Δεν ξέρω αν το μάθατε, αλλά ο Κώστας ο Μπαργιώτας όχι μόνον συναντήθηκε με τη Φώφη Γεννηματά, αλλά προσχώρησε στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Και επειδή υπάρχει μικρή περίπτωση κάποιοι να μη γνωρίζετε τον Κώστα τον Μπαργιώτα, να σας ενημερώσω ότι μέχρι πριν από ενάμιση μήνα ήταν βουλευτής Λαρίσης του Ποταμιού και ότι πριν από το 2015 δεν είχε ασχοληθεί με την ενεργό πολιτική.
Και τώρα που μάθατε όσα πρέπει για τον Κώστα τον Μπαργιώτα, ας θέσω δύο ρητορικά ερωτήματα: Πόση πολιτική ανηθικότητα πρέπει να διαθέτεις για να εκλέγεσαι βουλευτής με ένα κόμμα και να μετεγγράφεσαι σε άλλο μέσα στην ίδια κοινοβουλευτική θητεία; Και πόσο πολιτικά αναίσθητοι έχουμε γίνει όλοι και κυρίως οι δημοσιογράφοι, που, αντί να καταγγέλλουμε ως κατάπτυστη μια τέτοια επιλογή, την ανεχόμαστε ως φυσιολογική;
Δεν θα το έκανα θέμα, αν ο Κώστας ο Μπαργιώτας ήταν ο μόνος που έτσι απλά άλλαξε κομματική φανέλα. Αλλα προηγήθηκε ο Αχμέτ Ιλχάν ο οποίος επίσης μετεγράφη προ μηνός από το Ποτάμι στο ΠΑΣΟΚ, όπως κι ο Ιάσων Φωτήλας που σήμερα είναι βουλευτής της Ν.Δ. Και για τον τελευταίο υπάρχει μεν το άλλοθι πως όταν έγιναν εκλογές, ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης δεν είχε ακόμη αναλάβει τα ηνία της Ν.Δ. κι ότι προσπάθησε να πείσει τον κ. Θεοδωράκη να συμπράξει με τη Ν.Δ. Αλλά για τον Μπαργιώτα και τον Ιλχάν, ποιος άραγε είναι ο λόγος που εγκατέλειψαν το Ποτάμι πέραν του οφθαλμοφανούς: να χωθούν στο ΠΑΣΟΚ μήπως επανεκλεγούν.
Oσοι βρίσκετε υπερβολική την ανάδειξη του συγκεκριμένου θέματος είναι γιατί δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι είναι ιστορικά πρωτοφανές. Εξηγούμαι. Ανεξαρτητοποιήσεις στα κόμματα είχαμε πάντα και θα έχουμε και στο μέλλον, όσο βουλευτές θα διαφωνούν με την ηγεσία τους. Πλέον πολυσυζητημένο παράδειγμα, οι αποχωρήσεις Βορίδη, Γεωργιάδη από τον ΛΑΟΣ. Αμφότεροι ωστόσο παρέδωσαν τις έδρες τους πριν προσχωρήσουν στη Ν.Δ. Ποτέ στη μεταπολίτευση οι βουλευτές δεν διανοούνταν μαζί με την ανεξαρτητοποίησή τους να μετεγγράφονται σε άλλο κόμμα στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής τους θητείας. Οχι μόνον γιατί έτρεμαν στην ιδέα να χαρακτηριστούν αποστάτες. Αλλά γιατί γνώριζαν ότι ήταν αδιανόητο στους αρχηγούς των κομμάτων να νομιμοποιήσουν την αποστασία τους, όπως κάνει σήμερα περιχαρής η κ. Γεννηματά. Εξ ου και η αποστασία στιγμάτιζε πάντα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όπως πάντα θα μνημονεύεται και η περίπτωση Κατσίκη που εξελέγη με τη ΔΗΑΝΑ και ντύθηκε εν μια νυκτί Ν.Δ.
Η κατάντια να θεωρούν φυσιολογικό οι βουλευτές μας να μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα, μην τύχει και «κάτσουν στον πάγκο», είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών. Και γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον μια μικρή καταγραφή τους. Το ρεκόρ το έχει σίγουρα ο κ. Ιλχάν καθώς, πριν από την τελευταία μετεγγραφή του από το Ποτάμι στο ΠΑΣΟΚ, είχε εκλεγεί και με τη Ν.Δ. και με τη ΔΗΜΑΡ, ενώ πέρασε κι από το κόμμα της κ. Μπακογιάννη. Στη λίστα των κομματικών περιηγητών τον ακολουθεί ο κ. Μιχελογιαννάκης, ο οποίος έχει επιτύχει κάτι εξίσου αξιοθαύμαστο. Από το 2012 μέχρι σήμερα κατόρθωσε να εκλεγεί με τρία κόμματα, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ. Τον συναγωνίζονται επάξια ο κ. Κουρουμπλής και η κ. Τζάκρη, ενώ η τελευταία κατέχει επίσης ένα σπάνιο ρεκόρ. Ως υπουργός και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει και τα τρία μνημόνια, αλλά εξακολουθεί να παριστάνει την αντιμνημονιακή.
Τέλος, έχουμε ακόμη μία κατηγορία «πολιτικών survivors» που ανθούν κυρίως στους ΑΝΕΛ. Πρόκειται για βουλευτές που επιδεικνύουν την πραγματικά εντυπωσιακή θρασύτητα να κατακεραυνώνουν το παλιό πολιτικό σύστημα ενώ ήταν μέρος του. Ενδεικτικά, μου έρχεται στο μυαλό ο γιος του προαναφερθέντος Κατσίκη, Κώστας (μέχρι πρότινος ήταν διορισμένος από τη Ν.Δ. ως διοικητής στο σπήλαιο Διρού), ο Θαν. Παπαχριστόπουλος (είχε αποτύχει τρεις φορές στο παρελθόν να εκλεγεί βουλευτής και με τη Ν.Δ. και με το ΠΑΣΟΚ), αλλά και ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος ο οποίος καθυβρίζει τη Ν.Δ., λες και δεν υπήρξε επί 19 συναπτά έτη βουλευτής της. Δεν αποκάλεσα τυχαία τους προαναφερθέντες «πολιτικούς survivors». Πρόκειται για αληθινούς μαχητές της βουλευτικής έδρας, τους οποίους παραδόξως η κοινωνία μας επιβραβεύει, και μπράβο της, που θα έλεγε και ο φίλος Μάνος Βουλαρίνος. Μόνο που για να σοβαρολογούμε, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τη Ν.Δ. Ενόψει της συνταγματικής αναθεώρησης, ας προτείνει να απαγορευθεί από το Σύνταγμα η κατάντια να αλλάζουν οι βουλευτές κόμματα σαν πουκάμισα μέσα στην ίδια κοινοβουλευτική περίοδο. Είναι ξεφτίλα για όλους σας – πώς αλλιώς να το πω.