Την Παρασκευή, ο Ντόναλντ Τραμπ θα έρθει πρώτη φορά σε τόσο άμεση επαφή με το ελληνικό στοιχείο, στο πλαίσιο της καθιερωμένης εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί στον Λευκό Οίκο, για τον εορτασμό της Ημέρας της Ελληνικής Ανεξαρτησίας.
Ο Αμερικανός πρόεδρος θα έχει την ευκαιρία ενώπιον σημαντικών Ελληνοαμερικανών, και ολίγων Ελλήνων που κάθε φορά παρεισφρέουν στη συγκεκριμένη εκδήλωση, να δώσει το στίγμα των προθέσεών του έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Στην ομιλία που θα εκφωνήσει μπορεί να επιλέξει έναν ουδέτερο χαιρετισμό, ή μια πιο ουσιαστική αναφορά στη συνεργασία της Ουάσιγκτον με την Αθήνα, αλλά και τη Λευκωσία. Μένει να φανεί τι θα επιλέξει.
Πάντως, η χρονική συγκυρία προσφέρεται για εκατέρωθεν αξιοποίηση, αρκεί να υπάρξουν η σωστή προσέγγιση και ο ανάλογος σχεδιασμός και συντονισμός. Καθοριστικό ρόλο παίζουν τα πρόσωπα, και εδώ, παρά τις αμφιβολίες για συγκεκριμένα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, η ομογένεια μπορεί να υπερκαλύψει τα κενά και να λειτουργήσει ως αποτελεσματικός δίαυλος επικοινωνίας και πυλώνας της διμερούς συνεργασίας.
Με δεδομένο το περίπλοκο σκηνικό στις ευρωαμερικανικές σχέσεις, η Ελλάδα καλείται να προβάλει στον Λευκό Οίκο, όπως και στα άλλα κέντρα εξουσίας της υπερδύναμης, τα υπαρκτά συγκριτικά της πλεονεκτήματα που απορρέουν πρωτίστως από την στρατηγική γεωγραφική της θέση. Οφείλει να το πράξει με σοβαρότητα και πειθώ.
Η ιδιωτική συζήτηση που θα έχει ο κ. Τραμπ με τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο προσφέρει μια πρώτη ευκαιρία προβολής στο υψηλότερο επίπεδο και με τον αμεσότερο τρόπο των ελληνικών ευαισθησιών και ανησυχιών. Γνωρίζω και σέβομαι τον προκαθήμενο της Ορθοδοξίας στην Αμερική, αλλά πιστεύω ότι η προβολή ζητημάτων που άπτονται της γεωπολιτικής της οικονομίας, ή και των επενδύσεων, θα έπρεπε να γίνεται από έναν ευρύτερης αποδοχής χαρισματικό ομογενή επιχειρηματία ή πολιτικό. Ομως αυτό είναι άλλη συζήτηση. Προς το παρόν, άλλη μία φορά τον ρόλο αυτό θα καλύψει αξιοπρεπώς ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος με τον μειλίχιο λόγο του μπορεί σε λίγα λεπτά να πει πολλά και ουσιαστικά για τη συμβολή της Ελλάδας σε μια περιοχή αυξημένης γεωπολιτικής σημασίας.
Κάποιοι έχουμε κουραστεί –και ίσως κουράσει– να επισημαίνουμε τον ρόλο της ομογένειας. «Αιχμή του δόρατος» αποτελεί αυτή τη στιγμή ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου, Ράινς Πρίμπους, ο σημαντικότερος ελληνικής καταγωγής αξιωματούχος που βρέθηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο. Μπορεί ο Αγκνιου να ήταν αντιπρόεδρος, και ο Στεφανόπουλος πολύ στενός συνεργάτης του Κλίντον, αλλά ο Πρίμπους έχει θεσμικά τις μεγαλύτερες δυνατότητες επιρροής. Από αυτόν περνούν τα πάντα. Διαχειρίζεται την καθημερινότητα του προέδρου, τις συσκέψεις, τις συναντήσεις, τις προτεραιότητές του. Με ιδιαίτερη ευαισθησία για την Ορθοδοξία, έχει ήδη δείξει την πρόθεσή του να βοηθήσει. Πρέπει να τον αξιοποιήσουμε, αλλά όχι να τον «κάψουμε».