Στη χώρα του «εγώ» και του «όχι εγώ»

Στη χώρα του «εγώ» και του «όχι εγώ»

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ακολουθεί φανταστικό στιγμιότυπο: «Ε, όχι και να μας κάνει τον καμπόσο», σκέφτηκε, χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι. Και ξεκίνησε αμέσως να γράφει την απάντησή του. Δεν ξέρω αν η αντίδραση ήταν αυτή ή χειρότερη –το πιθανότερο–, αλλά η τόσο γαργαλιστική είδηση έκανε τη φαντασία μου να οργιάσει. Ποια ήταν η είδηση; Διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάλιου στην «Κ» (11/5): «Ολα ξεκίνησαν από ένα λεύκωμα. Μια έκδοση του Δήμου Αργους – Μυκηνών για τα έξι χρόνια δημαρχίας του Δημήτρη Καμπόσου, στην οποία παρουσιάζονται τα βασικά έργα με τα οποία ασχολήθηκε κατά τη θητεία του. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν άργησε να εκφράσει δημόσια τις αντιρρήσεις της. Σε ανακοίνωση υπό τον τίτλο “Τη σφραγίδα του Πέτρου Τατούλη φέρουν τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα του Δήμου Αργους – Μυκηνών” (!), υποστηρίζει ότι κακώς ο δήμος καρπώνεται την πατρότητα της ανάπλασης του κέντρου της πόλης, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το ΠΕΠ Πελοποννήσου, καθώς και την κατασκευή σχολείων Ινάχου και Κουτσοποδίου». Ο κ. Καμπόσος σήκωσε το γάντι και η κόντρα που ξέσπασε μεταξύ των δύο «αρχόντων» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γρήγορα γλίστρησε σε χαρακτηρισμούς όχι και τόσο κομψούς, αλλοτινών εποχών, προ κρίσης εποχών και ασπρόμαυρης αισθητικής – έχουμε δει εξαιρετικές ελληνικές ταινίες αντίστοιχου περιεχομένου, που προφανώς συνεχίζουν να εμπνέουν το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Από τη μια λοιπόν έχουμε την απόφαση του δημάρχου κ. Καμπόσου να εκδώσει λεύκωμα με τη φωτογραφία του στο εξώφυλλο –ας μην το σχολιάσουμε περισσότερο–, το οποίο παρεμπιπτόντως, όπως διαπίστωσα σε σύντομη αναζήτηση στο Διαδίκτυο, είναι εξαιρετικής ποιότητας, σκληρόδετο και έχει τίτλο «Τα έργα μας από το 2011 – 2016»! Από την άλλη, έχουμε τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Τατούλη να τον συναγωνίζεται σε ναρκισσισμό διεκδικώντας την πατρότητα κάποιων από τα έργα που συμπεριλαμβάνονται στο πολυτελές λεύκωμα. Προσωπικά καθόλου δεν ενδιαφέρομαι για το ποιος από τους δύο έχει βάλει τη σφραγίδα του, και σε τι. Παρατηρώ την εκτός τόπου και χρόνου «αναμέτρηση» των δύο ανδρών. Είναι μια χαρακτηριστική ελληνική ιστορία έπαρσης, αυταρέσκειας, έλλειψης μέτρου. Είναι απ’ αυτές τις μάχες «πατρότητος» που επιβάλλονται όταν η πολιτική επιβίωση κάποιου μπορεί να κριθεί σε ένα ή δύο έργα.

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη της αυταρέσκειας. Οχι η λυσσασμένη διεκδίκηση της «ιδιοκτησίας», αλλά η αγωνιώδης αποποίηση της ευθύνης. Την είδαμε πριν από λίγες μέρες στη «συνάντηση» του πρωθυπουργού με συνταξιούχο, στο Κέντρο Υγείας Ευόσμου στη Θεσσαλονίκη. Οταν παραπονέθηκε στον πρωθυπουργό λέγοντάς του ότι η σύνταξη δεν του φτάνει για να ζήσει, η απάντηση που πήρε ήταν «οι άλλοι σού έκοψαν τη σύνταξη».

Οχι εγώ, οι άλλοι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή