Ας πούμε ότι προσπάθησε να σκοτώσει βουβάλι με νεροπίστολο. Ας πούμε ότι, ζητώντας από τον Αδωνι Γεωργιάδη να παραιτηθεί από την αντιπροεδρία της Ν.Δ. –υποτίθεται για να υπερασπιστεί τον εαυτό του στην Εξεταστική για την Υγεία– η Κατερίνα Παπακώστα φαντάστηκε ότι ενισχύει τη θέση της στον ανταγωνισμό για μια θέση στον ήλιο της Β΄ Αθηνών. Φαντάστηκε ότι είχε ανάγκη μια τέτοια πράξη πολιτικής αυτοπυρπόλησης, προκειμένου να επιβιώσει σε μια εκλογική περιφέρεια στην οποία η Ν.Δ. εξέλεξε 12 βουλευτές –με την Παπακώστα δωδέκατη– και μπορεί ρεαλιστικά να ελπίζει ότι θα εκλέξει είκοσι και βάλε.
Ο,τι κι αν είχε φανταστεί για τη σταδιοδρομία της η βουλευτής, το αποτέλεσμα ήταν ο εξοβελισμός της από τη σκιώδη κυβέρνηση της Ν.Δ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη μια ευκαιρία να επιδείξει, χωρίς κόστος, αρχηγικά αντανακλαστικά.
Η προεδρική αντίδραση δεν ήταν, βέβαια, μόνο θέμα γοήτρου. Θα μπορούσε κάποιος να της αποδώσει ειδικότερη εσωκομματική στόχευση, αν αναλογιστεί ότι μέχρι στιγμής δέκτες των σωφρονιστικών παρεμβάσεων του προέδρου είναι στελέχη που κατατάσσονται στη «λαϊκή δεξιά».
Πρόκειται για όρο μάλλον παρωχημένο, που χρησιμοποιείται από αυτοματισμό. Λαϊκότατη είναι και η Δεξιά που ενσαρκώνει ο Αδωνις – η Δεξιά που, παρά την καταγωγή της, διεκδικεί το μεγάλο κοινό, χωρίς να καταφεύγει πια στα «τάματα» του βουκεφαλικού εθνικολαϊκισμού. Η Δεξιά που καταφέρνει να είναι λαϊκή, χωρίς να είναι παλαιοκομματική.
Αυτός φαίνεται να είναι στην παρούσα Ν.Δ. και ο μόνος ενεργός διαχωρισμός: Οποιο ιδεολογικό επίχρισμα κι αν του βάζει κανείς, «παλαιοκομματικό» είναι αυτό που δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο πλάνο της νεομητσοτακικής Ν.Δ.
Πολύ πριν από την εκλογή του Μητσοτάκη στην προεδρία, ο Αδωνις είχε δείξει ότι διέθετε γονίδια ακατάβλητης προσαρμογής. Χάρη σε αυτά κατάφερε να καθιερωθεί –εκλογικά και ιεραρχικά– στον μεγάλο φορέα της συντηρητικής παράταξης, σε σημείο που να έχει την πολυτέλεια να μην ασχολείται ο ίδιος δημοσίως με τις εναντίον του εσωκομματικές επιθέσεις.
Στο πλαίσιο αυτού του «υπεράνω» κομματικού πατριωτισμού, ο παραγκωνισμός της Παπακώστα επιχειρείται να αποσυνδεθεί από τις προθέσεις του ίδιου του Γεωργιάδη.
Το στρατηγικό σχέδιο του κόμματος λέγεται ότι εξυπηρετούσε και η απόφαση να μη συμπεριληφθεί ο Γεωργιάδης στη σύνθεση της Εξεταστικής για την Υγεία. Αν η Ν.Δ. επιστράτευε Αδωνι και Βορίδη για την Εξεταστική, θα κινδύνευε να φορτίσει με πολιτικά μεγαβάτ μια διαδικασία που καταγγέλλει ως σκηνοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ρίχνοντας εκεί μεγάλη δύναμη πυρός θα βοηθούσε, λένε, την κυβερνητική καμπάνια αποπροσανατολισμού από την πραγματική ατζέντα – την ατζέντα της οικονομίας.
Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το χορταστικό θέαμα που θα προκαλούσε ο τακτικός σταβλισμός του Αδωνι με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στον ίδιο κοινοβουλευτικό κλωβό.
Το δίλημμα της συμμετοχής ή μη του Γεωργιάδη στην Εξεταστική αντανακλά και το μόνιμο ερώτημα για τη χημεία της πολιτικής του ιδιοσυγκρασίας. Σύμφωνα με έναν σύντομο ορισμό αυτής της χημείας, ο Αδωνις «και τσιμπάει και πουλάει». «Τσιμπάει», γιατί δεν μπορεί να ελέγξει τα ντεσιμπέλ του όταν δέχεται επίθεση από τους πολιτικούς του αντιπάλους. «Πουλάει», γιατί είναι ο αγαπημένος τους στόχος. Η μιντιακή εικόνα του ανταποκρίνεται στο στερεότυπο του δεξιού πολιτικού που λατρεύει να μισεί το ποίμνιο του ΣΥΡΙΖΑ – και μπορεί γι’ αυτό να το συσπειρώνει.
Ομως, τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά του Γεωργιάδη θα μπορούσε κάποιος να τα περιγράψει ως όπλα για το κόμμα του. Το ότι αντιπρόεδρος «τσιμπάει» σημαίνει ότι μπορεί να αναμετράται με τον ΣΥΡΙΖΑ στον ίδιο τόνο, χωρίς να τον φρενάρει η συστημική ορθότητα. Το ότι «πουλάει» σημαίνει ότι μπορεί να απευθυνθεί σε ακροατήρια απροσπέλαστα για πολλά από τα παλαιά στελέχη της Ν.Δ.
Σαν τον μπαλαδόρο που διαπρέπει όταν είναι σε θέση να υποτάσσει τα χαρίσματά του στο αγωνιστικό πλάνο, αλλά αποσυντονίζει την ομάδα, όταν αφήνεται στις ορμές του, έτσι και ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Οι επιδόσεις του κρίνονται πια όχι στα μέτωπα που ανοίγει ο ίδιος, αλλά σε εκείνα που οι άλλοι ανοίγουν συστηματικά μαζί του, ελπίζοντας να εκμαιεύσουν μια αυτοϋπονομευτική, εφηβική αντίδραση. Ελπίζοντας ότι ο Γεωργιάδης δεν έχει μάθει ακόμη να τιθασεύει τον Αδωνι.