ΤΕΥΚΡΟΣ ΑΝΘΙΑΣ: (Από κριτικό σημείωμα του Αιμ. [ιλίου] Χ. [ουρμουζίου] με τίτλο «Ποιητικά ρεύματα» αναφερόμενο στους Τεύκρο Ανθία, Ολμο Περάνθη και Κούλη Αλέπη.) «Ο κ. Τεύκρος Ανθίας, ο Κύπριος ποιητής […], μου στέλνει από την πατρίδα του μια νέα, τετάρτη στη σειρά, έκδοση των “Σφυριγμάτων του Αλήτη” με μερικά ανέκδοτα τραγούδια της ίδιας συλλογής […]. Διαβάζοντας, τις μέρες αυτές, τραγούδια από πολλές ποιητικές συλλογές που μαζεύθηκαν στο γραφείο, συλλογιζόμουνα πως ο κ. Τεύκρος Ανθίας μπορεί να διεκδικήσει την αρχηγία μιας μετακαρυωτικής σχολής που μετέτρεψε τον ρομαντικό πεσσιμισμό του ποιητή των “Ελεγείων και Σατιρών” σε μια ρεαλιστική τις περισσότερες φορές και στατική αποδοχή της ζωής […]. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα πρώτα αυτά τραγούδια του κ. Τεύκρου Ανθία γνωρίζουν δύο αλλεπάλληλες εκδόσεις στα 1929 στην Αθήνα, τρίτη έκδοση το 1932 στην Κύπρο και ήδη τέταρτη. Το 1929 δεν απέχει από τον καιρό της ρομαντικής αυτοκτονίας του Καρυωτάκη στην Πρέβεζα [21 Ιουλίου 1928]. Η επίδραση της ποιήσεώς του άρχισε ν’ αποτελή βαρύνουσαν ατμόσφαιρα και ήταν φανερό πως χρειαζόταν κάποια διέξοδος. Στο μαύρο στερέωμα χρειαζόταν κάποιο φως, έστω περαστικό. Η ποίηση του κ. Ανθία ενεφανίσθη τότε ως ο αναμενόμενος κομήτης με τη μακρά ουρά της καρυωτατικής παράδοσης. […].»
ΒΑΖΚΕΝ ΕΣΑΓΙΑΝ: Ο κ. Εσαγιάν Βαζκέν, Αρμένιος ποιητής και λόγιος (Συνοικία Δουργούτη, τετραγ. Γ΄, αρ. 32) καταρτίζει ανθολογίαν μεταφράσεων των συγχρόνων Ελλήνων ποιητών εις την αρμενικήν γλώσσαν. Προς τούτο ο κ. Εσαγιάν παρακαλεί τους ενδιαφερομένους, είτε και τους συγγενείς και τους φίλους των, ν’ αποστείλωσιν εις την ως άνω διεύθυνσίν του α΄) βιογραφικόν των και βιβλιογραφικόν σημείωμα, β΄) φωτογραφίαν των και γ΄) τα σημαντικώτερα ποιητικά των έργα, έστω και επί επιστροφή. Θα επακολουθήση και Ανθολογία Πεζογραφίας. [Σημ. «Φ»: Η ανθολογία ποίησης εκδόθηκε το 1949 με τίτλο Ελεναγκάν Κναρ (Ελληνική Λύρα).]
ΡΑΔΙΟΘΑΛΑΜΟΙ ΖΑΠΠΕΙΟΥ: Απεφασίσθη οριστικώς, όπως το στούντιο του ραδιοφωνικού σταθμού εγκατασταθή εις το Ζάππειον. [Σημ. «Φ»: Προφανώς για να ήταν, αν χρειαζόταν, επιχειρησιακά ελέγξιμο από τις δυνάμεις του κέντρου εξουσίας, τα Ανάκτορα.]