Μαχητές στο προαύλιο

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«​​Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όλες οι εκπομπές ασχολούνται με το τι είπε ο ένας και τι είπε ο άλλος. Δεν καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος παρακολουθεί το παιχνίδι για τα αγωνίσματα; Οτι αυτό απολαμβάνει;» Δεν του το αναγνώρισα αμέσως, διότι έτσι είναι χτισμένη η σχέση μας, αλλά ο πατέρας μου είχε επισημάνει κάτι πολύ σωστό. Το Survivor χτυπάει «κόκκινο» την ώρα των αγωνισμάτων, που αποτελούν και τον κύριο κορμό των επεισοδίων.

Για όσους παρακολουθούμε την εκπομπή, η ώρα μέχρι να δοθεί το σήμα της έναρξης είναι η καλύτερη ώρα για να ετοιμάσουμε το βραδινό μας, να σερβίρουμε τα ποτά και να ψήσουμε το ποπ κορν (1 – 2 κιλά τα βάλαμε τον τελευταίο καιρό). Με το που θα ξεκινήσει το αγώνισμα, θα μείνουμε καρφωμένοι στη θέση μας μέχρι να βάλει διαφημίσεις, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πανηγυρισμοί, ο γύρος του θριάμβου στο σαλόνι και τα high five κάθε φορά που κερδίζουμε. Μετά το σφύριγμα της λήξης, το ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στην οθόνη θα υποχωρήσει και πάλι, αφήνοντας περιθώριο να αναρωτηθούμε τι πήγε στραβά, ποιος δεν ήταν στη μέρα του και πότε επιτέλους θα σπάσει η γκίνια των Μαχητών (ε ναι). Ολα αυτά με πλήρη επίγνωση της κάπως κωμικής εικόνας που παρουσιάζουμε, μεγάλοι άνθρωποι, με πτυχία (εντάξει, όχι πολλά) και πρότερο έντιμο βίο σε ό,τι αφορά τα ριάλιτι τηλεπαιχνίδια.

Η εξήγηση ότι το παιχνίδι μάς θυμίζει τον αγώνα μας για επιβίωση τον καιρό της κρίσης αποτελεί αστειότητα – και μεγάλη προσβολή για τους πολλούς, που πράγματι αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα οικονομικά. Αλλου είδους φλέβα έχει χτυπήσει το Survivor και αυτή εκτιμώ ότι αφορά την άμιλλα, την ομαδικότητα και την παιδικότητα, που –αν ντε και καλά πρέπει να κάνουμε αναγωγή στην πραγματική ζωή– όπως φαίνεται είναι πράγματα που δεν το συνειδητοποιούσαμε αλλά μας είχαν λείψει. Ποιος δεν θα ’θελε με την παρέα του να δοκιμαστεί σε τέτοιου είδους λίγο αστείες, λίγο παιδικές πίστες με παράξενα εμπόδια; Ποιος δεν θα ’θελε να είναι ξανά μέλος μιας ομάδας που παίζει για τη νίκη; Μιας ομάδας, σκέτο. Σε ποιον δεν αρέσει το παιχνίδι; Σε κάθε έναν, φυσικά, έχει ξυπνήσει διαφορετικά απωθημένα ή μνήμες. Οπως από το προαύλιο του σχολείου, με τις κλίκες και τις παρέες των δημοφιλών μαθητών, όπου δεν είχαν τύχη να παρεισφρήσουν όλοι, όσο και αν «μάχονταν». Πολλοί υποστηρίζουν γι’ αυτόν τον λόγο τους «ασήμους» έναντι των «διασήμων» και όχι για να τους δουν να τρώνε, να επικοινωνούν με τους δικούς τους ή να παίρνουν ασυλία (αν και μεταξύ μας το τελευταίο είναι σημαντικό, μην τα ισοπεδώνουμε όλα!).

Ωστόσο, πολλές αναλύσεις του φαινομένου Survivor δεν χρειάζονται. Στο τέλος της ημέρας, έχουμε περάσει αναπάντεχα καλά τον τελευταίο καιρό και έχουμε γελάσει πολύ – και πιο πολύ με τους εαυτούς μας για το πόσο παθιαζόμαστε με ένα τηλεπαιχνίδι. Προσωπικά, έχω απολαύσει τα βράδια προβολών με τους γονείς μου, οι ατάκες των οποίων θα κέρδιζαν πολλά RT στο Twitter και το #survivor_gr, αλλά ας έχουν χάρη που μας δεσμεύει η πολιτική απορρήτου της οικογένειας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή