Απονενοημένα
Φαντάζομαι ότι αν τα πράγματα δεν είχαν εξελιχθεί όπως εξελίσσονται στη διακεκαυμένη ζώνη των ελληνοτουρκικών, δεν θα πήγαινε στο Πεκίνο ο Αλ. Τσίπρας για να συναντήσει τον Ερντογάν στο Φόρουμ του Δρόμου του Μεταξιού. Το λέω επειδή πληροφορούμαι ότι η αρχική πρόσκληση απευθυνόταν στον Πρ. Παυλόπουλο. Πάντως, ο Πρόεδρος θα έχει και άλλη ευκαιρία να δοκιμάσει την τύχη του με τον «σουλτάνο» και να απολαύσει τα 5 λεπτά δημοσιότητας με τον Ερντογάν. Στο τέλος Μαΐου είναι καλεσμένος στη Σύνοδο Παρευξείνιας Συνεργασίας στην Κωνσταντινούπολη και σκοπεύει να πάει. Αν δεν συμβεί κάτι απονενοημένο στον άξονα Αθήνας – Αγκυρας, το οποίο δεν είναι και δύσκολο με τις εμπνεύσεις του Καμμένου.
Δείπνο για τρεις
Μια ενδιαφέρουσα συντροφιά δειπνούσε προ ημερών στη «Μεγάλη Βρεταννία»: Ο Αντ. Σαμαράς με τον Γ. Στουρνάρα. Αυτό από μόνο του δεν αποτελεί είδηση, καθώς ο δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στον κεντρικό τραπεζίτη και στον πρώην πρωθυπουργό ήταν πάντα ανοικτός. Το ενδιαφέρον είναι ότι ανάμεσά τους βρισκόταν μία γυναίκα: η Χριστίνα Παπακωνσταντίνου. Θυμίζω ότι θήτευσε ως γ.γ. του ΥΠΟΙΚ επί Στουρνάρα, τις ένδοξες ημέρες της διαπραγμάτευσης που το ΔΝΤ εκπροσωπούσε ο Τόμσεν. Οσο για τον Σαμαρά, μαθαίνω ότι παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στα Σκόπια. Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
No deal
No news is good news. No deal, όμως, με το Λονδίνο για το Brexit είναι κακά νέα για τις Βρυξέλλες. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος στο αρχηγείο της Ε.Ε., καθώς στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι δεν έχουν κανένα μέσο πίεσης έναντι των Βρετανών. Και αυτό διότι οι Βρυξέλλες βρίσκονται σε δυσμενή νομική θέση απέναντι στο Λονδίνο – δεν μπορούν, για παράδειγμα, να πετάξουν με τις κλωτσιές τους Βρετανούς υπαλλήλους για να πιέσουν τους Βρετανούς. Οι δε Τόρηδες έχουν εκνευρίσει τις Βρυξέλλες τόσο πολύ, ώστε πολλοί αναπολούν τις μέρες του Τόνι Μπλερ.
«Εκεί δεν διορίσαμε δικούς μας…»
Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν πρόκειται για απόδειξη καθαρόαιμου κυνισμού ή απλώς καθαρόαιμης κακογουστιάς. Ομως, ο Αλέξης Τσίπρας υποδέχθηκε τους 13 περιφερειάρχες της χώρας στο Μέγαρο Μαξίμου, περίπου λέγοντάς τους ότι τώρα που έκλεισε η δεύτερη αξιολόγηση και οδεύουμε προς την τρίτη, ένα από τα προαπαιτούμενα είναι το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και, άρα, «τι να κάνουμε, πρέπει να το φτιάξουμε τώρα, γι’ αυτό σας φώναξα»… Κάποια στιγμή παρενέβη ο Κώστας Μπακογιάννης και ευγενικά σημείωσε ότι έννοιες όπως του παραγωγικού σχεδίου ανασυγκρότησης έχουν κακοποιηθεί, εξ ου και ίσως να ήταν πιο παραγωγική μια πιο «γειωμένη» συζήτηση, όπως, για παράδειγμα, για τη μείωση της γραφειοκρατίας. Κάπως έτσι, οι περιφερειάρχες θυμήθηκαν ότι υπάρχει ζήτημα με τις αποκεντρωμένες διοικήσεις. «Ε, και τι με αυτές;» αντέτεινε ο πρωθυπουργός, λες και άκουσε για απόβαση στρατιάς Ορκ στη Βουλή. «Δημιουργούν γραφειοκρατία», απάντησαν οι περιφερειάρχες. «Μα εκεί δεν διορίσαμε δικούς μας!» απάντησε εν ψυχρώ ο Τσίπρας! Απευθυνόμενος, μάλιστα, στον Πάνο Σκουρλέτη, είπε κάτι του τύπου «βλέπεις, όταν το κάνουμε σωστά, μας την πέφτουν». «Μα, μακάρι να διορίζατε, γιατί τουλάχιστον θα είχε γίνει δουλειά!» αντέτειναν κάποιοι περιφερειάρχες. Κατόπιν τούτων, είναι προφανές ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, αλλά η μοίρα μας που δεν προσγείωσε πράγματι μια στρατιά Ορκ στην πλατεία Συντάγματος.
Αποχαιρέτα το QE
Εχουμε και λέμε: Αν όλα εξελιχθούν ομαλά και τα μέτρα ψηφιστούν στα μέσα του μήνα, τότε από το Eurogroup της 22ας Μαΐου θα μπορεί να προκύψει μια δήλωση για το χρέος. Αυτή φαίνεται ότι θα είναι αρκετά δημιουργικά ασαφής, ώστε όλοι να μπορούν να την «πουλήσουν» και, κυρίως, ώστε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να μη χρειαστεί να ψηφίσει οτιδήποτε από την Μπούντεσταγκ. Η επισήμανση δεν είναι τυχαία. Μια απλή υπόσχεση, για παράδειγμα, όπως αυτή που είχε δοθεί στην κυβέρνηση Σαμαρά, περνάει απλώς από την Επιτροπή Οικονομικών της Μπούντεσταγκ. Δεν αρκεί, όμως, προκειμένου ο Ντράγκι να δώσει το πράσινο φως για την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση. Ο «σούπερ Μάριο» χρειάζεται νομικές δεσμεύσεις ή, τέλος πάντων, να υπάρξει κάπου η λέξη εγγυήσεις (guarantees). Η συνεδρίαση της ΕΚΤ που ενδέχεται να ασχοληθεί με το θέμα έχει οριστεί για τις 8 Ιουνίου. Επειδή, όμως, ο Ντράγκι έχει να ασχοληθεί με τα της νομισματικής πολιτικής, όπου δέχεται πόλεμο από τους Γερμανούς, σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος, αποχαιρέτα (τουλάχιστον μέχρι τον Σεπέμβριο) το QE που χάνεις…
Ο Πέτερ φεύγει, ο Γενς έρχεται
Ηταν κάτι σαν χώρος στάθμευσης κακομαθημένων διπλωματών που ήθελαν να ξεκουραστούν σε ένα ασήμαντο πόστο μέχρι να βγουν στη σύνταξη, η γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα. Αυτό έως το 2012. Περίπου τότε και αφού είχαν προηγηθεί αρκετά πρωτοσέλιδα και σκίτσα με σβάστικες του Τρίτου Ράιχ, οι Γερμανοί συνειδητοποίησαν τι είχε συμβεί και άρχισαν να στέλνουν στην Αθήνα έμπειρους διπλωμάτες καριέρας για να καθίσουν στην ηλεκτρική καρέκλα του Γερμανού πρεσβευτή στην Αθήνα. Ενας απ’ αυτούς είναι ο Πέτερ Σόοφ, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2014 και στο μεγαλύτερο μέρος της θητείας του κλήθηκε να χειριστεί την ισορροπία τρόμου στις σχέσεις του Βερολίνου με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο Σόοφ ολοκλήρωσε τη θητεία του με επιτυχία και επιστρέφει στο Βερολίνο ως ήρωας (και με προαγωγή)! Αναμενόμενο. Πληροφορούμαι ότι θα τον αντικαταστήσει ο Γενς Πλότνερ, μέχρι πρότινος διευθυντής του γραφείου του Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ στο ΥΠΕΞ. Ακόμα πιο ενδιαφέρον.