Καθημερινά περνάω οδηγώντας έξω από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού στην παραλιακή. Καθημερινά, αναλογίζομαι πόσα χρόνια εγκατάλειψης έχουν περάσει, πόσα χρόνια χωρίς καμία ωφέλεια για την ελληνική κοινωνία. Αλλωστε, δεν με αφήνει να το ξεχάσω η επιγραφή «2001» που υπάρχει ακόμη ως στέψη σε μία από τις τσιμεντένιες παράγκες εισόδου στο παλιό αεροδρόμιο της Ολυμπιακής. Οσο αναλογίζομαι αυτό που ξέρουν όλοι οι Ελληνες, εξοικειωμένοι οι πάντες από τη χρόνια αδυναμία της χώρας να βρίσκει λύσεις ή, αν προτιμάτε, από τη μοναδική ικανότητα της χώρας να διαιωνίζει εκκρεμότητες, φαντασιώνομαι ταυτόχρονα το μέλλον της επένδυσης.
Αναπόφευκτο αυτές οι προβολές της φαντασίας να βασίζονται στις μακέτες που όλοι έχουμε δει και στην καλή πίστη ότι, εν τέλει, κανένα δάσος, καμία αρχαιότητα, κανένα διατηρητέο δεν θα εμποδίσει το γενικό καλό. Γιατί, εν προκειμένω, δεν τίθεται θέμα βλάστησης. Οι αρχαιότητες προστατεύονται από την ισχύουσα νομοθεσία και ο λόγος περί διατηρητέων έχει εκπέσει προ πολλού στη συζήτηση που είχε γίνει στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του υπ. Πολιτισμού. Ολα εκκινούν από την ιδεοληψία κατά του καπιταλισμού και της οικονομικής ανάπτυξης. Τόσο απλά. Τόσο ξεκάθαρα. Αυτή τουλάχιστον είναι η βασική διαχωριστική γραμμή. Και όσοι ενοχλούνται από την ισοπεδωτική λογική, ας βγουν με τα επιχειρήματά τους. Δεν τα ακούσαμε όταν είχαν τη δυνατότητα. Δηλαδή, προ ετών. Τώρα, είναι όλα προφάσεις που εκθέτουν τη χώρα και ζημιώνουν το επενδυτικό κλίμα.
Τις προάλλες χάρηκα τα λόγια του δημάρχου Ελληνικού-Αργυρούπολης, Γιάννη Κωνσταντάτου, ο οποίος ήταν προσκεκλημένος στη ραδιοφωνική εκπομπή της Χριστίνας Βίδου στον ΣΚΑΪ. Ο δήμαρχος μιλούσε τη γλώσσα της κοινής λογικής και έπαιρνε ξεκάθαρα θέση υπέρ της επένδυσης, μιλούσε για τη μικροπολιτική των καθυστερήσεων, αλλά και για τα οφέλη των δημοτών του από την επένδυση στο Ελληνικό. Και ο δήμαρχος της Γλυφάδας, Γιώργος Παπανικολάου, έχει επίσης εκφράσει ξεκάθαρες απόψεις. Οσο, όμως, άκουγα τον δήμαρχο Ελληνικού-Αργυρούπολης, που με τόση σταθερότητα έλεγε τις απόψεις του δημοσίως, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και το μακροπρόθεσμο όφελος της περιοχής για την οποία έχει τώρα ευθύνη, έπιασα τον εαυτό μου να ξαφνιάζεται επειδή απλώς άκουγε το αυτονόητο. Η διατύπωση νηφάλιων θέσεων που πηγάζουν από την εμπειρία της σύγχρονης ζωής και από τη γνώση του πώς κινείται η διεθνής οικονομία προκαλεί ανακούφιση. Τόσο εξωτικές θεωρούνται αυτές οι απόψεις στη σύγχρονη Ελλάδα, που κυβερνάται από ανθρώπους που ούτε οι ίδιοι δεν κατάλαβαν πώς βρέθηκαν στη Βουλή να κυβερνούν τη χώρα. Την κυβερνούν, όμως. Τουλάχιστον τύποις.
Και κάθε φορά που οδηγώ στην παραλιακή και το μυαλό μου κλωθογυρίζει γύρω από την περίπτωση του Ελληνικού, δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι ότι πριν από 60 χρόνια (ναι, 60 χρόνια!) υπήρχαν άνθρωποι με όραμα για την ανάπτυξη της Αθηναϊκής Ριβιέρας. Και ότι οι επενδύσεις που έγιναν και μέσω Εθνικής Τραπέζης στην παραλία της Γλυφάδας και της Βουλιαγμένης, με αρχιτέκτονες τους καλύτερους και με τη φιλοδοξία να ανεβάσουν την ποιότητα της Αθήνας, έδωσαν ζωή, άνοιξαν θέσεις εργασίες, πρόσφεραν χαρά και διέξοδο σε χιλιάδες κατοίκους της πόλης. Εστειλαν ένα σήμα της ελληνικής πρωτεύουσας, ως μιας σύγχρονης πόλης που δημιουργεί υποδομές, σε όλον τον κόσμο.
Εξακολουθώ επί 16 χρόνια και βλέπω εκείνο το σκουριασμένο «2001» στο Ελληνικό. Αλλά η σελίδα θα γυρίσει.