Με ένα στερεότυπο από το Βατικανό ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, χαράματα της Τρίτης, ότι κυβέρνηση και δανειστές κατέληξαν σε προκαταρκτική τεχνική συμφωνία: «Ολοκληρώθηκε η διαπραγμάτευση, υπάρχει άσπρος καπνός». Μόνο που οι διαφορές ανάμεσα στον δικό του άσπρο καπνό και στον παλαιόθεν γνωστό μας λευκό καπνό της παπικής διαδοχής δεν είναι λίγες ή ασήμαντες. Ο καπνός του Βατικανού είναι μονοσήμαντος μεν, καλοσήμαδος δε. Και δεν επιδέχεται αλληλοσυγκρουόμενες παραναγνώσεις και παρερμηνείες ή προσαρμοστικές μεταφράσεις, ούτε αστερίσκους. Δηλώνει με σαφήνεια ένα και μόνο: ότι επελέγη νέος Πάπας, πράγμα καλό για τον ρωμαιοκαθολικισμό, αλλά και για την ανθρωπότητα συνολικά, αν τύχει και υπερψηφιστεί ποιμένας συνετός όπως ο σημερινός.
Αντίθετα, ο καπνός του Χίλτον δεν μπορεί να περηφανευτεί για τη λευκότητά του. Μάλλον γκρίζος είναι παρά λευκός, και για ορισμένα κοινωνικά στρώματα σκοτεινιάζει βαριά. Είναι ένας καπνός περίπου όπως εκείνος με τον οποίο οι Ινδιάνοι μετέδιδαν τα μηνύματά τους σε μακρινή απόσταση, ή όπως εκείνος που ανέβαινε από τις φρυκτωρίες των αρχαίων Ελλήνων, ας πούμε για να γνωστοποιήσει στις Μυκήνες, ταξιδεύοντας από βουνοκορφή σε βουνοκορφή, ότι έπεσε η Τροία. Εδώ είναι ισχυρό το ενδεχόμενο του μη καθαρού σήματος-νοήματος του καπνού, αλλά και της πολλαπλής ανάγνωσής του. Επειδή μεσολαβεί απαραιτήτως ο άνεμος, με τις ορέξεις και τα παιχνίδια του. Ο άνεμος της πολιτικής δηλαδή. Και του κομματισμού. Αλλά και της μικροοικονομίας, προσωπικής ή οικογενειακής, που έχει τα δικά της μέτρα και σταθμά για να ζυγίσει τα πράγματα.
Για παράδειγμα, και ίνα επιβεβαιωθεί το ρηθέν ότι το δόγμα «όπου φυσάει ο άνεμος» είναι παντοδύναμο στην καθ’ ημάς πολιτική, είναι βέβαιο ότι αν το ίδιο μείγμα μέτρων και αντιμέτρων το ανακοίνωνε κυβέρνηση της Ν.Δ. (ή Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ), ο κ. Τσίπρας θα βρισκόταν αχάραγα στην κάτω πλατεία Συντάγματος, ο δε κ. Μητσοτάκης και η κ. Γεννηματά θα εμφανίζονταν ενθουσιασμένοι με τη διαπραγματευτική επιτυχία τους σε κανάλια που θα τους επαινούσαν. Αν οι πολιτικοί χάνονται στη μετάφραση του μηνύματος περί ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, επειδή δεν διαθέτουν γλώσσα υποδοχής με συνεπή κώδικα και σταθερά νοήματα, οι πληττόμενοι πολίτες έχουν λυμένο το μεταφραστικό: Δεν θα μετέφραζαν ποτέ ως «μεταρρύθμιση» τη μείωση του αφορολογήτου στα 5.681 ευρώ, επειδή απλώς δεν πιστεύουν ότι η «επιδρομή» είναι συνώνυμο της «μεταρρύθμισης».