Η ερώτηση των τριάντα οκτώ βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της νομιμοποίησης της ελεύθερης κατασκήνωσης είναι μία ακόμη από τις πολλές χειρονομίες που απευθύνει συστηματικά τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση στην άκρα Αριστερά και στον κόσμο των αναρχικών. Εντούτοις, η πρόταση δεν είναι αθώα στη διατύπωσή της και είναι μάλλον κάτι περισσότερο από μια «εξυπηρετησούλα» στον «Ρουβίκωνα» εν όψει καλοκαιρινών διακοπών.
Οι βουλευτές προτείνουν την απελευθέρωση της ελεύθερης κατασκήνωσης υπό όρους. (Αναφέρεται ασαφώς η προϋπόθεση ενός «αποδεκτού επιπέδου υποδομών», είναι φανερό όμως ότι η αναφορά είναι προσχηματική και ότι το θέμα δεν τους έχει απασχολήσει σοβαρά). Θα πρόκειται για κρατική παρέμβαση, υποστηρίζουν, για μια «ανέξοδη κρατική παροχή», ένα «δίχτυ ασφαλείας», ένα «μέτρο εξομάλυνσης της κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας». Ταυτοχρόνως, συνεχίζουν, «θα αποκαθιστά (sic) την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκηση ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων».
Γιατί, όμως, θα «αποκαθιστά» τα δικαιώματα; Διότι, όπως εξηγούν με μια αφέλεια τόσο περίτεχνη ώστε να εξυψώνεται στο επίπεδο της κουτοπονηριάς, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελεύθερου κάμπινγκ « (άμεση αλληλεπίδραση με το φυσικό περιβάλλον, αυτοοργάνωση, συμβίωση) ανταποκρίνονται στις σωματικές, ψυχικές και πνευματικές ανάγκες πολλών ατόμων, που αδυνατούν να τις καλύψουν με την καθολική απαγόρευσή του» και, έτσι, η απαγόρευση καταλήγει να γίνεται «στέρηση του συνταγματικού δικαιώματος ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους». Κατά την άποψή τους μάλιστα, στην ισχύουσα νομοθεσία «επιλέχθηκε να επικρατήσει ως αγαθό αξιότερο έννομης προστασίας το ατομικό δικαίωμα στην οικονομική ελευθερία και στην οικονομική ανάπτυξη στον τομέα του τουρισμού, με ταυτόχρονη προβολή των αγαθών της δημόσιας υγείας και του προστατευόμενου περιβάλλοντος, έναντι των δικαιωμάτων ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου, της ισότητας και της απόλαυσης του φυσικού περιβάλλοντος».
Αν υποθέσουμε ότι το σκεπτικό τους γινόταν ποτέ αποδεκτό και η πρότασή τους τους νόμος του κράτους, τότε θα απείχαμε ένα βήμα μόλις από τη λύση και του προβλήματος των καταλήψεων διά της νομιμοποίησής τους. Αν, ας πούμε, αναγνωριστεί στους Ρουβίκωνες να κατασκηνώνουν και να κοπρίζουν όπου γουστάρουν, επειδή το δικαίωμα να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους υπερτερεί των άλλων δικαιωμάτων, γιατί να μην αναγνωριστεί και στους καταληψίες το ίδιο;
Εχει σημασία ότι την ερώτηση υπογράφουν τα γνωστά ονόματα της παλαβής Αριστεράς: Αυλωνίτου, Καββαδία, Μπαλτάς, Μπαλαούρας, Μανιός, Καρακώστα (η κυρία Εύη), Φίλης, Τ. Χριστοδουλοπούλου. Αξιοσημείωτο ότι μεταξύ των υπογραφόντων εντοπίζω τρεις με το επώνυμο Παπαδόπουλος. (Μα, επιτέλους, πόσους Παπαδόπουλους έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κ.Ο.;). Να σημειώσω, επίσης, το όνομα της Μπέττυς Σκούφα.
Του πολιτισμού
Αφού μιλήσαμε παραπάνω για το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου, ταιριάζει να περάσουμε στην είδηση για τη νέα εμφάνιση του Κώστα Αλ. Καραμανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός παρέστη στην παρουσίαση της βιογραφίας του τραγουδιστή Μιχάλη Μενιδιάτη από τον συγγραφέα Κ. Μπαλαχούτη. Ως τιμητική φρουρά θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι βουλευτές Αννα Καραμανλή, Μιλτ. Βαρβιτσιώτης και Σ. Κεδίκογλου, που επίσης παρέστησαν. Στην πρώτη σειρά των καθισμάτων στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, στην αντίθετη όμως πλευρά από εκείνη στην οποία είχε καθίσει ο πρώην πρωθυπουργός, δέσποζε (δεν καθόταν απλώς) ο Κώστας Πρέκας, πάντα ευδιάκριτος λόγω του όγκου του και του ευμεγέθους ασημένιου σταυρού που κρέμεται μονίμως πάνω στην κοιλιά του.
Στον κόσμο τους
Με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση στο μετρό της Αγίας Πετρούπολης, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι στην ηλεκτρονική σελίδα του «Ριζοσπάστη» η φλόγα του πραξικοπήματος του Οκτωβρίου 1917 καίει άσβεστη, 100 χρόνια μετά την εκδήλωσή του και 26 μετά τη διάλυση της Σοβιετίας. Και στον τίτλο και στο κείμενο του «Ριζοσπάστη», η Αγία Πετρούπολη αναφέρεται ως Λένινγκραντ με τη σημερινή (και, βεβαίως, παλαιότερη της σοβιετικής) ονομασία της πόλης να ακολουθεί εντός παρενθέσεως: «Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη)». Είναι κρίμα, εντούτοις, που η καλή προσπάθεια δεν μένει συνεπής μέχρι το τέλος του κειμένου, καθώς στις τελευταίες αράδες εμφανίζεται ο δυσάρεστος νεολογισμός «ρωσικές αρχές»! Ηταν ανάγκη; «Σοβιετικές (ρωσικές) αρχές», θα ήταν καλύτερο.
Ανακρεόντειο
Ο τίτλος της είδησης ήταν ο εξής: «Φλαμπουράρης: Πριν το Πάσχα η είσπραξη των 1.233 δισ. για τα αεροδρόμια». Δεν ήταν τόσο το αριθμητικό λάθος (διότι ένα ήταν το δισεκατομμύριο και 233 τα εκατομμύρια) όσο η φωτογραφία που συνόδευε την είδηση. Εβλεπες έναν ευτυχισμένο Φλαμπουράρη, να χαμογελά με το χαρακτηριστικό εκτός τόπου και χρόνου ύφος του, που θυμίζει τις χαρές τις οποίες υμνούν τα λεγόμενα Ανακρεόντεια της Παλατινής Ανθολογίας: το κρασί, τον Διόνυσο και τα συμπαρομαρτούντα. Θα του ταίριαζε πολύ να νομίζει ότι έρχονται πριν από το Πάσχα 1.233 δισ. δηλαδή 1,2 τρισ. Θα μπορούσε να το είχε πει κιόλας. Είναι ο ίδιος που θα πλήρωνε τους δανειστές «με αέρα» και βλέπει να συμβαίνουν «θαύματα στην οικονομία». Εξάλλου, αν αφαιρέσουμε τα στρώματα της αριστερής ιδεολογίας που σκεπάζουν την απάτη, δεν είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Σώρρα…