές δημοκρατίες. Αν η Αμερική και η Ευρώπη δεν συμφωνήσουν εγκαίρως σε μια κοινή προσέγγιση και διαχείριση του φαινομένου Ερντογάν, θα έχουν μέρος της ευθύνης για όσα ακολουθήσουν.
Η διαχείριση της σχέσης αυτής αφορά εκ των πραγμάτων και την Ελλάδα. Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, που βρίσκεται στην αμερικανική πρωτεύουσα, συναντήθηκε χθες με τον Αμερικανό ομόλογό του και σήμερα θα δει τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του κ. Τραμπ. Ελπίζεται να αναγνωρίσει και να «αξιοποιήσει» η Ουάσιγκτον τον σταθεροποιητικό ρόλο που η Αθήνα είναι πρόθυμη να παίξει, χωρίς να είναι πλέον δέσμια αναχρονιστικών ιδεοληπτικών συμπεριφορών. Η Ελλάδα ήταν και είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ, προπύργιο της δημοκρατικής Δύσης. Εκτός από τον συμβολισμό που εκπέμπει ως λίκνο του δυτικού πολιτισμού, μετεξελίσσεται όλο και περισσότερο στην «πρώτη γραμμή» του μετώπου, ενώ φιλοξενεί στη Σούδα τη σημαντικότερη βάση της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Πρέπει να στηριχθεί οικονομικά και να προστατευθεί πολιτικοστρατιωτικά.
Οπως προειδοποίησε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Κ» ο έμπειρος πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μόντι, μια αρνητική τροπή στον οικονομικό προσανατολισμό της Ελλάδας μπορεί να τη σπρώξει προς «άλλες γεωπολιτικές κατευθύνσεις», εξέλιξη που θα είχε αρνητικές συνέπειες τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για το Βερολίνο.